کافر همه را به کیش خود پندارد، اگه کمونیست ها اینگونه اند دلیل نمیشود که بقیه گروه ها هم اینگونه باشند

من مطمئنم اگر هر حکومت دیگری هم در ایران سر کار بیاد ما آزادی سیاسی به شکل غرب نخواهیم داشت و این یک پروسه طبیعی است که باید در یک حکومت سالم و ملی به تدریج طی شود تا مردم ظرفیت و فرهنگ دموکراسی به سبک آمریکا یا اروپا را به دست بیاورند و به نظر من بهتر است یک حکومت راست گرا و طرفدار غرب و آمریکا در ایران به سرکار بیاید تا این پروسه طبیعی با سرعت بیشتری طی شود. و این نکته هم قابل ذکر هست که این پروسه اصلاح فرهنگ سیاسی به تدریج در دوران شاه فقید در حال انجام بود و به خصوص با روی کار آمدن شادروان دکتر بختیار این روند داشت شکل زیبا تری میگرفت که متاسفانه با پافشاری انقلابیون و مردم فریب خورده این روند متوقف شد و کشور را نه تنها 34 سال از این روند عقب گذاشت بلکه زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی ای که نیاز بود تا این پروسه پیش برود هم تا حدود زیادی نابو کرد

بسیار جامع و کامل بود، ممنون از این مقاله.

آقای بابک مینا , با درود
مقاله شما را خواندم و متاسفانه آنرا بیطرفانه ندیدم. حدسهای شخصی خود را بعنوان پیش بینی آینده ای که نیامده مطرح فرمودید. مشروطه سلطنتی را با حکومت سلطنتی یکی دانسته و آن را بعنوان یک رژیم تمامیت خواه کوبیدید. حال از شما میپرسم , نظرتان در مورد کشور هائی چون سوئد و نروژ چیست؟ شما اگر در سایت IMF رنکینگ کشور ها را برحسب دموکراسی جستجو کنید خواهید دید که سوئد بالاتر از همه کشور ها قرار دارد و کشور های مشروطه سلطنتی و Constitutional Democratic Republic جمهوری مشروطه درردیفهای بعدی هستند و اگر برحسب GDP (تولید ناخالص ملی ) یا GDP/PERSON (توزیع عادلانه درآمد) جستجو کنید باز هم خواید دید که این کشور ها در بالاترین ردیف اول تا ششم قرار دارند. کاش در مقاله اتان وقتی یک راهکار را نقد میکنید , راهکار خودتان را هم مینوشتید.
با آرزوی ایرانی آزاد
حمید

و خصلت ِ ویژۀ بسیاری از پرسش ها پاسخ ِ شفاف است.
گره گشایی از دو راهه های جمهوری یا سلطنت / مطلق یا محدود / امر واقع یا رویا پرداختن / رانش ِ دموکراسی عمومی یا خوانش ِ دیکتاتوری خواص / انگار باید همچنان مطرح باشند چه هنوز پرسش ها و پاسخ ها باقی است.
( رضا پهلوی، پادشه خوبان یا رهبر راست‌گرا؟ ) میز ِ تعارف به ناهار بازار ِ آینده است با همۀ مخلفاتش در این آشفته میدان ِ کشتی گیران ِ سیاست و آرزوی به گردن آویختن ِ مدال های گوناگون / طلا و قدرت / نقره و ثروت / برنز و امنیت .
از منظری دیگر می شود چنین گفت : روشنفکر ی که میز ِ فریب نمی آراید گران بهاست ، چه وقوع فاجعه را هشدار می دهد .
باز گشت به نقطۀ صفر را .
مهدی رودسری

