بخش‌های زمانه
مجله رادیویی چشم‌انداز
زم‌تون
Saturday, March 21, 2020 04:58
بوی بحران
سه شنبه, 1390-06-29 15:59
نسخه قابل چاپ
آسیه امینی
مدیران جهان در نیویورک دور هم آمده اند تا نشست سالانه سازمان ملل را با موضوعات مهمی برای بحث دنبال کنند. حیات "دو کشور" اسرائیل و فلسطین، ادامه نا آرامی ها و کشتار مردم سوریه، بحران هسته ای ایران، آینده لیبی و ... دنیا به فکر تصمیمهای جدیدی برای رابطه با ایران است. تصمیمهای کنترل کننده یا "پیشگیری کننده". نشانه ها، از "بحران" خبر می دهند. اما رئیس جمهوری ایران، همچنان در فکر این است که مدیریت دنیا را اصلاح کند.
فیلمی به مثابه یک تصمیم سیاسی
انتشار یک فیلم مستند درباره زندگی ، شغل و شخصیت آیت اله خامنه ای از شبکه فارسی تلویزیون بی بی سی، واکنشهای بسیاری را به دنبال داشته است.
جدا از واکنشهای ضربتی که حکومت ایران با دستگیری شش مستند ساز مستقل از خود نشان دادند و جدا از قطع شدن برنامه های این شبکه ماهواره ای در تهران که به مدد ارسال پارازیت توسط حکومت ایران، امکان پذیر است، انتشار این مستند، سوالهایی را در فضا معلق کرده است که شاید پاسخ آن را باید در آینده ای نه چندان دور یافت.
سوالهایی از این دست که آیا انتشار این فیلم از تلویزیون بی بی سی، نشان دهنده تغییر سیاستهای بریتانیا نسبت به ایران است؟ و به گفته دیگر این اقدام را باید در راستای چرخشهای اخیر سیاستمداران غربی ارزیابی کرد که اخیرا لحن مسالمت آمیز گویش سیاسی شان نسبت به تهران، به تلخی و تندی گراییده است؟ چنانکه نیکولای سارکوزی، رئیس جمهوری فرانسه، به‌صراحت حمله به تهران را، آلترناتیو سیاستهای پیشین دانسته و تونی بلر نخست وزیر سابق از تغییر حکومت ایران سخن گفته است.
گرچه ممکن است عده ای، ربط انتشار این مستند به سیاست خارجه دولت انگلیس را، خیالی توهم‌آلود و توطئه‌جو بدانند، اما وجود این پرسشهای بی جواب را نمی توان انکار کرد.
تهران شرور
تهران، فقط تهران نیست. وقتی پای سرکوب مردم سوریه و تقویت حماس و حمایت مالی و تسلیحاتی حزب اله لبنان درمیان باشد، تهران، فقط تهران نیست. پنجه ای گشوده است که انگشتانش آکورد جنگ را در منطقه می نوازند. چه بخواهیم، چه نخواهیم، چه این موضوع را اتهامی از سوی دنیای غرب بدانیم و چه به دیده منطق با آن روبرو شویم، دست کشور ما در آتش جنگ منطقه، کوتاهتر از دست امریکا و متحدانش نبوده است.
یک خاطره؛ وقتی بوی جنگ می آید
سال ۱۳۸۱ خروشیدی وقتی به ماموریت از طرف روزنامه ام راهی کردستان عراق شدم تا گزارشگر ائتلاف مخالفان صدام، در اربیل کوردستان باشم، مشامم از بوی جنگ آکنده بود. روزها به بودن در "اجلاس سران مخالف صدام" می گذشت و گفتوگو با مردمی که خوشحال از مبارزه علیه یک دیکتاتور بزرگ و نگران از آینده ای نامعلوم بودند.
در راه بازگشتم از این سفر، از سلیمانیه راهی مرز ایران و عراق شدم تا از مریوان خودم را به تهران برسانم. در راه، چندین ایست بازرسی، ماشینی را که همه سرنشینانش به جز من مرد بودند، وارسی می کرد. و احتمالا به همین دلیل جنسیتی، و شاید به این خاطر که از گردنم دوربینی آویزان بود و ظاهرم نشان می داد که نه اهل قاچاق چای و قند هستم ، که آن روزها بازارش داغ بود، و نه ظاهرم به قاچاقچیان الکل می خورد، توجه چندانی به من نداشتند.
