اینکه قانون بودجه باید اصلاح شود تا در جهت حمایت از تولید ملی صورت گیرد واقعا جای بسی تعجب است یعنی قانون تصویب شده در این جهت نبوده است . البته اعتراف تکان دهنده ایست . یا گفته میشود پیش بینی های واقع بینانه که باز اعتراف میشود قانون بودجه واقع بینانه نبوده است اینها نشان میدهد نمایندگان مردم به مردمشان دروغ می گویند اینها همه برای آنست که بر روی سیاست شکست خورده ی نظامی اتمی خامنه ای سرپوش گذارند و این نماینده ی پاکدشت است که آب پاکی را روی دست همه ریخته و واقعیت روزهای سخت جمهوری اسلامی و آخرین دست و پا زدن سیاست نظامی اتمی را بیان کرده سیاستی که جمهوری اسلامی را در آستانه ی راه صدام حسین قرار داده است و عاقبت این کار بر همه معلوم است . اما چیز جالبی که نماینده ی پاکدشت از واقعیاتی ست که او در واقع می گوید دروغ های خودمان را حداقل خودمان باور نکنیم و واقع بین تر برخورد نمائیم .
اما واقعیت با همه ی شعارهای واقع بینانه ی دولت مردان ایران تفاوت بسیاری دارد واقعیت اینست بودجه با کمبود روبروست دولت قادر به تامین ریحت و پاشهای مجلس بیت رهبری شورای نگهبان و .... نیست احمدی نژاد گلوی همه را گرفته و از ریاضت اقتصادی و محدود کردن ریخت و پاشهای مخالفینی که علیه او فعالیت و تبلیغات می کنند حرف زده است درب بیت المال را دو قفله کرده به همین دلیل مجلس که ابتکار عمل را از دست داده و در شرایط جنگی اجبارا بیشتر به حاشیه می رود توسط بیت رهبری پیش آمده تا جلوی اقدامات یک طرفه ی احمدی نژاد را بگیرند از اینرو ما با دولت مردانی روبرو نیستیم که دغدغه ی غم مردم را داشته باشند یا با رهبری روبرو نیستیم که با شکست سیاست نظامی اتمی اش فکر مردم بوده و برای نجات کشور بودجه ی ویژه ای را در نظر داشته باشد تا از درد جانکاه مردم بکاهد بلکه همگی به فکر جیب های گشادشان هستند که در حال لاغر شدن و محدود شدن است . ما در سیاست نفت در برابر غذای سازمان ملل برای عراق مشاهده کردیم که صدام حسین و خانواده اش تنها به فکر خودشان بودند .
جمهوری اسلامی با توجه به سنتی بودنش و وابستگی اش به اقشار متوسط و تولید کنندگان سنتی و سوداگران اقتصادی هنوز نتوانسته است ساختار و سازمان حکومتی ای مطابق با منافع این گروههای اجتماعی ایجاد نماید به همین دلیل قادر به ادامه ی یک سیاست منسجم نبوده و نخواهد بود و در شرایط سخت قادر به حفظ یک پارچگی نظام نخواهد بود اینکه در سال 57 و دهه ی 60 با کاریزمای خمینی توانست همه ی مخالفینش را قلع و غم نماید تنها توهم اسلامیت و کاریزمای مستبدانه ی خمینی در یک شرایط تاریخی خاص آن اتحاد را بوجود آورد و به تاریخ سپرد . و آن شرایط با توجه به شناخت دولت مردان جمهوری اسلامی از یکدیگر دیگر تکرار نخواهد شد . تنها حکومتی که جمهوری اسلامی باید برای ساختارهایش ایجاد کند تشکیل یک مجلس مشورتی ست خامنه ای ممکن است از مجلس تا حدی بعنوان آین مجلس مشورتی استفاده کند اما ضعف نمایندگان مجلس و قدرت معنوی و نفوذ مجالس خبرگان و تشخیص مصلحت مانع بزرگی بر سر راه خامنه ای ست . درگیری جدید مجلس و دولت در واقع آخرین تلاش خامنه ای یرای نجات خودش است تا کماکان خود را بعنوان میدان دار سیاست داخلی و خارجی مطرح نماید . خامنه ای تنها برای دولت و مجلس بعنوان فردی ماوراء جناحین می تواند مطرح باشد اما برای ساختار قدرتمند روحانیون سنتی و واقع گرا خامنه ای قادر به مانور و تحرک سیاسی نیست و حتی با شکست سیاست نظامی اتمی اش در این بخش کاملا اتوریته و وجهه اش را از دست داده است . و هر لحظه انتظار میرود با برخورد شدید روبرو شود سکوت روحانیون سنتی در برابر خامنه ای تنها بدان منظور بوده که خامنه ای تا کنون منافع حداقل بخشی از این نیروها را تامین می کرده است اما سیاست نظامی اتمی شرایط آنها را متزلزل ساخته است قهر و آشتی رفسنجانی در ماههای اخیر نشان میدهد عدم تمکین خامنه ای به سیاست عقلای حاکمیت و ادامه ی سیاست یکه تازی اش که از سال 1386 به اینطرف اتخاذ نموده کماکان نه تنها وضعیت خودش بلکه کل نظام جمهوری اسلامی را متزلزل ساخته است ما در روزهای آینده کش و قوسها و تحرکات بیشتری از جناحهای حاکمیت مشاهده خواهیم کرد ناله های بیشتری را برای کاهش بودجه ی بخشهای دیگر ی را خواهیم شنید . حفظ انسجام و اتحاد و بازی ماوراء جناحین بودن نیز با وجود خامنه ای بعنوان رهبر و ولایت فقیه در جمهوری اسلامی به آخر خط رسیده است خامنه ای و جایگاه ولایت فقیه دیگر جایگاه خودش را از دست داده است خامنه ای این جایگاه را نیز در نزد دولت مردان جمهوری اسلامی به ابتذال کشانده است و روحانیون سنتی را به شدت نگران ساخته است .