مشکل ما خود همین امثال بابک مینا و همفکرنشان است که با چسبانیدن انگ به هر گروهی ،بدون مطالعه و واکاوی خود را برتر از همه می دانند غافل از اینکه این دوستان فقط اهل سخنرانی اند و در عمل افکار پریشان و بی برنامه و بی اساس آنان که مبنی بر یک دمکراسی تخیلی افسانه ای است در سال 1357 شکست خورد و اکنون همه می دانند که این به اصطلاح روشنفکران فقط مرد سخنرانی و جملات زیبا هستند و در عمل هیچ کاری از دستشان بر نمی آید و تنها ابزاری که دارند همین غر و لند بر از کارزار است که فلانی دیکتاتور بود و اگر می گذاشتند .....اگر فلان اتفاق می افتاد ......
بس کنید آقایان خودتان هم نمی دانید چه می خواهید نه چیزی از دین می دانید نه از وطن پرستی ...نظام شاهنشاهی که قابل اصلاح بود را سرنگون کردید و به خاطر افکار پریشانتان مردم به سمت دیکتاتور مذهبی گرایش یافتند و حالا دوباره برای همه نسخه می پیچید ،به چه اجازه ای به میهن پرستان انگ نژاد پرستی می زنید در حالی که لغتی از تاریخ ایران نمی دانید ،مردم عملگرا هستند مطمئن باشید که اگر اکنون مردم به دنبال عملی کردن سرنگونی جمهوری اسلامی نیستند،به علت ترس از امسال شماست و اگر روزی هم مردم به رضا پهلوی گرویدند به این علت است که حداقل او چیزی برا عرضه دارد که در گذشته اجرا شده هر چند کامل و تمام نیست مثل جهان ایده ال شما ،بهتر است لفظ مقدس و اصیل مهین پرستی ایرانی را که مبنای آن منشور حقوق بشر کورش است با واژه نژاد پرستی که ساخته غرب و حمایت کنندگان شماست آلوده نفرمایید !!!

بخوبی می دانم که چرا در میان مردم ما ،اغلب کسانی که سواد خواندن ونوشتن دارند یا کسی از اقوامشان توانائی خواندن و
نوشتن پیدا می کنند خود را تحلیلگر سیاسی می دانند.

مقایسه ایران فعلی با کشورهای شبه جزیره اسکاندیناوی نظیر سوئد و نروژ و قرار دادن خانواده های سلطنتی این کشورها با خاندان پهلوی در یک سطح (با در نظر گرفتن قدمت و اصالت این خانواده ها و همینطور مقایسه جایگاه اونها و همچنین اعمال اونها در گذشته و حال) و نادیده گرفتن تاریخ پرالتهاب ایران در 150 سال گذشته و این قیاس مع الفارق که چون نهاد سلطنت برای سوئدی ها ایجاد مشکل نکرده، برای ایرانی ها هم بهترین راه حله، یا نشان دهنده توهمه یا ناآگاهی.
اما دم خروس سلطنت طلب ها از اینجا پیداست که هر وقت بحث انقلاب 57 و جمهوری خواهی و انتقاد از پهلوی هاست، با سخیف ترین جملات ملت ایران رو عقب مانده، نالایق و قدر نشناس و ... معرفی می کنن و اونها رو حتی لایق مقایسه با بدبخت ترین کشورها هم نمی دونن. اما وقتی بحث بازگشت سلطنت در میون باشه به کمتر از مقایسه ملت ایران با سوئد و نروژ راضی نمی شن.

مثل همه چپ ها اول هر بحث فرض را بر این می گذارید که ایرانی ها نژاد پرست اند. برادر من ادعای به این بزرگی احتیاج به اثبات دارد.
اگر میخواهید درباره برخورد برخی هموطنان با افغان ها بگویید این برخورد از سر نژاد پرستی نیست. من ندیدم که کسی افغان ها را به خاطر رنگ پوست یا نژادشان تحقیر کند. این برخوردهای غلط بیشتر به خاطر چیزی است که آن را اسنوبیسم ایرانی نامیده اند که زمین تا آسمان با نژاد پرستی متفاوت است