اما آخرین ایست بازرسی ، نگاه دیگری داشت. مرا که با اعتماد به نفس بر صندلی جلو نشسته بودم پیاده کردند و سوال و جواب شروع شد.
داشتن گواهی عبور از مرز و کارت خبرنگاری و نامه روزنامه برای حضور در این ماموریت کاری کافی نبود. پس راهی اداره اطلاعات مریوان شدیم. چندی نگذشته بود که دانستم ماجرا چیز دیگری است و بهانه نبودنِ اسمِ من در فهرست خبرنگارانی که مجوز عبور دارند، بهانه ای شده برای اینکه از زبان یک خبرنگار نیز بشنوند که در کوردستان چه خبر است.
به آنها گفتم چیزی برای پنهان کردن ندارم. هر آنچه را که دیده ام یا باور دارم خواهم نوشت. پس بدانید که همسایه های کورد ما به اتفاق براین باورند که کشور ما با حمایت از حزب حرکت اسلامی و گروه ها و ائتلافهای شبه طالبانی دیگر در مرزهای بین ایران و کوردستان دستی بر آتش جنگ دارد.
به مردی که با خونسردی روبه‌روی من نشسته بود گفتم که همسایه ما فکر می کند بیخ دیوار خانه اش لانه زنبور ساخته ایم و از آنجا که بدون شک جنگ، حتمی است، این برای آینده کشور ما چیزی جز بدنامی و ادامه روند دشمنی به بار نخواهد داشت.
با شنیدن این جمله که "جنگ حتمی است" ابروهایش بالا رفت و گفت "از کجا چنین مطمئن می گویی؟" اطمینانی نداشتم جز اینکه تمام کوردستان از بوی جنگ آکنده بود.
دو هفته بعد، جنگ، خودش آمد. راه دیگری نمانده بود.
لانه های زنبور
ردپای تهران، از عراق تا سوریه و لبنان و بحرین و ... کشیده شده است. جنگ، که هیچ بهانه ای توجیه کننده آن نیست، اما اگر برای دنیای غرب، منافع اقتصادی را تامین می کند برای کشور ما نه نفع اقتصادی داشته است ( که تورم تصاعدی و تحریمهای پشت هم نتیجه آن است ) و نه اعتبار سیاسی.
حکومت ایران، چه چیزی برای دفاع در عرصه جهانی دارد؟ اگر دفاع از حقوق مردم فلسطین بهانه ای برای عرض اندام در جهان عرب بود، تشکیل دولت مستقل فلسطین، می تواند راهی برای سوزاندن این لانه زنبور باشد و اگر پشت تهران، به دمشق گرم بود، امروز اسد، باید فکری برای کلاه خود کند که بر باد رفتنی است.
حکومتی که از درون، فساد سیاسی و اقتصادی، همه ذرات وجودش را پوکانده است و از بیرون جز رجزخوانی، چیزی برای همنوردی در چنته ندارد.
چشمهای نیویورک
محمود احمدی نژاد در زمانی با همراهی تیم جنجالی اش راهی نیویورک شده است که این سفر، نه فقط برای کشور ایران، که برای خاورمیانه ، زمانه حساس و تعیین کننده ای است.
ابراز نظر رئیس جمهوری فرانسه در مورد حمله نظامی به تسلیحات هسته ای ایران، نشان از توافقهای پشت پرده کشورهای غربی برای تصمیم گیری جدید در مورد ایران دارد. هر تصمیمی برای فلسطین و اسرائیل، می تواند بر سرنوشت تصمیم گیری برای ایران نیز موثر باشد.
در ایران، انتخابات مجلس، فساد اقتصادی و دعوای حقیرانه طالبان قدرت، گروه های سیاسی را به خود سرگرم کرده است. گلوی جنبش های اجتماعی در دستان سپاه و بسیج فشرده شده. مطبوعات نای جنبیدن ندارند. صدا و سیمای جمهوری اسلامی جز تملق و ریا ، چهره دیگری از خود نشان نمی دهد. روشنفکران یا در بندند یا در کنج سکوت. و مردم، خسته و تا بن دندان گرفتار گرانی و سرکوب و بی خبری اند. امید، نایاب است. شادی، پیدا می شود اما همه‌گیر نیست. فضای تهران آلوده است. آلوده به سیاستی فاسد. بوی مانداب قدرت، چنان فضا را آکنده است، که کسی انگار بوی جنگ به مشامش نمی رسد.
نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر میشود.
لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و
منتشر نخواهد شد.
