بدبختی ایران در زمان حکومت قاجار فقط این نبود که مناطق حاصل‌خیزی از شمال ایران جدا شد، بلکه این هم بود که اعطای امتیازات تجاری خاص به خارجی‌ها سبب انحطاط سریع اقتصاد داخلی شد.

واردات بی‌رویه کالاها ازجمله پارچه‌های انگلیسی سبب از بین رفتن صنایع کوچک داخلی مانند صنعت نساجی شد.

کاهش ارزش پول ملی به دلیل ضعف و بی‌کفایتی دولت و خاصه‌خرجی‌ها، استقراض از بانکهای خارجی را درپی‌ داشت. برای این استقراض‌ها هم باید انواع امتیازات داده می‌شد و دولت برای تأمین امورات و مخارج دربار و ریخت‌وپاش‌هایش مقامات و مناصب را می‌فروخت.

این همه در حالی صورت می‌گرفت که ملت مشکل نان داشت و قحطی سال ۱۸۷۱میلادی هم صدها هزار نفر قربانی گرفت. اما حکومت عین خیالش نبود. آنها به هر قیمتی فقط می‌خواستند حکومت کنند و با دادن امتیاز‌های سیاسی و تجاری به دول خارجی از آنها برای حفظ حکومت خودشان تضمین می‌گرفتند.