نسخه قابل چاپ

حمید مافی - "ماشین اعدام" در جمهوری اسلامی همچنان کار می‌کند. ماشینی که در دهه شصت خورشیدی جان بسیاری از فعالان سیاسی را گرفت، دو سال است که دوباره به کار افتاده است و از میان زندانیان جرایم عادی و سیاسی، توامان قربانی می‌گیرد.

جمهوری اسلامی پس از افشاگری‌های صورت گرفته در خصوص اعدام‌های دهه شصت چندسالی از شمار اعدام‌ها کاست و کمتر حکم به اعدام زندانیان سیاسی و عقیدتی داد، اما انتخابات سال ۸۸ و اعتراض‌های خیابانی شهروندان به نتیجه انتخابات از یک‌سو و ریاست صادق لاریجانی بر دستگاه قضایی از سویی دیگر، سبب شد تا "ماشین اعدام"، یک‌بار دیگر فعالان سیاسی ایران را ببلعد. در چنین فضایی، دستگاه قضایی ایران برای نشان دادان "اقتدار" و "توان سرکوب" خود، برخی از معترضان و فعالان سیاسی را به اعدام محکوم کرد.

عبادی با بیان اینکه "خشونت‌های حکومتی ایران رو به ازدیاد دارد"، علت این خشونت‌ها را ضعف حکومت می‌داند و می‌گوید: "این رویه خشونت ورزی نشانه این است که حکومت سقوط خود را نزدیک می‌بیند و می‌خواهد با کاربرد خشونت معترضان را بترساند."

بر اساس آمارهای انتشار یافته، اجرای حکم اعدام در یک دهه گذشته هفت برابر شده است. در حالی که در سال ۲۰۰۱ میلادی، ۷۵ نفر در ایران اعدام شده‌اند، تارنمای اینترنتی هرانا گزارش داده است که در سال ۲۰۱۱، ۵۲۹ نفر به چوبه‌های دار سپرده شده‌اند.