محبوبه موسوی - «به‌سوی طبس» ،با جلدی ساده، بدون هیچ تظاهر یا تمهیدی برای جلب‌ توجه به خوانده ‌شدن، اثری است ارزشمند. کتاب در عین سادگیِ بیان و روایت، حکایت عجیبی است؛ حکایت خود ما، فرهنگ ما ایرانیان در گذشته‌ای نه چندان دور (نیم قرن از نگارش و چاپ این کتاب می‌گذرد)، اما نه با نگاه خودمان بلکه از زاویه‌ی دید مردی اروپایی که اغلب تا به جوابی نرسد، پرسش‌هایش را رها نمی‌کند و فرهنگ ما را از ورای فاصله‌ها می‌شناسد نه آن‌طور که ما خود مجبوریم با کلاف پیچیده‌ی آن به دست و پایمان آن را بشناسیم و در هر بار رجوع به خود، می‌بایست تارهای نامرئی این کلاف را بازکنیم تا به درک روشن‌تری از گذشته برسیم، تا ببینیم گذشتگان ما چه فکر می‌کرده‌اند و تاثیر آن‌ها بر نسلی که ما باشیم چگونه است و به طورکلی ما تا چه اندازه فرزند خلف یا ناخلف گذشته‌ی خویش هستیم.