همبستگی ایرانیان خارج نشین با ۲۵بهمن

سه شنبه, 1390-11-25 02:51

گزارش از میدان حقوق بشر پاریس

ایرج ادیب زاده

در آستانه‏ سال‏گرد ۲۵ بهمن، در حالی‏که رهبران جنبش سبز، میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد، هم‏چنان در حبس به‏سر می‏برند، در پاریس با فراخوان چند سازمان سیاسی و حقوق بشری ایرانی، بعدازظهر یک‏شنبه ۲۳ بهمن‏ماه (دیروز) گروهی از ایرانیان در میدان حقوق بشر تروکادرو – روبروی برج ایفل نماد پاریس - گرد آمدند و به ادامه‏ی بازداشت زندانیان سیاسی ایران و حبس این رهبران جنبش سبز اعتراض کردند.

۲۵ بهمن سال گذشته، با فراخوان میرحسین موسوی و مهدی کروبی، مردم در ایران به خیابان‏ها آمدند تا از جنبش‏های مردمی مصر و تونس حمایت کنند، اما با سرکوب نیروهای امنیتی- نظامی جمهوری اسلامی روبرو شدند.

دو جوان معترض، صانع ژاله و محمد مختاری کشته شدند، صدها تن نیز بازداشت شدند. آقایان موسوی، کروبی و خانم زهرا رهنورد نیز در خانه‏هایشان زندانی شدند.

در تظاهرات اعتراضی پاریس که نزدیک به ۱۵۰ نفر در آن شرکت داشتند، تظاهرکنندگان با همراه داشتن عکس زندانیان سیاسی ایران و پارچه‏نوشته‏هایی که در آن آزادی زندانیان سیاسی و رهبران جنبش سبز خواسته شده بود، اعتراض خود را نشان دادند.

حزب سبزهای فرانسه هم در بیانیه که فرستاده بود ؛ حمایت خود را از این تظاهرات اعتراضی و جنبش اعتراضی مردم ایران ؛ اعلام کرده بود.

گزارش ویژه‏ زمانه از گردهمایی اعتراضی ایرانیان در میدان حقوق بشر تروکادرو را در زیر می‏خوانید.

ابتدا آقای کریم لاهیجی، وکیل دادگستری، رییس "جامعه‏ی دفاع از حقوق بشر ایران" و نایب رییس "فدراسیون بین‏المللی جامعه‏های دفاع از حقوق بشر"، در سخنان خود، ضمن حمایت از زندانیان سیاسی در ایران گفت:

"بر خلاف آن‏چه در رسانه‏های خبری و اطلاعیه‏های رسمی و غیررسمی منتشر می‏کنند، وضعیت آقای موسوی، خانم رهنورد و آقای کروبی حبس خانگی نیست. نخست این‏که به عنوان یک‏ حقوق‏دان و یک وکیل دادگستری می‏گویم که در عالم حقوق - حتی حقوق عقب‏مانده‏ جمهوری اسلامی - چیزی به اسم حبس خانگی وجود ندارد.

این هم باز نمونه‏ای است از تقلب حکومتی که از روز اول با دروغ و با تقلب ؛ با مردم ایران برخورد کرد. آن روزی که اسم جمهوری اسلامی را آورد که هرگز جمهوری نبوده و هرگز نمی‏تواند عنوان جمهوری را به خود اختصاص بدهد. حکومتی بوده که عده‏ای از فقها بر جامعه‏ی ایران، به زور، با تقلب و با دروغ تحمیل کرده‏اند و هم‏چنان ادامه دارد.

امروز هم دارند به مردم ایران و مردم دنیا دروغ می‏گویند. آن‏ها شهامت این را ندارند که بگویند موسوی، همسرش و کروبی را بازداشت کرده‏اند و آن‏ها را از هرگونه از تماسی با خانواده‏شان محروم کرده‏اند.

کریم لاهیجی : امروز هم دارند به مردم ایران و مردم دنیا دروغ می‏گویند. آن‏ها شهامت این را ندارند که بگویند موسوی، همسرش و کروبی را بازداشت کرده‏اند و آن‏ها را از هرگونه از تماسی با خانواده‏شان محروم کرده‏اند

بنابراین این حبس خانگی نیست، این بازداشت به معنای مقررات حتی قانون آیین دادرسی کیفری جمهوری اسلامی هم نیست. برای این‏که تا امروز قوه‏ قضاییه نخواسته قبول کند که این افراد در بازداشت هستند.

