نسخه قابل چاپ

پویا عزیزی - در پی رویدادهای اعتراضی پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری و شکل‌گیری گروه مادران پارک لاله (مادران عزادار) در داخل ایران، گروه‌هایی از زنان ایرانی نیز در قالب تشکل‌های حامیان مادران پارک لاله در خارج از مرزهای ایران شکل یافتند ‌و همراهی خود را با مادران عزادار اعلام کردند.

اکنون در کشورهای آلمان، آمریکا، اتریش، انگلستان، ایتالیا، نروژ، کانادا و در بسیاری از شهر‌ها و کشورهای دیگر جهان گروه‌های حامی مادران پارک لاله ایران اعتراض‌های هفتگی خود را هر شنبه در میدان مرکزی شهر‌های‌شان هم‌چنان ادامه می‌دهند تا در رساندن صدای مادران و خانواده‌های داغدیده به گوش جهانیان کوشیده باشند.

در آلمان نیز به دلیل حضور فراوان ایرانیان، چهار گروه حامی مادران عزادار درشهرهای فرانکفورت، دورتموند، هامبورگ و کلن تشکیل شده است.

سوم ماه مه ‌جاری، حامیان مادران پارک لاله در آلمان با همکاری سازمان عفو بین‌الملل در یک نشست مطبوعاتی در شهر فرانکفورت، به پرسش‌های خبرنگاران درباره «نقض حقوق بشر در ایران» پاسخ دادند.
به این بهانه با مریم حکمت‌شعار، از حامیان مادران پارک لاله در فرانکفورت، پیرامون فعالیت‌های این گروه و نشست مطبوعاتی فرانکفورت گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

گروه حامیان مادران پارک لاله در فرانکفورت چگونه شکل گرفت و چرا شما تصمیم گرفتید که فعالیت‌ خود را بر حمایت از مادران پارک لاله ایران متمرکز کنید؟

مریم حکمت‌شعار: ماه جولای ۲۰۰۹ بود که شنیدیم گروه مادران عزادار در ایران تشکیل شده است. همینطور فراخوان شیرین عبادی و سازمان عفو بین‌الملل را در این زمینه خواندیم. ما عده‌ای از زنان مقیم فرانکفورت به فکر افتادیم تا از این مادران داغدار در ایران حمایت‌کنیم و تا زمانی که به خواسته‌های‌شان نرسیده‌اند از پای ننشینیم و صدای دادخواهی‌شان را به گوش جهانیان برسانیم. از همین‌رو از روز شنبه اول آگوست ۲۰۰۹ شروع به‌کار کردیم. از آن‌روز تاکنون هر شنبه در میدان‌های پر رفت و آمد و مراکز خرید در شهر فرانکفورت تجمع اعتراضی داریم و با به نمایش گذاشتن عکس‌هایی از قربانیان جنایت‌های۳۲ سال اخیر به‌خصوص قربانیان مربوط به اعتراض‌های دهمین انتخابات ریاست جمهوری، با حمایت از زندانیان سیاسی- عقیدتی و با جمع‌آوری امضا برای لغو حکم اعدام و برای آزادی زندانیان، توجه عابرین را به مسائل ایران و مادران پارک لاله جلب می‌کنیم.

ما از مادران پارک لاله حمایت می‌کنیم چون خواسته‌های آن‌ها خواسته‌های ما هم هست. از دید ما درد از دست دادن فرزند فرا‌تر از دردهای دیگر است و قابل جبران نیست. ما از مادران زندانیان سیاسی و عقیدتی که فرزندان‌شان در بد‌ترین شرایط جسمی و روحی و زیر شکنجه‌های قرون وسطایی در زندان به‌سر می‌برند؛ و یا فرزندان‌شان مفقود و یا مجروح شده‌اند نیز حمایت می‌کنیم.

حامیان مادران پارک لاله در فرانکفورت تاکنون چه برنامه‌هایی را اجرا کرده‌اند و سطح و وسعت این برنامه‌ها چگونه بوده است؟

ما سعی می‌کنیم از هر موقعیتی که پیش می‌آید در رساندن صدای مادران عزادار به گوش دیگران استفاده کنیم. برای مثال هر سال در نمایشگاه کتاب در فرانکفورت که بازدیدکنندگان بسیاری از کشورهای مختلف دنیا دارد، تجمع اعتراضی برگزار می‌کنیم. همچنین با حضور در برنامه‌ها و اعتراض‌های دیگری که در فرانکفورت و حتی شهرهای اطراف فرانکفورت به‌مناسبت‌های مختلف برگزار می‌شود و تعداد زیادی شرکت‌کننده دارد و گاه مسئولین، سیاستمداران و خبرنگاران نیز در آن شرکت دارند، برای رساندن صدای مردم ایران به‌خصوص مادران به مردم استفاده می‌کنیم. تا به حال هم از حمایت زیادی برخوردار بوده‌ایم و توانسته‌ایم توجه بسیاری را به مسائل ایران و جنایت‌هایی که علیه مردم ایران اتفاق می‌افتد جلب کنیم.

