نسخه قابل چاپ
زهرا باقری شاد - چهارم ماه اوت (سال ۲۰۱۲) است و خیابان‌های شهر استکهلم، از حضور انبوه مردم بند آمده است. همه چیز آرام و بدون هیاهو است. مردم در دو سوی خیابان‌های شهر استکهلم به انتظار ایستاه‌اند تا شاهد رژه گروهی از مردم برای احقاق برابری بیشتر با سایر افراد جامعه باشند: رژه همجنسگرایان و افرادی که با آنها همراه شده‌اند.
این رژه که در آخرین روز از
جشنواره «پراید» در استکلهم برگزار می‌شود امسال پانزدهمین سالگرد خود را پشت سر می‌گذارد و بار دیگر پایتخت سوئد را در تصرف پرچم‌های شش‌رنگ در می‌آورد. دانش‌آموزان، جامعه تحصیلکرده، پزشکان، اتحادیه کارگران، پلیس، معلمان، انجمن اولیا و مربیان، روان‌شناسان و گروه‌های مختلف از کشورهای مختلف که در زمینه حقوق دگرباشان فعالیت دارند ازجمله شرکت‌کنندگان در این جشنواره و این رژه هستند.
«استکهلم پراید»، یک جشنواره سالیانه است که توسط همجنسگرایان، دوجنسگرایان، دگرجنس‌شدگان، دگرجنس‌پوش‌ها و به طور کلی تمام کسانی که گرایش جنسی فراهنجار دارند، برگزار می‌شود. سوئدی‌ها از سال ۱۹۹۸ تا به حال شاهد برگزاری این جشنواره بوده‌اند؛ جشنواره‌ای که به طور معمول در هفته آخر ماه جولای یا هفته نخست ماه آگوست برپا می‌شود و به کارگاه‌های آموزشی، سمینار‌ها و سخنرانی‌های مختلف درباره حقوق همجنسگرایان در سوئد اختصاص دارد. بیشتر افرادی که در این جشنواره فعال هستند، به صورت داوطلبانه این مسئولیت را پذیرفته‌اند و بابت آن حقوقی دریافت نمی‌کنند. با اینهمه سازمان‌های گوناگونی در برگزاری این جشنواره فعالیت دارند که به صورت حرفه‌ای به این کار می‌پردازند.
هوای آفتابی امسال هم به یاری سوئدی‌ها آمده است تا بزرگ‌ترین جشنواره اسکاندیناوی در انبوه پرچم‌های شش‌رنگ که نماد حقوق همجنسگرایان هستند به پایان برسد. هر رنگ این پرچم، نماد یک مفهوم است. رنگ قرمز آن نشانه زندگی، نارنجی نشانه سلامتی، زرد نشانه خورشید، سبز نماد طبیعت، آبی نماد نظم و بنفش گویای روح و روان انسان است.
«استکهلم پراید»، یک جشنواره سالیانه است که توسط همجنسگرایان، دوجنسگرایان، دگرجنس‌شدگان، دگرجنس‌پوش‌ها و به طور کلی تمام کسانی که گرایش جنسی فراهنجار دارند، برگزار می‌شود و سوئدی‌ها از سال ۱۹۹۸ تا به حال شاهد برگزاری این جشنواره بوده‌اند.
یکی از گروه‌های شرکت‌کننده در این رژه، نوجوانان دانش‌آموز در مدارس هستند و نوجوانانی که برای نخستین بار توانسته‌اند تمایلات همجنسگرایانه خود را ابراز و خانواده خود را نسبت به این مسئله آگاه کنند. صدایی که از بلندگو پخش می‌شود، می‌گوید: «آنها به تازگی از گنجه درآمده‌اند. آیا شما هم می‌خواهید از گنجه بیرون بیایید؟»
این جمله برای سوئدی‌ها بسیار آشناست و مفهومی دارد که در ذهن ناآشنایان با مسئله کمی غریب به نظر می‌رسد. گنجه استعاره‌ای برای زندگی جنسی نهان، در پشت درهای بسته است و از «گنجه بیرون آمدن» به مفهوم آشکارسازی گرایش جنسی است.
