صبا واصفی – می‌گویند زن ایرانی تجربه‌ی مدیریت فرهنگی- اجتماعی ندارد، از فیل‌تر تاریخی مدرنیته نگذشته و این‌گونه بدیهی‌ترین دستاورد عصر ارتباطات را انکار می‌کنند. می‌گویند غبنی که بر مرد ایرانی می‌رود کمتر از زن نیست، اما نمی‌دانند که به قول «مارتین لو‌تر کینگ»، زیر پا گذاشتن عدالت در یک‌ جا، مرگ عدالت در همه جاست، البته در پاره‌ای موارد بیراه هم نمی‌روند؛ چون قریب به هزار سال پیش زمانی که زنان شاهان ایرانی عشوه در پستو می‌فروختند و تنها حرمسرا‌ها را مدیریت می‌کردند، در روم، ملکه «تئودورا» از برابری جنسیتی می‌گفت. ۷۰۰ سال پیش «کریستین دپیزان» برای تحقق حقوق زنان می‌نوشت و معاصر بود با خیل نویسندگان عارف ایرانی که زنِ سر به‌زیرِ توسری‌خورِ نجیب را تبلیغ می‌کردند.