بسیار گفتگوی پرباری است پر از نکات قابل تامل سپاس.....سپاس

ممنون از زمانه و سپاس از مهدی خلجی. خیلی خوب بود.

بخش دوم: اقای خلجی: اولین و مهمترین دلیل کسب دانش و فلسفه شناخت انسان از خودش می باشد. اینکه می گویند انسان ذاتا موجودی است که به دنبال کسب علم و دانش و هنر و فلسفه می رود صحت ندارند. اصل لذت فروید می گوید که هدف از زندگی لذت بردن از نعمات این دنیا است . آدمی باید مریض باشد که زندگی راحت و لوکس این جهانی را فدای مثلا ریاضیات انتزاعی کرده و مانند ریاضیدان نابغه به نام پاول اردوس درلهستان بمانند یه آواره بی همه چیز از فقر و فلاکت بمیرد. بقول هگل: هدف از کسب دانش-- چه علوم طبیعی باشد چه علوم انسانی و فلسفه و غیره
--- شناخت انسان از خودش می باشد. یعنی بعضی از انسانها توانایی لذت بردن از زندگی روزمره را ندارند و به همین خاطر هم به دنبال علت این پدیده می گردند و در این پروسه کسب علم و دانش می کنند که برای استفاده دیگران-- جامعه-- هم تصادفاسودمند می شود. نگاهی به زندگی اکثر نوابغ نشان می دهد که اینها همیشه خلایی در روحشان داشته اند که برای پر کردنش دنبال وسیله گشته اند.

اقای خمینی فردی بود شدیدا از خود بیگانه که انگار نفس اش از جسم اش جدا شده بود. اگر ایشان همچنین از خود بیگانه نبودند و بقول مرلو پانتی ذهن شان در ارتباط با جسم شان بود می توانستد واقعیت های بیرونی را درک کرده و جنگ را نعمت نمی دانستند و بعدا این نعمت را برای هشت سال بر مردم تحمیل نمی کردند. و بعدا هم جام زهر را سر نمی کشیدند. آخه این چگونه فلسفه و عرفان خوانی بوده که اینهمه از درک واقعیت های دنیای پیرامونی اش بی خبر بوده اند.؟ مابعد الطبیعه خمینی همان هذیانات یه آدم روان پریش بوده و بس.

در باره درک شما از مفهوم تسلیم هم من با شما مخالفم برای اینکه تسلیم شدن به معنی تعظیل عقل آدمی نیست. تسلیم شدن یعنی قبول واقعیات طبیعی و محدودیت ها و قابلیت های آدمی. مثلا جراح ماهری که می خواهد عضو اسیب دیده ای را درمان کند باید در مقابل واقعیت میکروب ها تسلیم شود و وجود آنها را قبول کرده و برای دفع شان ابزار و لوازم لازم را بکار گیرد و گرنه بیمار می میرد. در ادیان هم تسلیم به این معنی است که آگاهی و دانش بشری در مقایسه با حقیقت مطلق نسبی است و باید این واقعیت را قبول کرد. اصول علم مکانیک کوانتم هم با افراشتن مرز هایی که دانش بشری امکان گذرشان را ندارد به این امر صحه می گذارد. اصول جهانشمولی مانند دیوار پلانک و انر÷ی پلانک و طول پلانک محدویت های علم بشری را بیان می کنند.

مقاله خواندنی ای بود. حقا که جای اینگونه نقدها و مطالعات تطبیقی در مورد شالوده نظری فقها و آنچه که "علما"ی اسلامی خوانده میشود بسیار خالیست. بویژه امعان نظر تاریخی در سیر تطور حکمت و فلسفه اسلامی (البته اگر اطلاق فلسفه به معنای اخص کلمه به فلسفه اسلامی صحیح باشد). جناب خلجی همچون اکبرگنجی، با سود جستن از پشتوانه مطالعه متون اسلامی، میتواند راهگشای این مسیر پرسنگلاخ و ناهموار باشد و شاید ژرفکاوی بیشتری نسبت به مثلا امثال جناب آرامش دوستدار را ارائه دهد، زیرا هم به جریانهای فکری درون فرهنگ اسلامی منجمله فلسفه تسلط دارد و هم با شناخت وسیعی که از بازخوردها و تاثیرات این جریانها با مقوله قدرت سیاسی (بویژه رژیم ولایت فقیه) دارد میتواند روشنائی بیشتری بر مسئله بیافکند.
با امید به ادامه این مقالات، و با تشکر از زمانه بخاطر اهتمام به انجام این مصاحبه روشنگرانه.