دیگر چه باید بر سرمان بیاید؟!
به خدا که دیگه هیچ انسان آزادی خواه دلسوزی، در این مملکت به ما مردم اعتماد نمی کند که بغض نفس هایمان را فریاد زند.
تصور می کنیم آیا موسوی ها و کروبی ها تکرار می شوند که امید و آزادگی را در دلمان بیدار کنند و درس همدردی و نوع دوستی به ما یادآوری کنند؟ با کدام پشتوانه؟ با کدام اعتماد؟ اعتماد به این مردم!
مردمی که شبیه به انسانی به شدت وابسته به افیون و مخدر هستند؟ که این افیون، رخوت و بی تفاوتی آنهاست؟ مردمی که خدا و جان و مال و ناموس و وطن و انسانیت و غیرت و شرافت خود را فراموش کرده اند؟
راستی از کدام خدا سخن گفتم؟! آنکه در کشور ما غریبی می کند؟ آنکه برای صاحبان قدرت مایه بقا و برای مظلومان و پایین دستان گمشده در فقر و فشار است؟
کدام جان؟! جانی که گرفتنش برای خدا بسیار سخت تر از کشتنش توسط این حکومت است؟
کدام مال؟! مالی که تا آخرین رقمش به تاراج رفت و همه از این مرزها خارج شد تا ما دل به تقدیر و قسمت خوش کنیم که شاید رفاه را دریابیم؟ لعنت به ما که توان مسدود کردن حسابهای ترلیونی سران مملکت را نداریم تا اگر روزی غیرت داشتیم و آنها را فراری دادیم لااقل دست خالی آنها را بفرستیم نه اینکه بعد از آن دو دستی به سرمان بکوبیم.
کدام ناموس؟! ناموسی که در خیابان می گیرند، می برند، در کهریزک ها به او تجاوز می کنند و می کشند! ندا ها کم نیستند. وقتی به خانه شخصی حمله می کنند تا به نام اسلام و بقای این حکومت اسلامی کسی را بازداشت کنند بی آنکه مزدوران بدانند نام اسلام را یدک می کشند ناموس مردم را در خانه به چشم محرمیت می نگرند، آن وقت ادعای ناموس می کنیم؟
کدام وطن؟! خدایا بمیرانم که وطنم را بر باد دادم درست مثل همه ارزش هایم. کسی که توان دفاع از حقوق خود، دیگران و حمایت از ناموسش را ندارد، وطن برای او معنی نخواهد داشت. لعنت به ما که از جمهوری بودن مان هم هیچ نفهمیدیم.
و چه افسوس...
کدام انسانیت؟!
در کدام آیین انسانیت دیدن اسارت، توهین، دروغ، ظلم و تجاوز و ... به همنوع رواست. به خدا که انسان هم نیستیم. حتی حیوانات همبستگی بیشتری از ما دارند.
کدام غیرت؟! تمام غیرت مردان ما در شلوارشان است. حاشا به غیرت مردمان ما.
شرافت؟! وقتی تمام تلاشمان این است که زنده بمانیم نه اینکه زندگی کنیم، شرافت را چگونه می توان معنا کرد.
کجاست آن فریادی که از غرش ببرها فراتر است تا کفتار های افتاده بر روی جسد پیر اصلاحاتمان را به کنجی روانه کند.
آنکه در سخت ترین شرایط و اوج خفقان تاریخ ایران، در مقابل دولت و حکومت نظامی و ثروتمند ایستاد، او که خواهان آزادی و آزادگی است و مردمی که کمی تامل می کنند را بیدار کرده است، حال در کنج خانه اسیر و تنهاست و ما بی غیرت ها حداکثر تلاشمان این است که در دنیای مجازی پستی بذاریم و از وی حمایت کنیم.
لعنت به دنیای مجازی و لعنت به ما!
لعنت به ما که بجای خروش و فریاد بر خیابان و کوچه و در کنار شرافت و انسانیت و ناموس خود، به دنیای مجازی لعنتی پناه آورده ایم و عقده هایمان را به جای کوچه و خیابان در اینجا تخلیه می کنیم.
اگر خدا، ایمان و ارزش های انسانی یادمان رفته است ، فراموش نکنیم که ما هم روزی خواهیم مرد. مرگ اکنون بهتر از زندگی در دنیایی است که ارزش ها و ناموسمان را یکی یکی یا روانه زندانها می کنند یا قبرستان.
به خدا که ترس و تک صدایی ما را اینچنین بی غیرت و بیچاره نموده است.
به خدا که اگر شرف داشتیم چنین نمی شد.
و چه بسا چند صباحی دیگر نوبت به میر حسین برسد، آنکه سکوت بیست ساله و آرامشش و سکوت مصلحتی اش را فدای این آزادی خواهی ما کرد. حال ما نشسته ایم ولی او همچنان فریاد است.
ما که خود از او خواستیم.
ما که لعنت به ما، که با یک ساندیس خود و خدا را هم می فروشیم.
ما که لعنت به ما، که از کوفیان 1400 سال پیش پست تریم.
ما که لعنت به ما، که ارمغانی جز فقر، استبداد، سرکوب و توهین برای فرزندانمان نداشته ایم.
ما که لعنت به ما، که 30 هزار نفر در صفحه 25 بهمن عضو هستیم و لی 1000 نفر وجود نداریم که به خانه کروبی بریزیم و از کسی که از تئوری اندیشه ما دفاع می کند، دفاع کنیم.
ما که لعنت به ما، که 30 هزار نفر در صفحه 25 بهمن عضو هستیم و لی 1000 نفر وجود نداریم که حتی در پشت بام خانه مان فریاد آزادی زندانیانمان، کشورمان و مرگ بر دیکتاتور سر دهیم.
ما که لعنت به ما، که توان نداریم از 2 نفر حمایت کنیم در حالیکه این دو نفر از حق ده ها میلیون نفر دارند دفاع می کنند و به خاطر این دفاع خود و عزیزانشان را فدا می کنند.
لعنت به ما که خوابیم.
لعنت به ما که از این دو نفر و هزاران شخصی که برای ما کشته و یا در زندان ها به سر می برند نتوانستیم دفاع کنیم تا لااقل اگر روزی کسی در این کشور خواست حداقل خواسته های انسانی مردم را زنده کند، به حمایت آنها اعتماد کند.
لعنت به ما که باعث می شویم آیندگان هم فرصت آزادگی را ببازند.
لعنت به ما که حتی عرب نشدیم.
لعنت به ما که در خوابیم و رخوت تمام وجود مان را گرفته است.
لعنت به ما که لیاقت آزادی و آزادگی را نداشتیم.
لعنت به ما که لیاقت زنده بودن را هم نداریم.
لعنت به ای ران و مردمانش، که همواره عده ای مزدورند، اندکی اندیشمند و عده ای در رخوت.
لعنت به ما که این آخرین فرصت ماست و ما هنوز در دنیای مجازی به سر می بریم.
تا قیامت
و خدا چه به حال ما می گرید، که روزی خواهیم گریست و او می خندد.

خودشان هم دروغشان را باور ندارند . . . اگر راست مي‌گوييد و اينان اعتباري در بين مردم ندارند چرا اين روزها دست به دستگيري گسترده زده‌ايد. چرا كروبي و موسوي را در حصر خانگي قرار داديد؟ چرا خاتمي را ممنوع الخروج كرديد؟ آقايان شماها خيلي خوبيد اما مردم شما را نمي‌خواهند... اگر مي‌خواهيد اراده مردم را ببينيد اجازه راهپيمايي مسالمت آميز بدهيد.