نوجوانانی که روی کامیون ایستاده‌اند، بعد از شنیدن این جمله، هورا می‌کشند و فریاد شادی سر می‌دهند.در حالی که نوجوانان همجنسگرای ایرانی شاید مجبور باشند سال‌ها در «گنجه»، در پستو، در خفقان بمانند و از ابراز یکی از طبیعی‌ترین تمایلات خود دوری کنند. در جشنواره پراید، پدر و مادرهایی که پشت سر فرزندان خود راه می‌روند، از اینکه فرزندان شان با آنها درباره تمایلاتشان حرف زده‌اند، اظهار رضایت می‌کنند؛ به آنها در این جشنواره، گروه «والدین سربلند» می‌گویند.
همجنسگرایی در سوئد از سال ۱۹۴۴ قانونی شد و در سال ۲۰۰۳ مجلس سوئد قانونی تصویب کرد که بر اساس آن همجنسگرایان می‌توانند سرپرستی کودکان را برعهده بگیرند. در سال ۲۰۰۹ هم حق قانونی ازدواج همجنسگرایان با یکدیگر به آنها اعطا شد.
گروه‌های مختلف شغلی در استکهلم پراید
در جشنواره پراید امسال گروه دیگری که با شور و هیجان بسیار از راه می‌رسد، گروه پزشکان همجنسگراست.
یکی از گروه‌های شرکت‌کننده در این رژه، نوجوانان دانش‌آموز در مدارس هستند و نوجوانانی که برای نخستین بار توانسته‌اند تمایلات همجنسگرایانه خود را ابراز و خانواده خود را از این مسئله آگاه کنند. صدایی که از بلندگو پخش می‌شود، می‌گوید: «آنها به تازگی از گنجه درآمده‌اند. آیا شما هم می‌خواهید از گنجه بیرون بیایید؟» گنجه استعاره‌ای برای زندگی جنسی نهان، در پشت درهای بسته است و از «گنجه بیرون آمدن» به مفهوم آشکارسازی گرایش جنسی است.
حضور گروه‌های شغلی که با لباس مخصوص کارخود در پراید شرکت می‌کنند گویای این است که دگرباشان جنسی می‌توانند در این مراکز شغلی بدون تبعیض به کار بپردازند. گروه‌ها یکی پس از دیگری در شهر استکهلم و در مسیری که تعیین شده است رژه می‌روند. این مسیر‌ها در نقاط مرکزی شهر تعیین شده‌اند و به صورت نمادین نشان‌دهنده این دیدگاه هستند که اقلیت‌های جنسی جامعه هم می‌توانند در مراکز عمومی حضور داشته باشند، هرطور که دوست دارند لباس بپوشند و آزادنه در هر نقطه‌ای از شهر رفت و آمد کنند. این در حالی است که در سال‌های دور، این رژه در نقاط مرکزی شهر برگزار نمی‌شد و همین مسئله اعتراض برگزارکنندگان جشنواره «پراید» را برانگیخته بود.
در میان جمعیت، توریست‌هایی هم به چشم می‌خورند که هر سال برای شرکت در جشنواره پراید استکهلم راهی سوئد می‌شوند. البته جشنواره پراید در بسیاری از کشورهای دنیا و همچنین شهرهای دیگر سوئد برگزار می‌شود، اما برگزاری باشکوه آن در استکهلم، توریست‌های بسیاری را از سایر کشورهای اروپایی به سوئد می‌کشاند تا شاهد جشن بزرگ همجنسگرایان در پایتخت این کشور باشند. همه احزاب سیاسی سوئد به همراه رهبران و چهره‌های بلندپایه ازجمله مونا سالین، رهبر سابق حزب سوسیال دمکرات سوئد، رهبران احزاب چپ و میانه‌رو و همچنین وزیر دادگستری سوئد در این جشنواره شرکت می‌کنند. بسیاری از شرکت‌های تجاری در این کشور، هرسال حمایت مالی از این جشن را برعهده می‌گیرند. حتی کشیشان همجنسگرا و همجنسگرایان وابسته به کلیسا هم در این رژه حضور دارند.
ایرانی‌ها و اقلیت‌های مهاجر در رژه همجنسگرایان
موسیقی ایرانی که در خیابان طنین انداخته است، از حضور ایرانیان در این رژه خبر می‌دهد. رژه ایرانیان شرکت‌کننده در این مراسم مورد استقبال بسیاری از مردم قرار می‌گیرد. گروه ایرانیان کوشیده‌اند خشونت حکومت اسلامی ایران علیه زنان همجنسگرا را در این رژه به نمایش بگذارند. چوبه دار و طنابی که به گردن یک زن آویخته است به خوبی گویای این خشونت است.
