همه ی مردم ایران ضد جنگ است. اما پیش آنی که ضد جنگ باشد ضد این حکومت و ضد روحانیت است. بسیاری از مردم ایران و با یک حساب سر انگشتی بنده که مجبورم سراسر روز و هفته را با مردم سرکله بزنم حدود نود درصد و همین امروز خواهان نابودی کامل سپاه ضدمردمی و روحانیت است. مردم ایران چنتان عقده ای از روحانیت دارد که تنها با نابودی آنان این عقده گشوده می شود. برای همین باید گفت تنها کسی که هنوز هم می تواند کاری بکند همین میر حسین موسوی ست. اگر همین امروز آزادی او بدست آورده شود و روحانیت به سرعت و البته به مرور سرعت دار٬ از کار برکنار شود و سپاه پاسداران در ارتش حل شود و یک رفراندوم جمهوری ایران و یا جمهوری اسلامی برقرار شود حتما ما به صلحی پایدار خواهیم رسید. در غیر این صورت سخنان علی افشاری و دیگران سخنانی زیبا ولی ناکارآمد و نا بجاست و برای جامعه ی امروز ایران بدرد نمی خورد. مردم ایران سرنوشتی را برای رهبر معظم آرزو می کنند بدتر از امام معمرالقذافی.

در مقاله به مسائل بسیار مهمی چون منافع ملی جنگ مصالحه ی اتمی و حقوق بشر اشاره شده است اما اگر چه هر کدام نیاز به بحثهای فراوان در هر زمینه دارد اما نکته ای که نباید فراموش شود اینست که دیگر نمی توان در دنیای کنونی مانند حتی ده سال پیش به این مسائل پرداخت اگر چه تاریخا موجب ایجاد آنها بوده اند . منافع ملی موضوعی ست که تا کنون در ایران به درستی شکافته نشده است و هنوز اپوزسیون فرسوده ی ایران مانند دوران جنگ سرد بدان می پردازد و به همین دلیل است که هنوز برخی شیفتگی شان را به غرب و شرق حتی در رابطه با منافع ملی ایران پنهان نمی کنند . در اپوزسیون مخالف جنگ هم ما شاهد آن بودیم . برخی با ناسیونالیزم و شوونیسم افراطی یکسویه به سراغ آن رفته بدون آنکه منافع ملی واقعی را مد نظر داشته باشند برخی حتی خواهان حمله ی نظامی غرب به ایران بودند تا در راستای شیفتگی شان به غرب منافع ملی را و ویرانی کشور را با چشم خود انتقام جویانه ببینند . و در برخی گروههای چپ بخصوص جریاناتی که تا دیروز همراه جمهوری اسلامی بودند و شعارهای ضد امپریالیستی سر می دادند نه بر اساس منافع ملی که باز هم برای نشان دادن علاقه و شیفتگی شان به جمهوری اسلامی بود . از اینرو تنها جریانی که براساس منافع ملی از جنگ دوری می گزید و همچنین خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی هم بود جریان مردم ایران بودند که منافع ملی را در جذب سرمایه گذاریهای خارجی برای برون رفت از بحران اقتصادی بخصوص بیکاری و فقر جامعه و ضرورتا سرنگونی جمهوری اسلامی در مبارزات داخلی و همزیستی مسالمت آمیز در سیاست خارجی را هدف قرار داد . و از همین روست که مبارزان واقعی را سرافراز و مجیز گویان طرقپفین را خوار و سرافکنده ساخته است و حتی مدعیان ملی گرائی هم در برخی اعلامیه هایشان مداخله ی نظامی را تا حد در خواست منطقه ی ممنوعه هم پیش رفته اند . ما همانطور که مقاله اشاره دارد واقعا هیچ سیاستمداری چه در موضع قدرت و چه در موضع مبارز سیاسی هیچگاه اولین گزینه اش جنگ نبوده و نیست زیرا هزینه های هر جنگی برای طرفین چه کشورها و چه مبارزات سیاسی در جنگهای داخلی بسیار وحشت انگیز است . پس در دوران کنونی سیاستمدارانی که بوی کمی از دموکراسی به مامشان خورده باشد از جنگ پرهیز می کنند و این آخرین گزینه و از روی اجبار است زیرا وقتی شرایط را سبک سنگین می کنید شاهد پر هزینه بودن راهکار های سیاسی می شوید و ناچارا جنگ را کم هزینه تر می یابید در مبارزات سیاسی هم اینگونه است مردم سوریه یا لیبی گزینه ی دیگری برایشان باقی نمانده است و مجبورند سلاح به دست بگیرند تا منافع ملی شان را حفظ کنند . پس ما جنگ را سیاه و سفید و به بد و خوب تقسیم نمی کنیم اما جائی که پای منافع ملی ست از آن نیز پا پس نخواهیم کشد . نازیسم که جهانی را به خاک و خون کشید تنها راه حل نجات بشریت اجبارا جنگ متقابل بود و دیدیم که مردم دنیا متحدا در مقابل آن ایستادند .