خیلی سخت میگیرین ... فقط کافیه فیلم آقا رضا رو که خو.دش رو شاه ایران و جانشین ثدر میدونه در عنفوان جوانی ببنید تا متوجه بشید آقا دنبال چیه ... اون دانشمندانی هم که می گن جمهوری اسلامی نه من می گم پس چی آره که بتونه امنیت و استقلا و حاکمیت مارو تامین بکنه ... آیا چنین شکل حکومتی رو با ساختار کامل سراغ دارین یا فقط مثل 57 شاه نباشه هر چی بیاد بهتره ... الان اون هرچی است اکر بهتر نیست تغصیر صاحب خانه چیست

هموطنی راجع به مصاحبه های آقای خمینی سوال کرده بود. در اینجا تعدادی از مصاحبه های ایشان را در پاریس از تحقیق خود ضمیمه می کنم:
During the 1979 revolution, however, we observe a reversal in Khomeini’s views about the nature of the Islamic state and its relation to society as a whole. This was illustrated particularly in his views of both women and democracy. Years earlier, Khomeini had stated that “anytime you brought women into administrative departments (edaaraat), offices were paralysed…The clergy should notice that in some conferences, it has been said that steps are taken towards equalising the rights of men and women”. However, later in Paris he repeatedly made contradictory arguments. For example, he said that “Islam is not only in favour of women’s freedom; furthermore, this religion is the founder of women’s freedom in all dimensions” and that “women in Islamic government are as free as men and are equal with them. Islam freed women from being men’s slave and made them equal with men.”
In other words, by this time, Khomeini had begun to advocate a democratic discourse of Islam and disseminate his views on the subject on a national and international scale. Evidence of this change can also be seen in proclamations he made during the revolution, which made him the central representative of Islam as a discourse of freedom. For example, in 1978 he stated that the “Islamic state is a democratic state, with its real meaning. However, I will not have any responsibility in the government, and as I am acting now, when an Islamic state is established, I will take the role of giving guidance”. He claimed that the clergy would follow suit: “the clergy will not rule. They observe and give guidance to the people in charge. This government in all levels will be based on people’s vote and will be observed, assessed and criticised by the public”. In this discourse, freedom was the principle underlying the state: “the first thing which exists for human is the freedom of expression” and “Islam is the religion of progress and democracy, in its true sense”. Similarly, in 1978 he claimed that “responsibilities should be in the hands of people, and any wise man recognises that it is he who should take his destiny into his own hands”. On another occasion, he argued that “the Iranian regime will become a democratic system which will lead to the stability of the region. Capital will return to Iran and be used in the interest of the people”. In a final example, Khomeini said that “we want to realise the declaration of human rights [in our country], we want to be free, we want to have independence and freedom in our country”.

It is important to be aware that Khomeini’s views on the nature of the Islamic state during and immediately after the revolution shaped public perceptions of him. In 1978 and early 1979, he became the main spokesperson for Islam as a discourse of freedom.

شکل حکومت مهم نیست اما محتوای ان مهم است این حرف در کشور های غربی صحیح است اما در ایرانی که معتاد به فرد پرستی و داشتن یک فرد قدرتمند و ستایش او است تا جایی که او را ابتدا به مرحله خدایی میرسانند ( شاه یا فقیه یا صدام یا استالین یا کاسترو یا بن علی یا ناصر یا ....فرقی ندارد ) بعد که ان دیکتاتور به جای اصلاح امور امر بر او مشتبه شد که نکند دست خدا یا اهورامزدا یا طبقه کارگر پشت اوست و اطرافیان او ( دور قاب چین های سوپر ایرانی ) برای پر کردن جیب خود از هم در خدا ساختن او سبقت گرفتند مردم نا امید میشوند بدون اینکه علت این شکست را بدانند باز علیه او شورش میکنند و دنبال یک خدای جدید میروند . رییس جمهور هم میتواند یک دیکتاتور مادام عمر بشود مثل اسد و صدام و قذافی و کاسترو . ضد دین ها و مارکسیست ها و سکولار ها هم میتوانند در ایران تبدیل به یک دیکتاتور بشوند . اما برای اینکه ما دائم در ایران تاریخ را تکرار نکنیم بهتر است دست از این " ایشالله گربه است ، این بابا دموکراته ، فرق میکنه شرایط ، همه حرفهای قشنگ میزنند ، مارکسیست های ما سوسیال دموکرات هستند ، مذهبی های ما رحمانی ، سکولار های ما لیبرال هستند ، شاهزاده ما دموکرات است و دنبال شاه سوئد میرود ، .... دست برداریم . ****یشنهاد من ؛ با توجه به خطر بالقوه احزاب و گروه های با سابقه قدرت پرستی و فرد پرستی و ایمان گرا و آرمانگرا و صاحب ایدیولوژی و مذهب در تبدیل شدن به یک دیکتاتوری ، ملت ایران باید دنبال گروه ها و افراد خونسی و اهل مدارا باشد . ما باید هر بیشتر لیبرال شویم در فرهنگ ، سیاست و دین و اجتماع و اقتصاد امین

