نسخه قابل چاپ

جواد علیزاده و مانا نیستانی، دو کاریکاتوریست ایرانی در بین دریافت‌کنندگان تقدیرنامه از سازمان ملل هستند؛ این تقدیرنامه‌ها از سوی مسابقه کاریکاتورهای سیاسی این سازمان موسوم به «جایزه‌ رانان لوری» به ۱۰ کاریکاتوریست برگزیده ارسال شده است.
 

سه برنده اصلی جایزهء سال ۲۰۱۲ عبارتند از کلی بنت، (ایالات متحده)، برنده جایزه ۱۰ هزار دلاری؛ ریک مک‌کی (ایالات متحده) برنده جایزه ۵ هزار دلاری و دیوید پاپ (استرالیا)، برنده‌ جایزه ۳ هزار دلاری.

دو کاریکاتوریست ایرانی نیز که مورد تقدیر قرار گرفتند، مانا نیستانی، برای کاریکاتوری که از او در تارنمای رادیو زمانه منتشر شد و جواد علیزاده، برای کاریکاتوری در نشریه "طنز و کاریکاتور" در تهران بودند.

ساعاتی پیش مانا نیستانی در رابطه با دریافت تقدیرنامه از "جایزه کاریکاتور سیاسی سازمان ملل" به رادیو زمانه گفت:

"من هیچ وقت برای مسابقه و جشنواره، ارزشی بیش از آنچه دارد قائل نبودم. نخستین دلیلی هم که در این مسابقه شرکت کردم، این بود که نیاز نبود کاری برای جشنواره کشیده شود. چون معتقد هستم که کار کاریکاتور، خیلی کار جشنواره‌ای و مسابقه‌ای نیست و ترجیح می‌دهم چنین کاری را نکنم. خیلی کم پیش آمده که کاری برای جشنواره بکشم.

این مسابقه‌ای بود که سازمان ملل برگزار می‌کرد، در واقع هرسال برگزار می‌کند و از کاریکاتوریست‌های حرفه‌ای رسانه‌ها می‌خواهد که دوتا از کارهای منتشرشده را در طول آن سال ارسال کنند. آنها هم قضاوت می‌کنند و جایزه به برندگان تعلق می‌گیرد.

یکی از دلایلی که من کارهایم را دادم همین بود که روی کارهای چاپ شده و مطبوعاتی این قضاوت صورت می‌گرفت. به‌هرحال هر مسابقه‌ای، حالا متولی‌اش سازمان ملل باشد یا ارگانی دیگر، وقتی حالت رقابتی پیدا می‌کند، یکجور بازی است که قواعدش برآیند سلیقه‌ی داورانی است که رأی گیری می‌کنند؛ کار را براساس سلیقه‌ی خودشان انتخاب می‌کنند. در همین حد. البته خوشحال هستم که جزو یکی از کارهایی بودم که به نظرشان خوب آمده، ولی خب سلیقه‌ داوران است."

در مورد خود کار برایمان بگویید. چه زمانی این کار را کشیدید و منتشر شد؟

تاریخ دقیق‌اش خاطرم نیست. فکر کنم حدود سال ۲۰۱۰ بود که در "رادیو زمانه" این کار منتشر شد؛ رسانه‌ای که من این دو کار را از آن شرکت دادم. تصویر یک بازجوی نظامی و یک بازجوشونده را نشان می‌دهد که بازجو دارد با انواع و اقسام فحش و بدوبیراه او را مخاطب قرار می‌دهد و بازجوشونده از میان تمام آن حروف فحش‌های رکیک، حروف یک واژه یعنی "آزادی" را می‌سازد؛ مانند جداول متقاطعی که آدم حروف‌شان را ضربدری پیدا می‌کند.

برندگان تنها به همین شکل اعلام می‌شوند یا این که قرار است در مراسمی جوایز اهداء شود؟

در واقع این مسابقه سه جایزه‌ی اصلی دارد که متأسفانه هیچ کدامش نصیب من نشد! جوایز نقدی هستند که به نفرات نخست تا سوم تعلق گرفت؛ به دو کارتونیست آمریکایی و یک کارتونیست استرالیایی که هر سه از بهترین‌های کارتون‌های مطبوعاتی دنیا هستند. به غیر از این، ۱۰ نفر هم شایسته‌ی تقدیر دانسته شده‌اند، که من هم جزو این ۱۰ نفر بودم، و پلاک‌های امضاء شده توسط رئیس سازمان ملل به آنها اهداء شده است. البته خبر ندارم که مراسمی باشد. اما پلاک‌ها با پست ارسال شده و به دست من هم با پست رسیده است.

چه چیزی روی آن نوشته شده؟

باور کن نخوانده‌‌ام (با خنده). نمی‌خواهم از ارزش‌های این جایزه یا هر جایزه‌ دیگری کم کنم. می‌دانم که پیش از این خیلی از کارتونیست‌های خوب ایرانی مانند حسن کریم‌زاده یا خیلی‌های دیگر جوایزی مشابه یا بهتر از این را برده‌اند. اما به نظر من ارزش کارتون مطبوعاتی به جوایزی که می‌برد نیست. هدفش و کارش چیز دیگری است. این‌ها یکسری مسائل جنبی است. به اضافه‌ی این که می‌خواهم اشاره کنم که این تقدیرنامه را تنها من از ایران نبردم. آقای جواد علیزاده هم برده که یکی از کارتونیست‌های خیلی خوب و با

سابقه‌ی ایرانی است. به ایشان هم می‌خواهم تبریک بگویم.

* ایمیل تهیه‌کننده:

pejman@radiozamaneh.com