محسن جان خواندم. دست مریزاد. مشکلات اوارگان ایرانی در عراق انقدر تراژیک بوده و هست که صدها گزارش از این دست نخواهد توانست کلیت این رویداد شوم را ترسیم کند. مشکل تنها رنجهای فراوان این انسانهای درمند نیست بلکه در حول این مسله دهها ابهام و سوال بی جواب باقی میماند. سوالهایی از این دست: تناقض و نفاق غرب در شکل سازمانهایی به اسم یوان و غیره که ادعهایشون گوش عالم و ادم را کر کرده و در عمل گفتمانی به اسم حقوق بشر در چنته ندارند. ان چیزی که ادعا میشود تنها استفاده ابزاری برای منافع خاص مییاشد و محوریت سیاست و عملکردهایشان ضد انسان و ضد حقوق انسان میباشد. در این مورد خاص میشود صدها نمونه در جهان ردیف کرد / مورد دیگر نوع برخورد خود هموطنان این دردمندان است. دوستان مرکزنشینمون که سالهاست سنگ تمام برای تمایت ارضی و وجب به وجب ایران عزیز! میزارن در کیسهای حقوق بشری مرتبط با اتنیک و ملیتهای جدا یا به قول خودشون اقوام! چشاشون کور و گوشهاشون کر میشود. دیاسپورای ایرانی به یاری هموطنان گرفتار و دربندشون در هرجا میشتابن به این شرط که ملیت جدا و هویت گرا نباشن. / نمیشه از عملکرد و برخورد مسولین و حکومت اقلیم هم به راحتی گذشت و انهاهم را نقد نکرد. مگر غیر از این است که در شعارهاشون خودشون را کعبه امال و ارزوهای کل کردهای منطقه میدانن و در عمل کرد بخشهای دیگر کردستان را تحقیر میکنن؟ سیاسیون باشوور در حکومت مرکزی عراق اینقدر قدرت دارند که دنیای بهتری را برای کردهای اواره ایران بسازند اما دریغ حتی برای 5 ثانیه هم به این موضوع فکر نکرده و نخواهند کرد. بهرحال بازهم نباید ناامید شد و هنوز هم باید به اندک وجدانهای اگاه جهان غرب و هموطنان ایرانی و رهبران کرد باشوور دلخوش کرد. شاید یک روزی گزارشهایی از این دست بتواند تلنگری به وجدانهایی نااگاه این 3 مجموعه بزند و بخشی از رنجهای این عزیزان را بکاهد. به امید اون روز

UNHCR در کردستان عراق فقط یک اسم است. برخورد کارمند های UNHCR در سلیمانیه همان برخورد نیروهای اطلاعاتی ایران با افرادی است که به هر نحوی با حکومت مشکل دارند.هیچ گونه توجهی به اوضاع پناهجوها ندارند و تنها می خواهند به هر شکلی که شده پناهجوها را از سر خود باز کنند.پروسه ی پناهجویی در کردستان عراق به ویژه در سلیمانیه آنقدر طولانی و مضحک است که خیلی از پناهجوها همان بازجویی های اطلاعات ایران و برخورد آنها را ترجیح می دهند.کارت صادر شده از طرف UNHCR در سلیمانیه هیچ ارزشی برای مقامات امنیتی ندارد و تنها باید کارت اقامت داشت.که بعد از مراحل طولانی بازجویی ها و آمد و شد های هزینه بردار به سازمانهای مختلف امنیتی و برخوردهای اهانت آمیز در اداره ی اقامت سلیمانیه ممکن است بعد از ماه ها (حداقل یک سال) مورد تایید قرار بگیرد و کارت 3 ماهه یا 6 ماهه به پناهجو داده شود.مسول پرونده و مسول UNHCR در سلیمانیه، شماره تلفنی را بعد از پذیرش به پناهجو میدهد که در صورت بروز مشکل،پناهجو بتواند با آن تماس برقرار کند،که معمولا این تماسها همواره بی پاسخ خواهد ماند.