این آقا فریب یه مشت ایرانی دور و برش رو خورده و فکر می کنه در ایران همه اون طور فکر می کنند. خیر آقا مردم داخل ایران اصلا در یک مود دیگه ای هستند . بیخود دلت رو خوش نکن!

با درود به آقای بابک مینا و سایر شرکت کنندگان در این گفتمان،

آقای مینا در مقالۀ خود، همراه با استدلالهایی از نظر من قابل اتکا، عنوان کردند که پشتوانۀ عملی و مادی آقای پهلوی چه قشر یا اقشاری از جامعۀ ایران را میتواند در بربگیرد.
بنظر من چه در نوشتۀ ایشان و چه در میان دیدگاه سایر همراهان، کمتر به یک مسئله پرداخته شده و آن ماهیت سیاسی ـ اجتماعی آن بخش از جامعه است که زیر پرچم آقای پهلوی قرار نخواهد گرفت.
من با آقای مینا در زمینه موافقم که مخاطب (هواداران بالقوه) آقای پهلوی، قشر متوسط جامعۀ ایران است.
منتهی همراهان گرامی،
درست است که در حال حاضر هیچ نیروی سیاسی که در چهارچوب تعریف شدۀ سازمانی موجود بوده دارای هژمونی فکری وسیع در جامعه باشد را نمی توان بصورت قطعی عنوان کرد، اما در کل بحث مطرح شده اقشار، طبقات و گرایشات گوناگون سیاسی ـ اجتماعی غایب هستند.
کل جنبش دانشجوئی، جنبش زنان، جنبش کارگری و ... خارج از گود این بحث قرار داده شده اند.
آنچه تاریخ 150 سال گذشتۀ ایران به ما آموخته است این بوده که هرچقدر هم در برهه های مختلف زمانی ضریب اختناق و دیکتاتوری در جامعه بالا بوده است، بمحض تغییر توازن قوا، کنشگران متنوع و پرتعداد سیاسی ـ اجتماعی در جای جای جامعه روئیده اند.
چه ما و چه آقای پهلوی دچارِ اشتباه محاسباتی بزرگی میشویم اگر این دینامیک را نبینیم.
نیروئی که پس از سرنگونی جمهوری اسلامی در جامعه آزاد خواهد شد، محدود به اقشاری که در مقالۀ آقای مینا عنوان شده اند نخواهد شد.
این تحلیل از روندِ رشد گرایشات سیاسی در ایران کاملا ابژکتیو نیست.
در پایان دعوت میکنم به این جمله دقت بیشتری داشته باشید:
فضای مجازی و شبکه های اجتماعیِ اینترنتی روزنه ای به جامعه هستند اما لزوما گویای طول و عرض واقعی صحنۀ سیاسی جامعه نیستند.

تا زمانیکه رضا پهلوی از «نقش» فرد و یا رهبر خارج نشود و «مانند» روسای جمهور ایالات متحده ، اعلامیه های خود را با «دعای» خداوند ایران را نگهدارد، بپایان نرساند. شانسی در صحنه ی سیاسی داخل ایران نخواهد داشت.