اما مسائلی چون غنی سازی هسته ای موضوعاتی نیستند که این همه جمهوری اسلامی برای مردم هزینه ایجاد کرد . همه ی دولتهای دنیا در مواقعی مانند بحران اقتصادی موضوعاتی را برای سرگرم کردن مردم علم می کنند تا فرصت لازم برای حل آن بحران را بدست آورند زیرا هزینه ی خرید اورانیوم بسیار کمتر از هزینه هائی ست که جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل کرد از اینرو اهداف جمهوری اسلامی برای دنیا نیز شک برانگیز بود زیرا علاوه بر اینکه جمهوری اسلامی در جهت اصلاح ساختارهای سیاسی اش هم از این فرصت استفاده نکرد بلکه بحرانهای سیاسی اش نیز افزایش یافت بخش بزرگی از حاکمیت (اصلاح طلبان حکومتی ) از بدنه ی حاکمیت کنده شدند . اما این فرصت بحران اقتصادی جمهوری اسلامی را نیز باز هم حادتر ساخته است تصور بیشتر تحلیل گران این بود که جمهوری اسلامی با توجه به دخیره ی ارزی اش برای مدتی در مقابل فشارهای اقتصادی غرب ایستادگی خواهد کرد اما تسلیم حکومت غیر منتظره و در زمان اندک بسیار ناباورانه می نمود . از اینرو جمهوری اسلامی هم در عرصه ی داخلی چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی شکست سختی را قبول کرده است و در سیاست خارجی نیز حتی این روزها شنیده می شود قبول غنی سازی 5 درصد هم از سوی غرب در نزد سیاستمداران حکومتی بسیار دور از دسترس می نماید . اما هدف جمهوری اسلامی بر منافع ملی کشور استوار نبود و به همین دلیل در داخل با مقاومت مردم و در خارج با انزوای جهانی و تحریمها روبرو شد . زیرا بقول مارکس نظام کالائی ارزش هر کالا خود را با کالای دیگر پیدا می کند . و سیاست جمهوری اسلامی کالائی برای پیدا کردن ارزش برای خودش نیافت از اینرو سردمداران جمهوری اسلامی جام زهر را نوشیدند .
اما جمنهوری اسلامی چگونه آنرا مدیریت خواهد کرد ؟ ما در جریان گروگانگیری دیپلماتهای آمریکائی مشاهده کردیم که هدف جمهوری اسلامی تنها مصالحه ی موقت برای دور نگه داشتن جامعه ی جهانی از جنگ و بطور کلی کنار گذاشتن جمهوری اسلامی از معادلات جهانی بود تا بتواند در داخل به سرکوب مردمش ادامه دهد و دیدیم که غرب هم در مقابل ( بخصوص جمهوری خواهان آمریکا ) کشتارهای دهه ی 60 تنها به اعلامیه های بی محتوا پرداخته و سکوت نمودند . و در حال حاضر هم هدف جمهوری اسلامی برداشته شدن تحریم بانکی ست ( شکستن تحریم بانکی برای جمهوری اسلامی مهمتر از سایر تحریمهاست ) زیرا پول شوئی سران حکومت و دخالت در امور سایر کشورها با دلارهای نفتی تنها از طریق سیستم بانکی امکان پذیر است .
حقوق بشر در مقابل منافع اقتصادی غرب به پشیزی نمی ارزد تنها زمانی حقوق بشر برای سایر کشورها از درجه ی اهمیت برخوردار می شود که منافع اقتصادی شان مورد تهدید قرار بگیرد و به همین دلیل این موضوع در حال حاضر که مذاکرات هسته ای و منافع اقتصادی غرب در جهت مهار ایران است ارزش خود را از دست خواهد داد . ما حتی شاهد آرام شدن مطبوعات و رادیو تلویزیونهای غربی در دو ماه اخیر شده ایم حتی برخی از برنامه های تلویزیون های فارسی زبان دولتهای طرف مذاکره که به جمهوری اسلامی نیش می زد در دو ماه اخیر قطع شده است چه رسد به آنکه این دولتها بخواهند در مورد نقض حقوق بشر حرفی زنند . اعتراض به حق خانم شیرین عبادی هم از همین زاویه صورت گرفته است . و حتی ما در دو ماهه ی اخیر شاهد افزایش دستگیریهای سیاسی و سرکوب بیشتر معترضین سیاسی نیز بوده ایم . احضار خانم نرگس محمدی دکتر یزدی و ... به زندان . همچنین عدم صدور مجوز برگزاری روز کارگر و دستگیری رهبران سندیکائی و ... اعلام نیروی انتظامی جهت جمع آوری ماهواره ها و مبارزه با بی حجابی ... همه و همه در راستای تشدید سرکوب داخلی در پناه مذاکرات هسته ایست . از اینرو مبارزات در محور حقوق بشر سلاح پوسیده ایست که حکم مسکن ضعیف را خواهد داشت .