در عالم حقوق، وضعیت این‏ها فقط و فقط یک تعریف دارد و آن "ناپدید شدن قهری" است. یعنی آن‏ها را ربوده‏اند و بعد آن‏ها را ناپدید کرده‏اند؛ نه ناپدید شدن اختیاری (کسی که خودش را گم می‏کند).

دلیل‏اش این است که هروقت فرزندان موسوی و زهرا رهنورد با آن‏ها ملاقات کرده‏اند، در خانه‏شان نبوده‏اند.

پس معلوم نیست که آن‏ها در خانه‏شان باشند. حتی این اواخر یکی از نزدیکان آن‏ها به من گفت که معلوم نیست این دو حتی در تهران هم باشند. وضعیت آقای کروبی را هم با نامه‏هایی که همسرش چندبار نوشته است، می‏دانید.

به خاطر همین هم هست که الان بیشتر از شش ماه است که ما به گروه حقوق بشر سازمان ملل؛ در باره‏ "ناپدیدشدگان قهری" شکایت کرده‏ایم. منظورم از ما "فدراسیون بین‏المللی جامعه‏های دفاع از حقوق بشر" و "جامعه‏ دفاع از حقوق بشر در ایران" است.

تا دو روز پیش (روز جمعه دهم فوریه) هم که من با نماینده‏مان در ژنوتماس گرفتم، جمهوری اسلامی حاضر به پذیرش مسئولیت‏اش در ناپدید کردن قهری میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی نشده است.

ولی در هر حال گروه تحقیق باید پیش از این‏که شورای حقوق بشر سازمان ملل در ماه مارس آینده کار خود را آغاز کند، نظری خود را در باره‏‏ وضعیت این سه تن اعلام کند. بنابراین ما در انتظار صدور این نظر هستیم و بالاخره در انتظار این هستیم که آقای احمد شهید گزارش خود را به اجلاس آینده‏ شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو بدهد.

تا جایی که ما می‏دانیم، قرار است این گزارش روز ۱۷ مارس آینده، یعنی یک ماه و چند روز دیگر، در شورای حقوق بشر مطرح شود و آن زمان ما آن‏جا صدای اعتراض‏مان را بیرون و داخل کاخ سازمان ملل در ژنو، نسبت به وضعیت تمام زندانیان سیاسی و این سه تن، به عنوان ناپدید شدگان قهری اعلام خواهیم کرد."

رضا علیجانی، پژوهش‏گر، روزنامه‏نگار و از فعالان ملی- مذهبی که در تبعید در پاریس به سر می‏برد، در باره‏ تظاهرات اعتراضی ایرانیان در پاریس، به زمانه چنین گفت:

نزدیک به یک سال از حبس خانگی این چهره‏های برجسته‏ جنبش سبز می‏گذرد و محدودیتی که برای این‏ها ایجاد کرده‏اند، به عنوان محدودیتی است که برای کل ملت ایران و برای زندانیان سیاسی‏اش ایجاد کرده‏اند ؛ و ایران را دارند به لبه‏ پرتگاه جنگ می‏کشانند، مسائلی است که این دوستان را گردهم آورده که به این سیاست‏ها اعتراض کنند.

آقای علیجانی، زندانی کردن آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد چه تأثیری در روند جنبش سبز داشته است؟

شاید فاصله انداختن بین بدنه‏ جنبش و رهبران آن، بخشی از اهداف آن‏ها بوده است. ولی عملاّ این چهر‏ه‏های دردمند را به عنوان چهره‏های مقاومت مطرح کرده است.

رضا علیجانی: با وجود همه‏ تجاربی که آقایان در تواب‏سازی داشته‏اند، موفق نشدند این رهبران را به سازش و تغییر دیدگاه‏شان بکشانند و آن‏ها اینک نمادهای مقاومت مردم ایران و نماد‏های مقاومت زندانیان ایران شده‏اند

با وجود همه‏ تجاربی که آقایان در تواب‏سازی داشته‏اند، موفق نشدند این رهبران را، این زندانیان را که استارت این کار را زدند، به سازش و به تغییر دیدگاه‏شان بکشانند و آن‏ها اینک نمادهای مقاومت مردم ایران و نماد‏های مقاومت زندانیان ایران شده‏اند، بر این‏که ما هم‏چنان بر اعتراض خودمان هستیم.

