اين مقاله تصورات شما از چپ نه واقعيت.

برابری، مقوله‌ای ایده‌آلیستی در عالم سیاست است. در یک سیستم دمکراتیک، برابری در حوزه شهروندی (ملی‌)،حقوقی (قانون)و انسانی‌ (فردی) با توجه به ضرورت اجتماعی و اقتصادی زمان خاص آن ،تعریف، تفسیر و اجرا میشود. هر کودک مدرسه رفته‌ای،احساس اینکه از دیدگاه مدیر مدرسه،معلم، همکلاسی‌ها و محیط اطرافش،برابر و بدون تبعیض رفتار نمی‌شود را روزی خواهد داشت و زندگی‌ او در آینده، انعکاسی از کنش و واکنش هنجارها و ناهنجاریهای پیرامون او دور خواهد زد. این پدیده در عرصه سیاست و اقتصاد، مقیاس بزرگتری داشته و چگونگی‌ رویارویی،بازبینی و برخورد با آن، نشان دهنده پویایی یا عقب‌ماندگی یک ملت یا یک حکومت است. زوال کمونیسم در این بود که با وجود تبلیغ و شعارهای مادی و ماتریالیستی، عملا به یک مرام دینخو و تمامیت‌خواه تبدیل شد و در همه ابعاد سیاسی،جامعه شناسی‌،فلسفه و...نسخه‌نویس همه اقوام و ملل روی زمین شد و در حصار مسلکی و خود ساخته محبوس گشت. ابتکار،رقابت،کیفیت و مدیریت بفراموشی سپرده شد و پند و اندرز طبقاتی و مبارزاتی همراه با احساسات رقیق و خشونت‌زا جای آنها را گرفت.نخبه‌گرائی تک‌ حزبی، دیوانسالاری دولتی و میلیتاریسم پر هزینه، ناقوس مرگ کشورهای سوسیالیستی بود. تعابیر نوین امروزی از سوسیالیزم، خودفریبی،وارونه سازی حقایق و درس نگرفتن از آن فرصت تاریخی است که این ایده‌لوژی داشته و سرفراز از آن بیرون نیامده, است.

به نظرم الان بحران راست از بحران چپ عمیقتره.

دوست عزیز شما خودتان هنوز تعاریف اولیه ی مارکسیزم را نفهمیده اید چگونه فکر می کنید که می توانید آنرا نقد هم بکنید . شما تعریفتان حتی از سرمایه قشر متوسط و کارگر بطور کلی غلط است کسی که فکر کند مثلا تویوتا و جنرال موتورز تولید خرد و متوسط است چگونه می تواند نقادی هم بکند . کسی که متوجه نیست مرگ سرمایه داری توسط خودش یعنی چه چرا سعی می کند جا پای بزرگان بگذارد من فقط یک موضوع کوچک را که الفبای مارکسیم است که شما نفهمیده اید به زبان شما می گویم تا بتوانید آنرا نقد کنید . هر کودک دبستانی علم اقتصاد هم می داند که مالکیت یعنی در اختیار گرفتن کار دیگران به زور . پس هر کس که در برابر کارش مزد دریافت کند کارگر است . یعنی نیروی کار خود را به شخصی فروخته است که مالک ابزار تولیدی است که کالائی تولید می کند یعنی سرمایه دار . که سرمایه اش ناشی از انباشت نیروی کار بوجود آمده است و در اصطلاح فنی آنرا کار مرده گفته می شود و هر کس که دارای ابزار تولید است و نیروی کار ابزار تولیدی اش را خودش تامین می کند را جز اقشار متوسط می نامند . . حال فرض کنید شما برای تولید یک متر پارچه در یکصد سال پیش کار لازم برای تولید آن یک روز کار باشد و امروز ضرورتا با پیشرقت تکنولوژی می دانیم که هزاران متر پارچه در یک ساعت کار لازم تولید می شود و ضرورتا با این روند ما به نقطه ایم خواهیم رسید که دیگر برای تولید یک متر پارچه نیازی به نیروی کار نیست و زمانی که کار لازم وجود نداشته باشد ضرورتا منبعی برای استثمار هم وجود نخواهد داشت از اینرو ما به شکلی علمی اثبات می کنیم که سرمایه در این پروسه مسبب مرگ خویش است به همین شکل مالکیت بر ابزار تولید هم ضرورت خود را از دست می دهد و همه ی مظاهر سرمایه داری بطور کلی زوال می یابد .اگر سوسیال دموکراتها و کسانی که مدعیان مارکسیزم بوده و دچار بجران هستند ربطی به مارکسیزم نداشته و ندارد و شما حتی نمی توانید بگوئید این مسائل علمی دچار بحران شده اند زیرا دلائل شما همگی شعار هستند و ردپائی از علم در ان مشاهده نمی شود .
اما در مورد سوسیال دموکراسی داد سخن داده اید ما از سال 2008 تا کنون دیده ایم هر جا احزاب دست راستی بوده اند جای خود را به سوسیال دموکراتها داده اند و هر جا سوسیال دموکراتها حاکم بودند جای خود را به احزاب دست راستی داده اند و این خود نشان میدهد که بحران مازاد تولید است که گریبان طرفداران سینه چاک لیبرال دموکراسی را گرفته است نه افکار و اندیشه های احزاب . و این هیچ ربطی به برابری طلبی و سوسیالیزم و مارکسیزم ندارد بحران در بین سوسیال دموکراتها و مارکسیستهای روسی همانقدر عمیق است که ذر بین موجدان این بحران یعنی طرفداران نئو لیبرالیزم افسار گسیخته . و این ربطی نه به مارکس و نه به مارکسیزم دارد .