نسخه قابل چاپ

همایش چهار روزه «سفیران سبز امید»، روز شنبه ۲۳ ژوئیه، در سالن شهرداری مالاکوف، در حومه جنوبی پاریس، با حضور جمعی از فعالان جنبش سبز از کشورهای مختلف آغاز به‏کار کرد.

در گفت‌وگو با روح‏الله شهسوار، از اعضای «کانون دکتر شریعتی» و میزبان همایش «سفیران سبز امید»، از او پرسیده‌ام: مراسم افتتاحیه همایش یادشده شامل چه برنامه‏هایی بود؟

روح‏الله شهسوار: افتتاحیه نشست با حضور گروه‏ها و مجموعه‏هایی تشکیل شد که طی دوسالی که از جنبش سبز می‏گذرد، در کشورهای مختلف تشکیل شده‏اند و محور فعالیت‏شان منشور جنبش سبز است.

هم‏چنین بخشی از فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی‏ای که در جنبش سبز حضور دارند، در نشست افتتاحیه شرکت داشتند. فعالان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی فرانسه نیز در نشست افتتاحیه حضور داشتند. در انتهای نشست هم دکتر امیر ارجمند، سخنگوی «شورای هماهنگی راه سبز امید» به سخنرانی پرداختند.

اهداف برگزار کنندگان «همایش سفیران سبز امید» چیست؟ با توجه به این‏که دو سال از آغاز جنبش سبز می‏گذرد، چه نیازها و ضرورت‏هایی منتهی به این شد که چنین همایشی برپا شود؟

پس از گذشت دوسال از جنبش سبز و با تاکید و اصرارهایی که رهبران جنبش سبز داشتند و به‏ویژه آقای میرحسین موسوی در بیانیه‏های‏شان بارها و بارها تاکید کردند که ایرانیان هرکجای جهان که هستند، دور هم جمع بشوند و گروه‏های کوچک و بزرگ تشکیل بدهند و از این طریق اهداف جنبش سبز را برای اعتلا و کشور عزیزمان پی‏گیری کنند، مجموعه‏ای از چند گروه‏ با همان شرایطی که گفتم، در جاهای مختلف دنیا دور هم به‏صورت خودجوش جمع شدند.

بعد ما سعی کردیم بخشی از این گروه‏ها را تا آنجایی که در توان‏مان هست، دور هم جمع کنیم تا باهم هم‏اندیشی و گفت‏وگو کنیم پیرامون این که: ما که در خارج از کشور هستیم، چه کارهایی را می‏توانیم برای کمک و هم‏یاری رساندن به فعالان داخل کشور صورت‌بندی کنیم که مبارزه اصلی را دارند انجام می‏دهند؟ چگونه می‏توانیم بازتاب صدای آن‏ها چه در جامعه جهانی و چه حتی در جامعه خود ایران باشیم که با سانسور و سرکوب آزادی بیان مواجهه هستند؟

بخش عمده‏ای از اهدافی که در این نشست و در جلسات و گفت‏وگوهای‏مان دنبال می‏کنیم، بر این اساس استوار است.

گویا کارگاه‏های آموزشی‏ای هم در خلال این چهار روز نشست برپا خواهد شد. چه برنامه‏ها و دستورهای کاری‌ای در این کارگاه‏ها دارید؟

در واقع، نشست برای همین کارگاه‏ها و جلسات هم‏اندیشی برگزار شده است و بخش عمده زمان نشست به این جلسات می‏گذرد. محور جلسات ما همان زمینه‌ای است که پیش از این توضیح دادم و به‏صورت ویژه در راستای گسترش آگاهی‏ها است.

ما در این‏جا جمع می‏شویم و صحبت می‏کنیم که چگونه با روش‏های مختلف می‏توانیم در راستای گسترش آگاهی‏ها مؤثر باشیم؛ ازجمله می‏توانیم به راهکارهای انتشار اطلاعات کمک کنیم. در این نشست کمیسیون‏هایی در مورد فعالیت‏های رادیویی، فعالیت‏های تصویری اعم از ویدئو و کلیپ و… اساساً بحث در مورد پدیده رسانه داریم.

