صبح جرات نداشتم با خانه امان تماس بگیرم رادیو بی بی سی را باز کردم از شنیدن خبر بخشش خواهرم شاد شدم اما شادی همراه با غمی بی پایان وعمیق تمام این مدت در حال اشک ریختن هستم تمام لحظات درد اور زنده شدند از ابتدا وصورت وسکوت غمگین خواهرم وقت رفتن وناتوانی من در گفتار آآآآآآآه
اما خواهرم باری از دوش ما برداشت که دیگر تحملش برای ما مشکل بود وشانه هایمان سبک شد واسوده شدیم.از دور بر دستان زیبااما سوخته اش بوسه می زنم .او ثابت کرد چه جوهری دارد واز چه خاندانی است که حرمت اجدادی ما نه به سبب مال که به سبب انساندوستی بوده وهست و خواهد بود او ثابت کرد فرزند به حق پدرفرهیخته ومادر مهربانمان است گرچه پدرمی گفت با تصمیم امنه برقصاص رضایت دارد اما بارها می گفت اما وحشتنال است اما امنه یا سکوت می کرد یا می پرسید اما من هم تحمل کردم ومادرم می گفت هر چه اورا راضی می کند تا جایی که همه در پشتش ایستادیم چه قصاص کند چه بخشش گرچه دلمان فریاد می کرد ببخش تورا به خدا ببخش اما زبانمان می گفت هر چه تو بخواهی ما راضی هستیم وتورا دوست داریم وخواهیم داشت.
و او ما را شادکرد که دل وجان شکسته ایم.
از همین جا اورا می بوسم وبا تمام وجودم واز ته قلبم از اوسپاسگذارم وهمه رنج رفته برای اورا حلال می شمارم که روزها وساعتهایمان را با رشدش ودر نهایت بخشش جبران کرد ومن را به یاری مجدد به دیگران تشویق چرا که من ازهمه ناامید ودل ازرده شده بودم واز زندگی بیزار اما اوجانی دوباره به من وما داد درود خواهر عزیزم درود وسپاس من از جان ودل بر تو باد.

زن ایرانی بزرگوارترین انسان دنیاست