پیش‏تر گفته می‏شد که در صورت زندانی کردن آقایان موسوی، کروبی و خانم رهنورد، مردم به خیابان‏ها می‏آیند و اعتراض می‏کنند. حتی یکی از وابسته‏های جنبش سبز گفته بود "قیامت می‏شود"! ولی این‏طور نشد. چرا؟

فکر می‏کنم این موضوع در فرایندی که در رابطه با جنبش سبز پیش آمد، اتفاق افتاد. شاید اگر این اتفاق در اوج جنبش سبز می‏افتاد، همین مسئله هم پیش می‏آمد. این موضوع را ما باید در رابطه با شدت سرکوبی که در ایران هست، تحلیل کنیم.

ضمن این‏که به نظر نمی‏رسد هیچ بخشی از ناراضیان ؛ راضی شده باشند و ریزشی صورت گرفته باشد. به‏عکس ما می‏بینیم که مرتب از درون ساختار قدرت دارد ریزش صورت می‏گیرد و این در جلوی چشم همه‏ جهانیان هست.

چه اقدامی برای اعتراض به زندانی بودن همه‏ی زندانیان سیاسی باید صورت بگیرد؟

البته امروز [۲۵بهمن] هم به اعتراض به زندانی بودن همه‏ زندانیان اختصاص دارد. به‏هرحال در هر مقطعی، سال‏گرد بخشی از این زندانیان هست. البته نقش این سه شخصیت برجسته هم محسوس است.

امروز سال‏گرد حبس خانگی آنهاست. ضمن این‏که ما الان هم از سندیکاهای کارگری، جنبش دانشجویی، جنبش زنان، احزاب، نهادهای مدنی، اقوام ایرانی و کسانی که قربانیان تبعیضات مذهبی هستند، از همه‏ این‏ها در زندان داریم.

این اعتراضی است به زندانی بودن همه‏ این‏ها و این سه نفر شاید امروز نماد این زندانیان باشند، ولی کسانی که این‏جا گرد هم آمده‏اند، تصاویری که در دست‏شان گرفته‏اند، تصاویر مختلفی است و در واقع می‏شود گفت که ایران تبدیل به زندان شده است.

آخرین پرسش‏ام به کوتاهی این است که پیش‏بینی شما راجع به اوضاع ایران چیست؟

متأسفانه اوضاع ایران به صورت شتابناکی به سمت بحران‏های داخلی و بین‏المللی می‏رود. در آرام‏پز روابط بین‏المللی ظاهراً آشی که پخته می‏شود، آش جنگ است و از این نظر ما بسیار متأسف‏ایم که حاکمان و دولت‏مردان ایران در کمال بی‏بصیرتی و در کمال بی‏مسئولیتی نسبت به ملت و سرزمین ایران، این کشور پهناور و کهن را دارند به سمت جنگ پیش می‏برند.

سپیده‏ پورآقایی، فعال حقوق بشر است و از شهر دیژون فرانسه برای حضور در این تظاهرات، به میدان تروکادروی پاریس آمده بود. خانم پورآقایی به زمانه گفت:

این مراسم در راستای حمایت از بیانیه‏ زندانیان سیاسی و درخواست آن‏ها از مردم برای انجام هرگونه تلاش و تشکیل کمپین برای آزادی موسوی و کروبی برگزار شده است.

ما فکر می‏کنیم اگرچه برای همه‏ فعالین حقوق بشر و فعالان سیاسی، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور، آزادی همه‏ زندانی‏های سیاسی در اولویت قرار دارد، ولی در حقیقت، آزادی موسوی و کروبی و خارج شدن آن‏ها از حبس می‏تواند برای جنبش و برای امیدواری بسیار مردم ؛ مؤثر باشد.

از همین رو هست که اتفاقاً در این شرایط، وظیفه‏ خودمان می‏دانیم که برای رسیدن به آرمان‏های رهبران جنبش سبز و زندانیان سیاسی ایستادگی کنیم و اجازه ندهیم که رخوت، سکوت و یا ناامیدی بر جامعه تسلط پیدا کند و یا جامعه‏ جهانی تصور کند که فضای فعالیت‏های سیاسی در ایران در حال حاضر رو به رکود است.