لینک به ادیتور زمانه: 
برای عبور از سد فیلترینگ
پرونده ۱۳۹۱ / چشم‌انداز ۱۳۹۲
دوسیه "حق شادی"
● ده پرسش اساسی در مورد حقوق بشر
● حقوق بشر و افق دید ما- در گفتوگو با محمدرضا نیکفر
●حق شادی- بخش دوم و پایانی گفتوگو با محمدرضا نیکفر
● اندوهباری نظام آموزشی در ایران – گفتوگو با سعید پیوندی
● مرگ‌پرستی حکومت ایران – گفتوگو با شهلا شفیق
● پیوند شادی با محیط زیست سالم – گفتوگو با جلال ایجادی
● شادی در سکوت ممکن نیست- گفتوگو با بهروز شیدا
● حق شادی و زخم‌های تاریخی - در گفتوگو با ناصر مهاجر
● سکس، شادی و حقوق بشر- گفتوگو با مژگان کاهن
● حق شادی، حق انتقاد - در گفتوگو با مانا نیستانی
● جامعه ایران و زخم‌های روحی –گفتوگو با حسن مکارمی
● افسردگی، تورم و بحران اقتصادی – گفتوگو با احمد علوی
پربیننده‌ترین‌های امروز
- * ماتیک
- * «مرغ و خورش آلو» با سس اضافه
- * کارزار تبلیغاتی مجلس نهم؛ رقابت میان خودی ها
- * تبلیغات انتخاباتی و تهدیدهای اتمی
- * ما خواهان یک انتخابات سالم و آزادیم
- * الگوی رفتاری شهروندان ایرانی در انتخاباتهای مجلس
- * مشتریهای پارلمان در انتخابات تک قطبی
- * انتخابات و مطالبات مردم آذربایجان
- * عوامل مشارکتزا در انتخابات مجلس
- * نهضت آزادی: امکان مشارکت در انتخابات بهکلی منتفی شده است
مشخصات تازه دریافت برنامه های رادیو زمانه از ماهواره:
ماهواره :Eutelsatهفت درجه شرقی
پولاریزاسیون افقی
سیمبول ریت ۲۲
فرکانس ۱۰۷۲۱مگاهرتز
آرشیو زمانه
- اسفند 1391 (344)
- بهمن 1391 (400)
- دی 1391 (403)
- آذر 1391 (415)
- آبان 1391 (425)
- مهر 1391 (491)
- شهریور 1391 (522)
- مرداد 1391 (522)
- تیر 1391 (567)
- خرداد 1391 (568)
همیاران ما
رژیم ایران با سیاستهای ضد انسانی تروریستی، گروگانگیری، کشتار و غارت ملت ایران، راهی برای ایرانیان و جهان متمدن نگذاشته که مسالمت آمیز باشد. سرنگونی رژیم چنانچه وزیر دفاع آمریکا نیز بیان داشته حتمی و در آنیده نزدیک خواهد بود.
این مقاله دلسوزانه و توسط فردی ایرانی و دلسوز نوشته شده است.اشاره به جنگ در اینده هم یک حدس است که در صورت وقوع فقط ایرانیان هستند که در این اتش خواهند سوخت و تنها دودش به چشم غرب و شرق میرود.سیاسیون ایرانی غیر وابسطه راهی جز همبستگی و ایجاد یک تشکیلات اعتراضی با اهداف عدالت جوئی اقتصادی،اعتراض به عدم استقلال قوه قضائیه،اعتراض به انتصاب مدیران نالایق ، بیکاری، گرانی،مفاسد اداری و مفاسد اجتماعی ندارند و بدون این تشکّل اعتراضی کاری هم از پیش نمی توان برد.به امید اجنبی ماندن نتیجه اش در بهترین شکل،تکرار همان اتفاقات صورت گرفته در بعد از انقلاب مصر و تونس خواهد بود و یا به نمونه بدش در عراق و لیبی خواهیم رسید و یا بدترین اتفاق را ییش رو خواهیم داشت و ان اشغال نظامی کامل و تجزیه ایران خواهد بود.ضمنا موافقت غرب با تشکیل یک کشور فلسطینی امکانی را برای مردم معترض ایرانی و جامعه بین المللی بوجود می اورد که مانع از دخالتهای دولتمردان ایرانی در امور فلسطینیان شوند و در صورت بی توجهی مسئولین ج .ا.ا. مردم معترض میتوانند متحدا با جامعه بین المللی سرنگونی ملایان را موجب میشوند.به نظر من تنها در این صورت ما شاهد استقلال ایران خواهیم بود و میتوانیم یک نظام مردم سالار فدرالی را بر پا کنیم.