ما اطلاع‌رسانی و افشاگری را در سفرهای مختلف به کشورهای دیگر نیز در سطح وسیع‌تری انجام می‌دهیم؛ مثلا در ماه ژوئن ۲۰۱۰ در ایتالیا در شهر جنوا، هنگامی که شیرین عبادی برای افتتاح یک میدان به نام زنان ایران رفته بود، ما هم همراه حامیان مادران از کشورهای مختلف در این برنامه شرکت کردیم و از طرف زنان سیاهپوش ایتالیایی که از گروه مادران بسیار حمایت کردند مورد استقبال قرار گرفتیم.

همینطور ملاقاتی با یکی از بنیانگذاران مادران «مایو» داشتیم. سفر بعدی ما به ایتالیا بود. در آنجا در یک نشست مطبوعاتی در رم که حامیان مادران ایتالیا برنامه‌ریزی کرده بودند و از طرف زنان سیاهپوش ایتالیا نیز حمایت شده بود، موضوع مادران و خواسته‌های‌شان را مطرح کردیم. انعکاس بسیار خوبی هم داشت. سفر بعدی در مارس ۲۰۱۱ به ژنو بود که باز هم در کنار حامیان مادران از کشورهای مختلف انجام گرفت. در سازمان ملل مادری به نمایندگی از طرف همه ما مسائل و خواسته‌های مادران را مطرح کرد و ما خواهان فرستادن گزارشگران ویژه برای رسیدگی به نقض حقوق بشر در ایران و وضعیت زندانیان سیاسی- عقیدتی شدیم و چهار روز متوالی هم مقابل مقر سازمان ملل اعتراض خیابانی داشتیم که خوشبختانه با موفقیت روبه‌رو شد.

حیطه همکاری شما به عنوان حامیان مادران عزادار ایرانی با نهاد‌ها و سازمان‌های آلمانی یا بین‌المللی چقدر و چگونه است؟

ما با سازمان عفو بین‌الملل شعبه فرانکفورت ارتباط و همکاری نزدیک داریم و تا به‌حال اعتراض‌های متعددی در حمایت از مردم ایران و به‌خصوص مادران عزادار در کنار سازمان عفو بین‌الملل برگزار کردیم. ازجمله چندین‌بار اعتراض‌های خیابانی «یک چهره برای حقوق بشر در ایران» برگزار شد. همین نشست مطبوعاتی که در تاریخ سوم ماه مه ۲۰۱۱ در فرانکفورت برگزار شد ازجمله دیگر کارهایی است که انجام داده‌ایم. در این نشست مطبوعاتی که در مورد نقض حقوق بشر در ایران بود، حامیان مادران پارک لاله فرانکفورت در برنامه‌ریزی و اجرای آن شرکت فعال داشتند. یکی از موضوعات این کنفرانس مطبوعاتی معرفی و مطرح کردن خواسته‌ها و مشکلات مادران پارک لاله بود. سخنران این موضوع نیز خدیجه مقدم بودند که خود از بنیانگذاران گروه مادران پارک لاله در ایران است.

در کنفرانس مطبوعاتی حامیان مادران پارک لاله در فرانکفورت چه گذشت؟

در این کنفرانس چندین سخنرانی صورت گرفت. اولین سخنران مونیکا ویتکوفسکی، سخنگوی سازمان عفو بین‌الملل در فرانکفورت بود. وی در مورد مجازات مرگ و گسترش آن در ماه‌های گذشته صحبت‌کرد و همینطور آماری در مورد اعدام افراد زیر سن قانونی ارایه داد. محاکمه ناعادلانه و کوتاه متهمین قبل از اعدام، همینطور اعدام‌های دسته‌جمعی و گسترده در زندان وکیل‌آباد مشهد، بخش دیگری از سخنرانی وی بود. خانم ویتکوفسکی هم‌چنین اعدام زهرا بهرامی و دیگر زندانیان سیاسی را محکوم کرد و خواهان لغو مجازات مرگ شد.

سخنران بعدی خدیجه مقدم بود. موضوع صحبت وی مادران پارک لاله و ظلمی بود که در این ۳۲ سال بر زنان و به‌خصوص مادران داغدار ایرانی رفته است. وی همچنین در مورد کشتار دهه ۶۰سخن گفت که مادران زیادی را داغدار کرد و همچنین از ظلمی گفت که بعد از آن به خانواده‌های این قربانیان و مادران خاوران شد که حتی اجازه رفتن به محل دفن فرزندانشان را ندارند.

