نسخه قابل چاپ

- دوسَم داری؟
- آره
- چند تا؟
- صد تا
- فقط صد تا؟
- هزار تا
- فقط هزار تا؟
- هزار و یکی...

همان‌قدر که عشق حد و اندازه ندارد، نمی‌توان روزی را تعیین کرد و گفت فقط در آن روز می‌توان عاشق بود. اما در روز والنتاین یا روز عشق به‌یاد می‌آوریم که زندگی با عشق درآمیخته است. این روز هرچند برای کسانی که دلداه‌ای ندارند یا یک شکست عاطفی را تجربه کرده‌اند، ممکن است روز غمگینی باشد، اما حتی همان‌ها هم به یاد می‌آورند که خوب است شکست‌هاشان را پشت سر بگذارند و آغازی نو را تجربه کنند.

روز والنتاین یک سنت مسیحی است و پیشینه آن به قرن سوم میلادی می‌رسد. مهاجران اروپایی این سنت را به آمریکای شمالی بردند و سپس پس از جنگ جهانی دوم از آمریکا دوباره به اروپا راه یافت و کم‌کم عالمگیر شد.

هر سال، چهاردهم فوریه، در ژاپن زنان به مردان شکلات هدیه می‌دهند. در مقابل، مردان هم در روزی که به آن «روز سفید» می‌گویند، عشق این زنان دلداده را با شکلات سفید پاسخ می‌گویند.

در ایتالیا، مردان و زنان روی قفل دوچرخه دلدادگانشان جملات عاشقانه می‌نویسند. در چین هم این روز را جشن می‌گیرند. در برزیل روز والنتاین را در تابستان برگزار می‌کنند. در اروپا و استرالیا و آمریکا دلداده‌ها به هم معمولاً گل هدیه می‌دهند.

در ایران روز والنتاین در نزد جوانان محبوبیت خاصی دارد و با فرستادن اس ام اس‌های رندانه برای دوست دخترها و دوست پسرهاشان و همچنین با دادن هدایا و یا اهدای گل و شکلات به استقبال این روز می‌روند.

همجنسگرایان هم در این روز فرصتی پیدا می‌کنند که عشق بین دو هم‌جنس را به نمایش بگذارند و نشان بدهند که زبان عشق، همه جا یکسان است و تبعیض‌پذیر نیست. شاید به همین دلیل است که جمهوری اسلامی و رسانه‌های وابسته به آن از روز والنتاین وحشت دارند. به یاد می‌آوریم که در شهریور ماه مدیریت مرکز واردات و امور مناطق آزاد ویژه گمرک در تازه‌ترین بخشنامه‌اش به گمرک‌های ایران اعلام کرد که از ورود و ترخیص کالاهایی که به نوعی دارای نماد یا در ارتباط با اشاعه «فرهنگ والنتاین» هستند جلوگیری شود.

رادیو زمانه روز عشق را به همه شنوندگان و خوانندگانش تبریک می‌گوید.