بخشی از فعالیت‏ها، گفت‏وگوها و کارگاه‏های آموزشی‏مان نیز در مورد نوعی از فعالیت‏های اجتماعی در خارج از کشور و بخش عمده‏اش هم اصول فعالیت‏های تشکیلاتی است. به عنوان مثال چگونگی ارتباط با سازمان‏های بین‏المللی و چگونگی سازماندهی نیروها.

در این زمینه‏ها افراد متخصص را دعوت می‏کنیم تا ضمن کارگاه‏هایی که برگزار می‏کنند، این آموزش‏ها را منتقل کنند. هم‏چنین ضعف‏هایی هم که داریم، با حضور شرکت‌کنندگان مورد بررسی قرار بگیرد.

آیا می‌خواهید از دل این همایش چهار روزه، یک تشکل یا گروه سیاسی خاص و جدید بیرون بیاورید تا بتوانید به واسطه آن تصمیم‌ها و برنامه‏هایی را که در نظر دارید، دنبال کنید یا خیر؟

الزاماً به این شکل نیست. همان‏طور که گفتم، این نشست و احتمالاً نشست‏های بعدی، متشکل از گروه‏هایی هستند که پیشاپیش شکل گرفته‏اند و محور فعالیت‏های‏شان در راستای همان جغرافیایی است که دارند. مثلاً اگر «کانون شریعتی» در فرانسه کار می‏کند و گروه «رساگ» در سوئد فعالیت می‏کند، محور فعالیت‏های‌شان در همان فضا و جامعه مدنی‏‏ای خواهد بود که دارند در آن فعالیت می‏کنند.
آن‏چه این مجموعه‏ها را با هم جمع می‏کند و نوعی اشتراک بین آن‌ها به‏وجود می‏آورد، فعالیت حول محور جنبش سبز است. این گروه‌‏ها باهم جمع می‏شوند تا ببینند چه کارهایی می‏توانند با هم انجام بدهند و هم‏اندیشی و تبادل تجربه بکنند، اما الزاماً به معنای تشکیل یک گروه نیست. برای این‏که ما نمی‏خواهیم استقلال این گروه‏ها تحت‏الشعاع قرار بگیرد.

شاید در آینده‏ای دور یا نزدیک، اگر این مجموعه‏ها به آن حد از توانایی، پایداری و استقلال در تشکیلاتی برسند که دارند، راهکارهایی در این زمینه به بحث و گفت‏وگو گذاشته شود، ولی فعلاً بحثی در این زمینه نیست.

در خصوص نقطه‏ اشتراکی که در دعوت از فعالان جنبش سبز در نظر داشتید، اعتقاد و پای‏بندی به منشور جنبش سبز میرحسین موسوی و مهدی کروبی را مطرح کردید. نسبت این همایش و این گروه با سایر گروه‏هایی که معتقد و پای‏بند به این منشور نیستند، ولی در جنبش سبز حضور دارند، چه خواهد بود؟

اولاً الزاماً اعتقاد نیست. بحث بر سر توافق است. توافق و همان‏طور که گفتید، پای‏بندی است. برای این‏که ما بتوانیم در این کارگاه‏ها و این نشست با هم گفت‏وگو کنیم و به نتایجی برسیم، این پیش‏زمینه لازم دیده شده است. منتها این ارتباطات فقط به همین سطح محدود نمی‏شود.

قطعاً جنبش سبز طیف گسترده‏ای از افکار و عقاید را در بر می‏گیرد. ما هم، به‌عنوان کانون شریعتی یا مجموعه‏های دیگری که از کشورهای مختلف در این نشست حضور دارند، طیف و رنگی از رنگ‏های حاضر در جنبش سبز هستیم و قطعاً چه به صورت جداگانه و چه به‏ صورت جمعی، وظیفه‏مان این است که با رنگ‏ها و طیف‏های دیگر در جنبش سبز گفت‏وگو داشته باشیم و تبادل نظر کنیم.