گروه ایرانیان کوشیده‌اند خشونت حکومت اسلامی ایران علیه زنان همجنسگرا را در این رژه به نمایش بگذارند. چوبه دار و طنابی که به گردن یک زن آویخته است به خوبی گویای این خشونت است.
در این رژه، گروه‌هایی از مهاجران روسی، کرد و برخی دیگر از کشور‌ها حضور دارند. همچنین افرادی از همجنسگرایان وابسته به سفارت آمریکا در سوئد، در این رژه به چشم می‌خورند. وضعیت همجنسگرایان در هریک از این کشور‌ها به گونه‌ای متفاوت با دیگری است.
در بیشتر ایالت‌های آمریکا، همجنسگرایان از حقوق قانونی برخوردارند و در برخی از ایالات این کشور نیز، ازدواج همجنسگرایان با یکدیگر مجاز و قانونی به شمار می‌رود. حضور افراد همجنسگرا در ارتش هم در سال۲۰۱۰ میلادی با رای مجلس سنای ایالات متحده آمریکا مجاز اعلام شد. احقاق حقوق دگرباشان جنسی در آمریکا پس از دوران تاریکی ممکن شد که حضور آنها حتی در لیبرال‌ترین شهرهای آمریکا نیز سرکوب می‌شد.
شهردار نیویورک در سال ۱۹۶۰ مشی سختگیرانه‌ای را نسب به پاتوق‌های همجنسگرایان در پیش گرفت و افراد در محله دگرباشان جنسی نیویورک، معروف به «دهکده گرینویچ» به طور مداوم مورد آزار و اذیت پلیس قرار می
گرفتند. در سال ۱۹۶۹ و در پی حمله پلیس به یکی از بار‌های مشروب فروشی در «دهکده گرینویچ» و دستگیری تمام افراد حاضر، صد‌ها نفر از همجنسگرایان این منطقه از شهر با پلیس درگیر شدند. پس از این واقعه، که از آن به عنوان «
شورش استون وال» یاد می‌شود، اولین رژه همجنسگرایان در سال ۱۹۷۰ در سالگرد شورش استون وال در آمریکا برگزار شد.
با این حال هنوز در ایالات متحده آمریکا، همجنسگرا بودن مقام‌های رده بالای دولت، تابو محسوب می‌شود. در سوئد اما برخی از مقامات بلندپایه کشور از جمله آندریاس کالگرن، وزیر پیشین «هم‌پیوستگی و محیط زیست» از سال‌ها پیش همجنسگرایی خود را اعلام کرده‌اند.
وضعیت همجنسگرایان در ایران اما به گونه دیگری است. همجنسگرایی در ایران نه تنها یک حق مسلم و طبیعی به شمار نمی‌رود، بلکه با مجازات مرگ نیز همراه است. این مسئله در ایران هنوز یک «تابوی» فرهنگی به شمار می‌رود و شکستن آن نیاز به کار فراوان دارد. برای نخستین‌بار در سال ۲۰۱۰ در آلمان، گردهمایی زنان همجنسگرای ایرانی در شهر فرانکفورت با حضور ۱۷ همجنسگرای ایرانی مقیم اروپا و ایران با هدف مقابله با هوموفوبیا و افزایش تعامل و همکاری بین همجنسگرایان ایرانی برگزار شد. همچنین در حال حاضر چندین سازمان حامی حقوق همجنسگرایان ایرانی، در سوئد، کانادا، آلمان و برخی کشورهای دیگر به فعالیت مشغول هستند؛ با اینهمه هنوز در ایران با جنبش گسترده همجنسگرایان ایرانی که نماد بیرونی داشته باشد روبه‌رو نیستیم.
رژه همجنسگرایان در استکهلم
● ده پرسش اساسی در مورد حقوق بشر
این کشور سوعد هست و این مردم آن کشور و این جشن هم برابر فرهنگ آن مردم و برخاسته از رسوم و فرهنگ اونهاست فکر نمیکنم این هاهیچ ربطی به ایرانی ها و ایران و فرهنگ جهان سومی ما داشته باشه حتی اگر روزی کشور ما به آزادی واقعی برسه باز هم فرهنگ ده هزار ساله که ریشه در اعماق وجود ما داره قابل تغییر به شکل جوامع اروپایی نخواهد بود اگر شما توانستین الاغ رو وادار کنین که مثل گنجشک زندگی کنه این مسایل هم در ایران اتفاق میافته /
ارسال کردن دیدگاه جدید