وی در ادامه در مورد مادران پارک لاله و چگونگی تشکیل این گروه و خواسته‌های آنان صحبت کرد و از فرزندانی که بعد از انتخابات کشته، مفقود و یا مجروح شدند و فرزندانی که به دلیل دگرجنسگرا یا دگراندیش بودن مورد ظلم رژیم قرار گرفتند و می‌گیرند سخن گفت. این فعال حقوق زنان با اشاره به دستگیری‌های گسترده مادران عزادار، اذیت و آزار آن‌ها، احکام سنگین ژیلا مکوندی و دکتر سیف‌الهی و چندتن دیگر از مادران و حامیان آنان را آن‌هم فقط به دلیل همدردی با مادران داغدار، محکوم کرد. خانم مقدم در آخر سخنرانی خود گفت: «ما مادران پارک لاله که بعد از حوادث اخیر به دادخواهی برخاسته‌ایم، مادران تمامی فرزندان جان باخته، مفقود، مجروح و زندانی در ایران هستیم و تا جان در بدن داریم بر خواسته‌های خود استوار می‌ایستیم. ما مخالف اعدام و خواهان تغییر قانون مجازات هستیم و آمران و عاملان کشتارهایی که در حکومت جمهوری اسلامی صورت گرفته باید محاکمه شوند.»

سخنران بعدی این کنفرانس شهاب‌الدین شیخی بود که در مورد نقض حقوق کرد‌ها در ایران صحبت کرد. آقای شیخی گزارش و آماری از کشتارهایی متعدد در مورد کرد‌ها در ایران داد که در اکثر موارد هیچ دلیل قانونی برای اعدام آن‌ها اثبات نشده بود. دکترهاله عنایتی سخنران دیگر این کنفرانس بود که در مورد نقض حقوق بهاییان در ایران گزارش داد. آخرین سخنران این برنامه دکتر مصطفی آزمایش نیز در مورد نقض حقوق دراویش و دگر اندیشان در ایران صحبت کرد.

اعتراض‌های هفتگی مادران عزادار فرانکفورت چگونه برگزار می‌شود و چقدر تاثیرگذار هستند؟

ما در برنامه‌های هفتگی‌مان مردم زیادی را که هیچ اطلاعی راجع به مسائل ایران نداشتند مطلع کرده‌ایم و برای آنها از جنایت‌هایی گفته‌ایم که مردم ایران شاهد بوده‌اند. از آن‌ها خواسته‌ایم طومارهایی را که برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو احکام اعدام همراه داریم امضا کنند. نشان‌دادن همبستگی با مادران ایران از دیگر تاثیرات این برنامه است. می‌خواهیم آن‌ها بدانند ما تنهاشان نمی‌گذاریم و در درد و غم‌های‌شان شریک هستیم و تا آن‌ها به خواسته‌های‌شان نرسند از پای نمی‌نشینیم. برای رساندن صدای‌شان به دور دنیا سفر می‌کنیم و از تمام نهادهای حقوق‌بشری و بین‌المللی تقاضای کمک خواهیم کرد و بلندگوی آن‌ها در خارج از کشور خواهیم بود.

برآیند فعالیت‌های حامیان مادران عزادار در سال‌های گذشته را چطور می‌دانید و آیا آن‌ها را در بیان خواسته‌های‌شان موفق می‌دانید؟

بله. ما فکر می‌کنیم در این مدت بسیار موفق بوده‌ایم و مادران پارک لاله را به خیلی‌ها معرفی کرده‌ایم. در خیلی از مراسم رسمی از آن‌ها و خواسته‌هاشان صحبت کردیم و تقاضای کمک و حمایت کردیم. حالا بعد از ۲۱ ماه خیلی‌ها گروه ما را در فرانکفورت می‌شناسند و می‌دانند که حامی چه کسانی هستیم و خواسته‌های‌مان چیست. نام مادران پارک لاله دیگر برای همه نامی آشناست. خیلی‌ها برای مادران پارک لاله احترام و ارزش قائلند و همانند ما خواهان رسیدن آن‌ها به سه خواسته به حق‌شان هستند.

ایرانیان خارج از کشور برای حمایت از مادران عزادار ایران چه باید کنند و شما از آن‌ها چه می‌خواهید؟

ما از همه مردم آزادی و برابری‌خواه می‌خواهیم که مادران را تنها نگذارند. فرزندان آن‌ها فرزندان همه ما هستند و خواسته‌های مادران باید خواسته همه ما باشد. لازم است همه ما در رساندن صدای آن‌ها کوشا باشیم و از آن‌ها حمایت کنیم و در مقابل جنایت‌هایی که انجام می‌گیرد سکوت نکنیم. ما تلاش می‌کنیم به فکر خانواده‌هایی باشیم که هر روز نگران جان فرزندان‌شان هستند. می‌خواهیم فرزندانی که هر روز زیر شکنجه روحی و جسمی دژخیمان رژیم هستند را فرزندان خود بدانیم و برای آزادی‌شان اقدام کنیم. ما اعتقاد داریم سکوت ما که خارج از کشور آزاد هستیم، بهترین هدیه برای قاتلان فرزندان کشورمان است.
.