توضیحات خانم توحیدلو را اینجا بخوانید. اصلا این کلمه نمادین که به کار برده اند احتمالا به دلیل فشار های امنیتی بوده است که معمولا فشار می آورند. حکم کامل اجرا شده است و اصلا هم نمادین نبوده است:

http://www.google.com/reader/item/tag:google.com,2005:reader/item/771ce3...

تقی دژاکام، از نویسندگان کیهان، این یادداشت را درباره ماجرای شلاق خوردن سمیه توحیدلو نوشته:
http://ab_o_atash.persianblog.ir/post/451/

سمیه توحیدلو هم این را درجوابش نوشته. به نظرم به روشن‌تر شدن ماجرا کمک می‌کند:

ممنون از نوشته آقای دژاکام
از همان ابتدا قصد نداشتم در این شرایط این موضوع را خبری نمایم. کما اینکه از زمان صدور حکم یک سال می گذرد و این مدت خبری از این موضوع درج نشده بوده است. بعد از اجرای حکم که برایم واقعا غیر قابل باور هم بود،‌تنها به نوشتن یک دلنوشته اکتفا کردم که تا زمانی که اصل خبر پخش نشد جز کسانی که از ماجرا مطلع بودند معنای آن را نمی دانستند.
بعد از پخش خبر یا باید موضعی می گرفتم یا سکوت می کردم. سکوت برایم ارجح تر بود. مصالحی که مانع از نوشتنم می شد زیاد بود. شاید زمانی باشد و بشود که درباره این مصالح شخصی هم نوشت. اما وقتی دیدم دوستانی نگران شده اند و یا اینکه ناراحت جای ضربه های شلاقند خواستم کمی ماجرا آرام تر پیش برود. همین شد که از لفظ نمادین استفاده کردم. نمادین بودن به معنای عدم اجرای حکم نیست. متاسفانه علیرغم رویه، خصوصا درباره خانم ها این حکم اجرا شد. اما همین آرام تر بودن ضربات باعث شد از لفظ نمادین استفاده کنم. و درد این ماجرا دردی فراتر از درد فیزیکی بود که دوستان نگرانش بودند.
اما دوستان و هم سفرهایمان بهتر بود بجای دروغین خواندن حرف ها پرسش از من می کردند. من جواب چند نفری را که این پرسش را کردند به شکل ایمیلی داده بودم. حتی خیلی دقیق تر. اخلاقی تر آن بود که بجای انتقادی اینچنین بابت تلاش من برای اخلاقی عمل کردن و آرام کردن فضایی که خودم در ایجادش نقشی نداشتم،‌به کم و کیف وقایعی چنین می پرداختیم.
درباره حکم خواهم نوشت. اما واقعیت اینجاست که انتخاباتی اتفاق افتاد. شوری درگرفت. از فردای انتخابات بازداشت شدم و تنها نکته ای که در پرونده من بود فعالیت انتخاباتی بود که مطابق هیچ قانونی جرم نبود. مطابق روال- اول بازداشت و بعد اتهام تراشی- با من برخورد شد و برای مصداق به مواردی از وبلاگ استناد شد که گفتنش هم جای بسی درد دارد. تمام این حکم هرچند ظاهرش انتخاباتی بود ولی نهایتش از فعالیت ها و روابط مجازی اینجانب بود.
تصریح می کنم که حکم من مغشوش تر از آن است که بتوان قانونی نوشت و از هم تفکیکش نمود. اما مجازات توهین به ریاست جمهوری در آن حکم ، معادل صدهزار تومان بوده است که پای زندان های رفته حسابش کردند که مبلغی هم طلبکار شدم.
اما اگر ماجرا آنقدر ارزشمند بود که بخواهید بیشتر بدانید این نوشته بسیار به آنچه گذشت نزدیک است.
http://www.kaleme.com/1390/06/24/klm-73196/

خبر واقعا هولناک بود. مثل خبرهای دیگر که جزو روزمره‌گی هولناک ما شده‌اند.
در هر سه موردی که نام بردید، نمادهای قدرت خشنِ نابودگر خود می‌نمایاند. قدرتِ "بصیر" و "مدعی آزادی ناب"، " حامی کرامت" " تیز هوش وسریع" و "بی‌نیاز" رازهای نهفته در پرده چروکیده را با زبان همین نمادها به بشریت اعلام می‌کند.
«مهر و سرنوشت الهی که با فتوای نماینده خدا برای بشریت اجرا می‌شود این است که نه بیندیش، نه بگو، نه انتخاب کن و نه اعتراض!». «هرگاه این سرنوشت را نپذیری، در زندان بمیر و یا تحقیر شو!».
تحقیر خانم توحیدلو با معنی نمادهای رازآلودِ «شلاق»، «50 ضربه» و «زنجیر» انجام شد.
این تحقیر، که چون سایر حقارت‌هایی که ایرانیان بدوش می‌کشند؛ اعلامی‌ست جهانی از طرف نمایندگان خدا مستقر در ایران و مزدورانش.
این اعلام دائمیِ کشتار و تحقیر انسان و حیوان و طبیعت؛ ربطی به شجاعت خانم توحیدلو در دریدن پرده «تحقیر» ، «نماد»، «سحر» و یا برخورد اخلاقی ایشان ندارد. ایشان وسیله است و بس!
قدرت قهار پیام بین‌المللیِ خود را می‌رساند و «وسایل پیام رسانیِ وی» برداشت‌های خود را دارند.
و جهان به این یکپارچگیِ بصیرت و آزادی و کرامت با بهت دائمی می‌نگرد.