علی ادریسی - فدریکو فلینی از مفاهیم به کار رفته در نظریه‌یِ روانکاوی به‌طور گسترده در ساختار روایی و مفهومی آثار سینمایی‌اش استفاده کرده است. بسیاری از رویداد‌ها و شخصیت‌های فیلم‌هایش ریشه در زندگی خود او دارند. با این حال، فلینی بر این نکته پافشاری می‌کرد که هیچ یک از فیلم‌های او زندگی‌نامه‌های صرف نیستند.

بابک مستوفی ـ «شب دوازدهم» شکسپیر از نمایش‌های معروف او نیست، اما اجرای تازه‌ای از آن در تئا‌تر شهر لندن (نشنال تئا‌تر) به کارگردانی سر پی‌تر هال و بازی دخترش ربکا هال- ستاره فیلم وودی آلن- غوغای تازه‌ای آفریده است.بلیت‌های این نمایش که اجرای آن از یازدهم ژانویه آغاز شده و تا دوم مارس ادامه خواهد داشت، از ماه‌ها قبل فروش رفته و به اتمام رسیده است.

ناصر غیاثی-حامد اسماعیلیون متولد اسفند ماه سال ۱۳۵۵ در کرمانشاه است. نخستین مجموعه داستان ِ او با عنوان ِ «آویشن قشنگ نیست» به سال ۱۳۸۷ توسط نشر ثالث منتشر و در همان سال، همراه با «مرگ بازی» اثر پدارم رضایی‌زاده، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین مجموعه داستان سال بنیاد گلشیری شد. این روزها حامد اسماعیلیون یک مجموعه داستان با عنوان ِ «قناری‌باز» زیر چاپ دارد و رمانی از او با عنوان ِ «گاماسياب ماهي ندارد» منتظر مجوز انتشار است.

ناصر غیاثی-حامد اسماعیلیون متولد اسفند ماه سال ۱۳۵۵ در کرمانشاه است. نخستین مجموعه داستان ِ او با عنوان ِ «آویشن قشنگ نیست» به سال ۱۳۸۷ توسط نشر ثالث منتشر و در همان سال، همراه با «مرگ بازی» اثر پدارم رضایی‌زاده، برنده‌ی جایزه‌ی بهترین مجموعه داستان سال بنیاد گلشیری شد. این روزها حامد اسماعیلیون یک مجموعه داستان با عنوان ِ «قناری‌باز» زیر چاپ دارد و رمانی از او با عنوان ِ «گاماسياب ماهي ندارد» منتظر مجوز انتشار است.

اکبر فلاح‌زاده ـ دکتروف نویسنده بزرگ آمریکایی را با رمان‌های رگتایم و بیلی باتگیت می‌شناسیم. نجف دریابندری با ترجمه‌ی رگتایم نقش مهمی در شناساندن دکتروف به فارسی‌زبانان داشته است. دکتروف که اینک هشتاد ساله شده است در رمان‌هایش بیشتر به تاریخ معاصر آمریکا می‌پردازد و در آن‌ها واقعیت و خیال را به هم می‌آمیزد. او همین شیوه را در آخرین رمانش «هومر و لنگلی» نیز به کار برده است.

زنی که فرزندانش را میان زباله‌ها بزرگ کرد

به‌تازگی آلبوم دیگری از ساخته‌های بهزاد رنجبران، آهنگساز ایرانی مقیم آمریکا منتشر شده است. آلبومی که قطعه «بیداری» را نیز در خود دارد؛ اثری که حدود دو سال پیش به سفارش یک جشنواره کره ای ساخته شد.

بارانه خورشیدی ـ نباید شک کرد: «نان و کوچه»، این فیلم کوتاه یازده دقیقه‌ای، به لزوم حضور «هم‌پیمان» اشاره می‌کند. هم‌پیمانی که به ما می‌گوید رهایی در گرو پذیرش دیگری به‌مثابه هم‌پیمان است. هم‌پیمانی که به تو می‌گوید که می‌توانی آزمایش‌گری‌ تازه‌ای را همراه با او آغاز کنی، می‌توانی با او همراه شوی و در کوچه‌های شهر به حرکت درآیی: تو و هم‌پیمان‌ات می‌توانید، به‌واسطه‌ی این پیمان، از «من»‌های متعینتان به سوی «ما» یی نامتعین حرکت کنید و برسازنده‌ی نیروی پیش‌برنده‌ی یک جنبش باشید. نیازی نیست که دیگری به تو چنین بگوید، یا تو به دیگری، تو/دیگری خود می‌توانید گشوده باشید و به سوی هر اتصال تازه نسبت به دیگری/توهای بی‌شمار.