او هنوز به روانشناسی اجتماعی توده های مردم توجه ننموده ست ؛ علت شرکت بیش از ٨٠ درصد واجدین شرائط در انتخابات ٢٢ خرداد ١٣٨٨را تجزیه تحلیل نکرده و پی نبرده که چرا در انتخابات اخیر مجلس اکثریت مردم با تحریم سراسری انتخابات ، ورق جدیدی بر تجربیات مبارزاتی خود افزودند.

تا زمانیکه تحول مهمی در فعالیت سیاسی رضا پهلوی صورت نگیرد و در محدوده ی تشتت آرای حزب مشروطه خواهان -لیبرال دموکرات - دور زند.
با وجودیکه بحث بازگشت پادشاهی می تواند در خارج از کشور بزندگی خود ادامه دهد . ولی مردم در ایران اوراق جدیدی بر تجربیات مبارزاتی خود خواهند افزود. یعنی مانند دو خط موازی هرگز به هم نخواهند رسید.

تا زمانیکه رضا پهلوی از معرفی تیم سیاسی خود برای اهداف مبارزاتی خود انکساف ورزد، شایعات همکاری با پرویز ثابتی و امثالهم اعتبار خواهد داشت. ضمنا امکان رقابت با نیروهای داخل کشور اعم از حکومتی و غیر حکومتی نیز ناچیز می باشد. دیگر مانند زمان شاه امکان ندارد یکنفر در تمام شئون زندگی دخالت نماید . خامنه ای هم از چشم تمام دور و بری ها افتاده و همه او را سرزنش می کنند. ولی ساختار قدرت در جمهوری اسلامی با شاه در رژیم گذشته متفاوت ست. حکومت به سرکوب ادامه میدهد

ضمنا ، امروزه هر بکوک سیاسی در ایران مشتمل بر صد ها کارد شناخته شده در سیستم اداری و مطبوعات می باشند که در خارج از کشور نیز نفوذ دارند. نگاهی به رسانه های فارسی خارج کشور شاهد این مدعّا می باشد. در گذشته چنین نبود.

فقط اگر رضا پهلوی تیم سیاسی خود را ، که باید مشتمل بر خوشنام ترین و خدمتگزارترین صاحب منصبان حکومت قبل باشد را معرفی نماید حتما فرهنگ ورزان ، اساتید و هنرمندان و ورزشکاران نیز از آن حمایت می کنند. می تواند با ایجاد جبهه ی جدیدی از فعالان سیاسی تحول نوینی در صحنه ی سیاسی ایجاد نماید و بکلی جنایات حکومت گذشته را محکوم ، شکنجه واعدام و سایر اتهامات را به دادگاههای حقیقت یاب محول نماید .

باید یک بار برای همیشه با آن دیدی که در انقلاب بهمن تمام خوب و بد سیستم پادشاهی را از دم تیغ گذراند برخورد نمود.
باید یک بار و برای همیشه از تمام بیگناهان و شهروندان داغدار دلجوئی کرد.
باید یک بار و برای همیشه از تمام هنرمندان و فرهنگورزان با هر مرام و آئین قدرشناسی کرد.
باید یکبار و برای همیشه به قانون و دادگستری ارج نهاد و از بی قانونی ها فاصله گرفت.
باید یکبار و برای همیشه برای مردم ایران و ایرانی آباد و آزاد مبارزه کرد.
آیا رضا پهلوی قادر خواهد بود چنین تیم سیاسی و تشکیلاتی را سازمان دهد؟
در صورت انجام این بزرگ ، بدون درنگ در صحنه ی سیاسی داخل کشور اثر گذاری خواهد نمود. مانند آب در لانه مورچگان خواب از سر خامنه ای خواهند پراند.

یا به چانه زدن بی امتداد یا انواع بازماندگان بلوک های درباری ، امنیتی ، نطامی و رستاخیزی ادامه خواهد داد؟
این برخورد راه به جائی نخواهد داشت.