اقای روحانی سلام و خیلی متشکر بابت مقالات خوب تان در زمینه محیط زیست و دیگر زمینه ها. این یکی به نظر میرسد که چند تا جنبه های جدید دارد که در عمل و نهایتا بر کارایی و عملکرد این سازه اثرات منفی دارند. اینکه میلیون ها تن نمک (که البته منظور نمک طعام یا کلرور سدیم است) در دامنه ابگیر و یا نزدیک ان در درون دریاچه سد قرار دارد میتواند محاسبات را به شدت تغییر دهد. چه نمک طعام به طور نامحدود در اب حل میشود و برای سالهای اینده رفته رفته این نمک وارد اب شده و ان را به شورابه تبدیل خواهد کرد. اما از انجا که سد مجرای خروجی دارد شاید بتوان انتظار داشت که تاثیرات سوء نمک کمتر از انتظار باشد. البته این در حالی است که سطح اب در جایی باشد که در مجاورت مستقیم نمک نباشد. اما بازهم مشکل شوره زار شدن زمین های کشاورزی پایین دست پابرچاست چه پس از تبخیر اب نمک بر جا میماند. تنها امیدی که هست اینست که سیلاب های زمستانی-بهاری انرا بشوید و از طزیق خلیج فارس به دریای ازاد برساند.

حال اگز این کوههای نمک در نزدیکی خاکریز سد یا دیوار سد باشند که دیگر نور علی نور است و با شسته شدن نمک پایه های خاکریز یا دیوار سد هم سست خواهند شد که ظاهرا انیطور به نظر نمی اید چه طبق نوشته شما کوه نمک در 5 کیلومتری مخزن دریاچه سد است. با عین حال کار از محکم کاری عیب نمیکند و شاید بهتر باشد که به جای دیوار گودالی طویل در دامنه کوه نمک بین دریاچه و کوه نمک ایجاد و حایل شود که چنانچه اب باران نمک را در خود حل کند قبل از رسیدن به اب سد در این گودال جمع و تبخیر شود و هر تابستان نمک باقی مانده از این شیار مصنوعی برداشته شود تا برای بارندگی های بعدی اماده باشد. اینکه دست اندر کاران به جای گودال دیواری را بر پایه نمک ساخته اند جای شگفتی است! چون با حل شدن نمک لایه های زیرین انتظار فروریختن دیوار خیلی فراوان است در حالیکه ایجاد یک گودال عریض و طویل اما کم عمق هم ارزان تر است و هم می تواند به عنوان یک منبع نمک مورد استفاده قرار گیرد.

به هر حال با همه این تفاسیر شاید هیچیک از این راه کار ها مثمر واقع نشود و برای سالهای دراز نمک از گوهها ی بالادست شسته رفته شود و به ب دریاچه وارد و انرا به شوراب تبدیل کند.

با تشکر مجدد.

ابراهیمیان