نسخه قابل چاپ

محمود خوشنام- در برنامه‌ دوم از مجموعه «موسیقی پیشرو در ایران»، همچنان در بیان مقدمات باقی می‌مانیم. چون هنوز حرف‌هایی هست که در برنامه‌ اول فرصت نشد به آن‌ها‌ اشاره کنیم.

از جمله به ظهور علی‌نقی وزیری در جامعه‌ موسیقی ایران که اگرچه بیشتر در زمینه‌ سنت از او صحبت می‌شود، ولی کوشش بسیار او در استفاده از مبانی موسیقی بین‌المللی برای آفرینش‌های نو، نشان می‌دهد که تا چه حد جانبدار استفاده از این مبانی، از این تمهیدات فنی بین‌المللی بود و خودش هم آن‌ها را به کار می‌برد.

علینقی وزیری کسی بود اهل عمل. تنها حرف نمی‌زد، نظریه نمی‌داد، علاوه بر آن، به نظریات خودش عمل می‌کرد.

وزیری بحثی را در جامعه‌ موسیقی ایران به‌وجود آورد که هنوز ادامه دارد و به نتیجه‌ غایی نرسیده است؛ و آن این است که بالاخره موسیقی ملی را باید همچنان خام نگه داشت یا اینکه می‌شود آن را با تمهیدات بین‌المللی تزئین کرد و جلوه‌ تازه‌ای داد و زبان جهان‌فهمی برایش فراهم آورد.

بخش بزرگی از برنامه‌ دوم مربوط می‌شود به کوشش‌های وزیری و بعد صحبتی می‌شود از جانشین او در هنرستان، روح‌الله خالقی و همینطور از آهنگساز برجسته حسین دهلوی، که هرکدام به شکلی جانبدار نظریات وزیری بودند. یکی با حزم و احتیاط بیشتر، دیگری با جسارت افزون‌تر و کارهایی کردند که جنبش موسیقی پیشرو در ایران دوام پیدا کرد.

چند قطعه موسیقی هم برای این برنامه پیش‌بینی کرده‌ایم و چون صحبت از وزیری است، «دخترک ژولیده» او را که با تار و به شیوه‌ کاملاً مدرن و جدیدی نواخته، عرضه می‌کنیم و همین‌طور یکی دو قطعه از ثمین باغچه‌بان و آهنگسازان دیگر.

این برنامه را می‌توانید از طریق فایل صوتی زیر بشنوید:

ویدئو: «دخترک ژولیده» ساخته‌ کلنل علی‌نقی وزیری