ما در این‏جا جمع شده‏ایم که نشان بدهیم هنوز بر سر عهد خودمان با مبارزین در داخل کشور باقی مانده‏ایم و تا هر زمان هم که باشد، برای دفاع از آن‏ها، در همه‏ جای دنیا صدای خودمان را هم به دنیا می‏رسانیم و هم به مردم داخل ایران.

خطرات زیادی ایران را تهدید می‏کند؛ هم گسترش استبداد داخلی و هم گسترش تحریم خارجی و احتمال جنگ. به همین خاطر ما فکر می‏کنیم اتفاقاً امروز شرایط برای پی‏‏گیری مطالبات دمکراسی‏خواهانه‏ی مردم ایران، حتی از سال ۸۸ هم حساس‏تر است.

علی کشتگر از فعالان سیاسی در پاریس هم، برپایی مراسم پاریس را اعتراضی به ادامه‏ بازداشت زندانیان سیاسی در ایران می‏داند:

می‏بینیم که در این سرمای شدید پاریس، هم‏وطنان ما این‏جا جمع شده‏اند و مسئله مربوط می‏شود به سال‏گرد حصر خانگی آقای مهندس موسوی، خانم زهرا رهنورد و آقای کروبی.

البته مسئله‏ آزادی کل زندانیان سیاسی مطرح است. این گردهم‏آیی برای دفاع از آزادی همه‏ زندانیان سیاسی در ایران است که به مناسبت سال‏گرد حصر این سه نفر برگزار می‏شود.

این مراسم در فاصله‏ خیلی نزدیکی به ۲۵ بهمن برگزار شده است. فکر می‏کنید تظاهرات امروز تأثیری در فراخوانی که برای آمدن مردم به خیابان‏ها داده‏اند، داشته باشد؟

حتماً اطلاع دارید که نه فقط در پاریس، بلکه در سراسر دنیا گردهم‏ایی‏های این‏چنینی در هماهنگی با آن‏چه که هم‏وطنان در ایران قرار است داشته باشند، برگزار خواهند شد. چه در روزهای قبل، چه امروز و چه در روزهای بعد، در اروپا و امریکا، نظیر این گردهم‏آیی‏ها برای همراهی با هم‏وطنان ما در ایران که روز بیست و پنجم بهمن اعتراضات خیابانی خواهند داشت، برگزار می‏شود.

من فکر می‏کنم طبعاً همین حرکات در سراسر جهان، می‏تواند نشانه‏ هم‏بستگی داخل و خارج باشد و تأثیر معینی هم، به نظر من، در حرکت‏ها در داخل ایران خواهد داشت.

حزب سبزهای فرانسه پیامی برای این تظاهرات و پشتیبانی از جنبش اعتراضی مردم ایران فرستاده بود. از دکتر جلال ایجادی، استاد دانشگاه و عضو حزب سبزهای فرانسه، در باره‏ این پیام پرسیدم:

حزب سبزها و اکولوژیست‏های فرانسه ؛ پیوسته در دفاع از مردم ایران و آزادی‏خواهان ایران در کنار آنان بوده‏اند و امروز یک‏بار دیگر در ارتباط با مراسمی که در سراسر جهان برای آزادی مجموعه‏ زندانیان سیاسی ایران و از جمله آقای کروبی و آقای موسوی و هم‏چنین خانم زهرا رهنورد برگزار می‏شود، خواستند هم‏بستگی خود را با مردم ایران و مبارزات مردم ایران نشان بدهد و مجدداً یادآوری کنند که به عنوان یک نیروی فرانسوی کماکان در کنار مردم ایران و علیه رژیم جمهوری اسلامی قرار خواهند گرفت.

چشم‏انداز خودتان راجع به اوضاع ایران چیست؟

راجع به اوضاع ایران؛ بحران بالایی‏ها به شدت گسترده است. بحران اقتصادی و اجتماعی برای مردم ایران بسیار بسیار شدید است و با توجه به مجازات‏های بین‏المللی، شرایط برای مردم ایران، متأسفانه باز هم شدیدتر خواهد شد.

امید این هست که مجدداً خیزش‏های مردمی در جریان قرار بگیرد و در ارتباط با کنار زدن این سیستم شیطانی، نیروی لازمه‏ای در صحنه‏ اجتماع موجود باشد که جامعه به سمت باز شدن و به سمت دمکراسی جلو برود.

این تظاهرات اعتراضی در پاریس، با خواندن سرود "ای ایران" به پایان رسید.