پانته‌آ بهرامی - نقدی آشکار و بی‌پروا، در مواقعی بسیار تحریک‌کننده و تکان‌دهنده از زندگی امروز جوانان در ایران، بن‌مایه آثار نقاشی هما ارکانی را تشکیل می‌دهد.. وی هنرمندی‌ست که سه دهه بهار را تجربه کرده. نگاه تیز و نقادانه او به خودش و هم‌نسلانش موضوع هویت را مطرح می‌کند؛ موضوعی که دغدغه جوانان قبل از انقلاب نیز بود و امروز ۳۰ سال پس از این واقعه هم همچنان دغدغه نسل جوان ایران است.

پانته‌آ بهرامی - خواسته‌های دست نیافته، سخنان ناگفته، آرزوهای نایافته، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه (سانسور و خودسانسوری) بن‌مایه اصلی آثار هنرمند سی و دو ساله ایرانی، سولماز خضرایی‌ست.

همه آثار او سیاه و سفیدند. استفاده از حروف فارسی نیز از یکی دیگر از ویژگی‌های کارهای اوست. در روند آثار سولماز دگرگونی در فرم دیده می‌شود. اگرچه در فرم آثار اولیه خودسانسوری به صورت روشن دیده می‌شود، ولی در آثار اخیر او این محتوا در لایه‌های مختلف پیچیده شده.

پانته‌آ بهرامی - «ترس از مکان‌های عمومی» نام اثری است در ابعاد یک متر و بیست سانتی در ۹ متر که از حروف فارسی شروع می‌شود، به آهن، صنعت و دود و سپس به بافت‌های آلوده بدن انسان می‌انجامد.

پانته‌آ بهرامی- «ما بیرون زمان ایستاده‌ایم/ با دشنه تلخی بر گرده‌هایمان...»، این قطعه شعر شاملو را می‌توان نمایی از فیلم «حتی خاکستری هم احساس آبی دارد» اثر نگین شریف‌زاده دانست.

فیلم با فضای قهوه‌ای خود و با چیده‌مانی از نشانه‌های طبیعی مثل ماه، درخت، پرنده، برگ و ترکیب آن با موسیقی نگار بوبان فضای بسیار غم‌انگیز و پرانتظار دوران ما را به تصویر می‌کشد. هرچند فیلم عاری از عناصر داستانی‌ست و فیلمساز به گونه آبستره و انتزاعی کار کرده است.

پانته‌آ بهرامی - مجموعه‌های «تنها در تاریکی»، «عمامه‌ها» و «قربانی آیات» شامل عکس‌هایی‌ست که بر تابو‌ها و خط قرمزهای جوامعی مانند ایران دست می‌گذارند. مذهب، برهنگی و زن بن‌مایه آثاری‌ست که تنها دغدغه‌ی محتوا ندارد، بلکه فرم، رنگ و ترکیب‌بندی تصویر نیز در گیرایی و زیبا‌شناسی آن‌ها تأثیر دارد.

پانته‌آ بهرامی - هویت، نگاهی واقع‌گرایانه به خود و تن و روزنه‌ای برای تنفس، بن‌مایه نمایشگاه «آخرین تانگو» را رقم می‌زد که آثار چهار هنرمند ایرانی را در نیویورک به نمایش گذاشت. نمایشگاه پنج آوریل گشایش پیدا کرد و از مجموعه آثار مهرداد محمدی به نام «از دوستت دارم» عکس‌های رها راستی فرد، هنرمند مقیم ایران و آلمان، با عنوان «من و…» و همچنین آثار شروین پاشایی و دزیره نواب تشکیل شده بود.