ما چه بخواهیم و چه نخواهیم تحریمها اعمال می شوند اما در مورد خقوق انسانی نیز چه تحریم انجام شود و چه نشود این حقوق در ایران رعایت نمی شود مگر در تحریم بود که سه هزار میلیارد تومان پرید ؟ مگر تحریم بوده که هزاران انسان در زندانها اعدام شدند مگر تحریم بود که زندانی باند پیچی شده و دراز کش اعدام شد و ..... ؟ حقوق انسانی در هیچ شرایطی با حضور جمهوری اسلامی در ایران به رسمیت شناخته نخواهد شد . دسته بندی چهارگانه ی بوردیو هم غلط است زیرا ما به تعداد مشاغلی که در جامعه داریم سرمایه هم داریم . چه در بحش خدمات باشد و چه در بخش تولید . اما متاسفانه اگر چه نظرتان در مورد احتکار و همچنین سازمانهای اجتماعی درست است اما پروسه تبدیل را بسیار طولانی دیده اید جنگ خود نوعی فعالیتی نظامی ست ضرورتا نظامی ها دست بالا را خواهند گرفت اما برنده و بازنده دارای سهم مساوی نیستند بازنده ی جنگ همه ی قدرت و هیمنه اش را از دست داده و اراده ی جمع را ضرورتا و باید تبعیت کند و بازنده اگر چه سازمانهای اجتماعی اقتصادی اش فرو ریخته اما سازمان سیاسی اش نیز فرو خواهد ریخت بازنده ی جنگ در سیستم سیاسی اش مانند سازمانهای اقتصادی اش باید دست به بازسازی بزند و این لازسازی نوعی جدید تر و نوتر است که با کل ساختارهای قبلی اش بسیار متفاوت خواهد بود اما دوران کنونی دوران جنگهای محدود و کوتاه مدت است زیرا سازمانهای اجتماعی وابستگی شدیدی به یکدیگر دارند و نمی توان مثلا برای مدتی طولانی آب برق ارتباطات و همپنین سازمانهای اقتصادی و سیاسی را منفصل نگه داشت . ممگن است بازسازی این ساختار تا برگشت به آرامش طولانی گردد اما کل ساختار مجددا و با سرعت جایگزین خواهد شد . در آن صورت فاجعه ی جهانی شکل خواهد گرفت . اما چنگ در صورت عدم پاسخ صحیح به تحریمها قطعی خواهد بود . مهار ایران قطعی ست و خضور یکصد هزار نفر نیروی آماده و چهار ناو جنگی و ... در خلیج فارس برای مهمانی و سورچرانی نیست برای جنگ است و فاجعه ای که رخ خواهد داد و دست مردم هم نیست زیرا تمام مردم دنیا صلح طلب هستند .