از اینرو اپوزسیون ایران بنابر تعاریف گذشته از مردم و همچنین دنیای خارج بطور کلی کارآئی خود را دیرزمانی ست که از دست داده و دهه های اخیر تنها تجربه ای بودند تا همه ی این تعاریف به روز شده که راه آینده را به ما بنمایند . به همین دلیل است که اپوزسیون ابتدا باید منافع ملی را به روشنی و شفافیت تعریف مشخص نماید و این تشخیص استراتژی مبارزه را برای اپوزسیون و مردم ترسیم خواهد کرد و در پی آن حکومت جانشین و ساختار حکومت آینده که منافع ملی را دنبال کند محور شفاف سازی ست تا مردم ندانند که برای چه نوع حکومتی و با چه ساختاری باید جانفشانی کنند هیچگاه وارد میدان نخواهند شد . مبارزه و شفاف سازی در محورهائی عملی که با زندگی مردم عجین است مانند بیکاری گرانی فقر و ... از اینرو پس از معین ساختن تک تک این محورها مبارزه با جمهوری اسلامی را باید به شکل عملی در آورد به عمل در آوردن این مبارزات نیاز به ایجاد تشکلهای مردمی از جمله سندیکاهای صنفی ان جی او ها و ... دارد با طراحی ها و مقاله نویسی در فضاهای مجازی اقدام به انتشار آگاهی های اجتماعی و بالابردن سطح کیفی مردم نیز می تواند مهمترین بخش کار باشد . و این به نظر می رسد تنها دست آورد جنبش و نیروهای اپوزسیون در این باشد که تازه ما داریم یاد می گیریم که مانند گذشته نبوده و چیز نوئی را و ادبیات جدیدی را باید ایجاد کنیم . از حرافی های 33 ساله پرهیز نموده انتقامجوئی های کور و بی محتوا را کنار گذاشته استراتژی و تاکتیکهای نوئی را بصورت علمی و تحقیق شده را ایجاد کنیم تنها راه پیروزی یک جنبش استراتژی و تاکتیکهای شفاف است وگرنه سیاستمدار در هر سر پیچی مواجه با مرگ سیاسی اش خواهد شد .

مخالفین راستین و انحلال‌طلب ج.ا.، میتوانستند از اختلاف آمریکا با ج.ا. به سود مردم ایران استفاده کرده و با سازماندهی یک "کنگره ملی‌" از ایرانیان داخل و خارج از کشور و تشکیل یک "دولت انتقالی در تبعید از بطن کنگره ملی‌" برای مذاکره با کشورهای حمایت کننده و مبارزه عملی با ج.ا. ، جنبش آزادسازی در ایران را سامان داده و کشور را از یوغ ارتجاع و دیکتاتوری رها سازند . تلاشی کاریکاتوری در استکهلم و جرمن تاون مریلند اتفاق افتاد که موجب خرسندی بیشتر ج.ا. شد تا مخالفین ج.ا. , زیرا با وجود افرادی که در قبای سیاسی، اصلاح‌طلبی، صلح‌جوئی و... توده‌ها را از روز بعد از ج.ا میترسانند و برای دوام و بقای ج.ا. , آینده‌ایی تیره و تاریک ترسیم میکنند. شاید حرکت سیاسی مشترک و رادیکالی بین اپوزیسیون راستین ج.ا. و حامیان آن، زمانی‌ سپیده بخت‌اش از جایی‌ دیگر بدمد زیرا بدون حمایت جدی و لجستیکی غرب، مخالفین سرنگون‌طلب ج.ا. راهی‌ به جایی‌ ندارند و فقط روزنامه‌نگاران و نویسندگان مقیم خارج از ایران هستند که با نقد،ارشاد و انتقاد از ج.ا. ، جامه آزادیخواهی بر تن‌ خود دوخته و با مقاله نوشتن‌ها، روزیشان میگذارد و نانشان در روغن است.

افرادی که در قبای سیاسی، اصلاح‌طلبی، صلح‌جوئی و... توده‌ها را از روز بعد از ج.ا میترسانند و برای دوام و بقای ج.ا. , آینده‌ایی تیره و تاریک ترسیم میکنند!....
بايد جواب داد که در لهستان و پس از رهايي از اشغالگران روسي ، دهها گروه سياسي بوجود آمدند که بعدها خيلي ها در هم ادغام شدند و احزاب عمده را بوجود آوردند.
تعدد گروههاي سياسي چيز خوبي است و نشانگر دموکراسي است .
اکثريت مردم و انتخابات تعيين ميکند در يکدوره چند ساله چه گروه يا گروههاي دولت را تشکيل ميدهند و گروه اقليت به نظارت وتلاش براي پيروزي درانتخابات بعدي ميپردازد .
اينجادر کانادا حدود ده حزب سياسي فعال ميباشند از کمونيست گرفته تا راست ا فراطي .

متاسفانه روحانیت چنان تجاوزی بروح و روان و تاریخ و تمدن ایران کرده که بیشتر از هشتاد در صد مردم آرزوی تکه تکه شدن روحانیها را دارد و بزودی این کار را خواهد کرد. اینکار بصورت حتمی انجام خواهد شد. فقط ممکن است آدمکشان خامنه ای و مزدوران سپاه آدمخوار باعث دیرتر شدنش شوند. همین.