البته این تجربه دو ساله نشان داده که این قوت جنبش سبز است که رنگ‏ها، عقاید و افکار مختلف را هم قبول می‏کند؛ هم تکثر را می‏پذیرد و هم ضمن حفظ تکثر و حفظ استقلال فکری، به دنبال فعالیت مشترک در سطوح و زمینه‏های مختلف هم هست.

برنامه‌های آینده

مصطفی خسروی، روزنامه‏نگار و فعال جنبش سبز که در ایتالیا زندگی می‌کند در این مراسم به عنوان مجری ایفای نقش می‏کرد. از او پرسیدم: افتتاحیه همایش سفیران سبز امید چگونه برگزار شد؟

مصطفی خسروی: در مراسم افتتاحیه روز گذشته، برنامه‏های مختلفی داشتیم. در ابتدا نماینده کانون شریعتی از حاضران در جمع تشکر کرد و حضور این عزیزان در شهر پاریس را خیرمقدم گفت.

بعد از آن ما پیام عفو بین‏الملل را خواندیم که نسبت به این برنامه و از این‏که فعالان ایرانی توانسته‏اند چنین حرکتی انجام بدهند ابراز خرسندی کرده بود. او هم‏چنین نسبت به ادامه حصر آقایان میرحسین موسوی و کروبی و همسران‏شان ابراز نگرانی کرده بود.

یکی از دانشجویان ایرانی در هلند هم پیامی به زبان انگلیسی برای رسانه‏ها و افکار عمومی جامعه جهانی قرائت کرد. هم‏چنین در مورد راهکارها و برنامه‏هایی که جوانان باید برای آینده‏ در ایران داشته باشند، صحبت شد.

پس از آن هم آقای اردشیر امیرارجمند، به عنوان سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید، در مورد برنامه‏های آینده‌ای که جوان‏ها می‏توانند برای تشکل‏سازی و سازماندهی گروه‏های فعال در جنبش سبز، چه در داخل و چه در خارج داشته باشند صحبت کردند.

در نهایت هم فیلمی برای اولین بار پخش شد با عنوان «زمانی که من محارب نبودم». این فیلم مستندی بسیار زیبا و کار یکی از دوستان در پاریس است و حوادث ایران را از قبل از انتخابات، از روزهای آغاز کمپین‏های انتخاباتی تا روز عاشورا، پوشش داده بود.

این فیلم که بسیاری از حاضران در جلسه را تحت تأثیر قرار داد، توسط آقای محمدرضا کلانی ساخته شده و یکی از فیلم‏هایی است که به نظر من، در آینده می‏تواند بسیار مورد توجه قرار بگیرد.

از چه کشورهایی در این همایش شرکت کردند؟

از کشورهای زیادی آمده بودند. از انگلستان، ایتالیا، آلمان، هلند، آمریکای شمالی، سوئد، بلژیک، اتریش و ... افرادی حضور داشتند که بیشتر از فعالان جنبش سبز بودند و در جنبش دانشجویی و یا جنبش‏های سیاسی دیگر فعالیت داشتند.

برنامه‏‏های چهار روز همایش به‏طور خلاصه چیست و چه اهدافی را در بر دارد؟

در این چهار روز قرار است در کارگروه‏های مختلف، نسبت به مسائلی که فعالان جنبش سبز در خارج از کشور می‏توانند روی آن‏ها تأثیرگذار باشند، گفت‏وگو ‏شود.

صحبت‏ها به‏صورت کارگروهی است. یعنی قرار نیست سخنرانی باشد و بقیه شنونده باشند، بلکه قرار است شرکت‌کنندگان تجربه‌های خود را از فعالیت‏هایی که تا به‏امروز انجام داده‏اند، با هم در میان بگذارند و هم‏چنین از فعالیت‏هایی که می‏توانند در آینده در خارج از کشور و حتی داخل کشور داشته باشند، صحبت کنند و از دل آن‏ها بشود برنامه‏هایی برای آینده تنظیم کرد.