من هم مدتی است که بوی جنگ را استشمام کرده ام. همه شواهد حکایت از آن دارد که غرب رفته رفته به این سمت و سو می رود.
خوب، آقای احمدی نژاد مدیریت کنونی جهانی را در نشست سالانه زیر سوال بردند؛ ولی جایگزین مناسبی برای آن ارایه نکردند. مقاله خانم آسیه امینی نشان می دهد که غرب این بدیل در مدیریت جهانی در اختیار دارد و به اجرا خواهد گذاشت.
من مخالف جنگ هستم ولی آیا جمهوری اسلامی راهی جز این را امکان پذیر می سازد؟؟؟
با ورود روسیه به زمین بازی فریبکارانه امریکا و صهیونیستها با فلسطینیان حدس زده میشود که بین دولت روسیه و ایران توافقاتی صورت گرفته است.لذا باید به پشت سکه جنگ صلح هم ایدوار بود و من شخصا بوی صلح را بیشتر احساس میکنم.ضمنا دولت ج.ا.ا. دیگر در دنیای متوهم قبلی خود غوطه ور نیست و خوب میداند که برای بقای خود نیاز به اصلاحات و سازش ابرومندانه با غرب دارد.همچنین دولتمردان امریکائی هم فهمیده اند که خواب خوش مستعمرات جدید چیزی جز سراب نبوده است و در حقیقت کابوسی بزرگ را در پیش دارند.ضمنا امریکائیان خوب میدانند که روسیه به توسط ایران در تحولات خاور میانه نقش دارد و در مقابل اطلاعات لازم را به دولت ایران و گروههای اسلامی می دهد.البته شرایط بد اقتصادی در کره زمین و مخصوصا اروپا و امریکا هم زمینه جنگ افروزی برای استعمار گران را اماده کرده است.
جنگ ؛جنگ وبازهم جنگ به تصورمن حاکمان جمهوری اسلامی همانطور که درسالهای 59 و60 با هدیه جنگ از طرف صدام واستفاده ازموقعیت پرتلاطم جنگی به تصفیه مخالفان داخلی پرداختند بدشان نمی آیدکه دوباره با شعله ور شدن آتش جنگ درمنطقه با اعدام های گسترده وبه دور ازچشم وجدان مردم از شرمخالفان خود خلاص شوند
مقاله جالبی بود ضمن اینکه بدون وجود هیچ شاهد عینی یک عینیت ضمنی و مجازی قریب الوقوع را پیش بینی میکند.
حکومت ایران به سرکردگی ولایت فقیه و گماشتگی یک دولت بی عرضه و بی برنامه دوسال پیش چنین سرنوشتی را از حیطه ناباوری به عرصه قریب الوقوع هل داد و اکنون مثل کودکی خطاکار در سرازیری سقوط به دنبال مستمسکی می گردد تا شاید بتواند خود را از این مهلکه نجات دهد.
اما نجاتی در دیدرس نیست و بلوف های احمدی نژاد و کرنش هایش مبنی بر توقف غنی سازی و پیشنهاد مدیریت جهانی به هیچ وجه قادر به توقف "توپ انهدامی" (wrecking ball ) که ار سر جرپقیل غرب به سوی ایران به خرکت امده نخواهد بود.
این مصداق همان حرف سعدی است که به نیکی سروده است: یکی بر سر شاخ بن می برید" وقتی ایت الله خامنه ای و مصباح یزدی و حلقه نزدیکانش تجاوزها و حبس ها و قتل ها و دستگیری ها و ارعاب هم میهنان را بر مدارا و صلح جویی انان مستولی کردند بایست منتظر چنین روزهایی هم بودند که اگر غرب به ایران حمله کند مردم وی و همراهانش و همفکرانش را بی درنگ از بیت رهبری بیرون خواهند کشید و تحویل دستهای بلند و توانای عدالت خواهند داد.
شاید حالا وقت ان رسیده باشد که در چاه جماران نقبی به سوی امام زمان بزنند و خود را در ان مخفی کنند تا شاید چندروزی بیشتر به زندگی خود ادامه دهند و بهار ایرانی را از زوایای مخفی گاه درون زمینی خود تماشاکنند.
ارسال کردن دیدگاه جدید