پیمان شانگهای یک پیمان امنیتی بین چین وروسیه و سه کشور اسیای میانه است و جنبه نظامی و اقتصادی ندارد. این پیمان باهدف رفع مشکلات مرزی کشورهای عضو پایه ریزی شد ودر همان حدود هم باقی مانده است .
ایران و هند و پاکستان و افغانستان اعضای ناظر این پیمان هستند و در تصمیم گیری ها دخالتی ندارند ولی حضورشان در اجلاس این پیمان همسوئی دیدگاههایشان را توجیه میکند . مشابهت این پیمان با ناتو از نظر نظامی و اتحادیه اروپا از نظر اقتصادی قیاسی مع الفارق است و به چه مناسبت مصاخبه شونده محترم بدنبال ارزیابی و وزن کشی است باید از ایشان سوال کرد .
اما به چه دلیل احمدی نژاد در این نشست شرکت کرد باید به اهداف جمهوری اسلامی توجه بیشتری داشت .
کنفرانس مسکو در پیش است وایران دستور 5+1 را که توقف غنی سازی 20 درصدی را بدون چشم داشت باید باجرا بگذارد نپذیرفته است زیرا در مسافرت امانو به تهران ایران قبول کرد امکان بازدید از سایت پارچین را برای بازدید بازر سان سازمان انرژی اتمی فراهم کند مشروط بر انکه سازمان متعهد به فراهم کردن اورانیوم غنی شده برای نیروگاه تهران شود و در همان رابطه 110 کیلو اورانیوم غنی شده 20 درصدی موجود را در اختیار سازمان قرار داده شود ولی در بغداد این مهم انجام نگرفت و مذاکرات نماینده ایران و معاون مدیرکل سازمان انرژی اتمی هم با شکست روبرو شده و سلطانیه طی اعلامیه شدید ی اژانس را متهم کرد که از و ظائف خود منحرف شده است . همه این پیش درامدها خبر از شکست مذاکرات مسکو میدهد که در واقع ابتکار روسیه بوده است . پوتین در ملاقات و نخست وزیر چین در اعلامیه ای از ایران خواستند تا نرمش بیشتری نشان دهد واین پیامیست که احمدی نژاد به تهران برده است.
در شرائط کنونی بیت رهبر ی از طریق شورای امنیت ملی مذاکرات هسته ای و سیاست خارجی را هدف گزاری میکنند ودر همین رابطه مشکلات اقتصادی که با تحریمها میتواند شدید تر شود مورد توجه حکومت است ونمیخواهند مشکلات را در مسائل اقتصادی بیشتر کنند وتنش بین المللی که با سقوط بهای نفت همراه است ومیتواند مسیر کشور را در دست اندازهای تازه قرار دهد را ببازی گیرد البته صلاح درحرف شنوی محدود است چنانکه سلطانیه اعلام کرد که مذاکراتش با اژانس پایان نیافته و در اینده دنبال خواهد شد یعنی پیام از چین بتهران و وین رسید.
انتخابات امریکا در پیش است و اوباما سعی دارد تنش را تا انجا که ممکن است مخصوصا در مقابل لابی اسرائیل در داخل امریکا تحریک نکند و همین پیام هم در شکلهای مختلف به زمامداران ایران رسیده است ولی در مسکو کار زیادی انجام نخواهد شد وبزرگترین نتیجه محول کردن مذاکرات به اجلاس های بعدی خواهد بود.