چقدر احمقانه است که نام اصلی کوسووو را بر این طرز ذلیلانه می نویسید. حکایت داستان پنیر فرانسوی کیری ست! در فروشگاهای تهران با ماژیک روی کیری را خط کشیده اند تا تازه توجه بیشتری را جلب کند. اینقدر احمقانه! اسم یک کشور را بخاطر اینکه مثلا در یک کشور دیگر آن تلفظ یک معنی دیگه میده رو عوض می کنید...

چون مسأله مربوط به حقوق زنان است و از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، مناسب دیدم دو مورد از نظرات بهائی را در اینجا تقدیم کنم. با تشکر، نوید
مرکز جهانی بهائی در بیانیه "وعده صلح جهانی" آورده است:
http://www.uhjmessages.org/vade-e-solh.html
«آزادی زنان و وصول به تساوی میان زن و مرد هر چند اهمّیتش چنانکه باید هنوز آشکار نباشد یکی از مهم ترین وسائل حصول صلح جهانی محسوب است .انکار تساوی بین زن و مرد نتیجه اش روا داشتن ظلم و ستم به نیمی از جمعیت جهان است و چنان عادت و رفتار نا هنجاری را در مردان بوجود میآورد که اثرات نا مطلوبش از خانه به محلّ کار و به حیات سیاسی و مآلاً به روابط بین المللی کشیده می‌شود. انکار مساوات میان زن و مرد هیچ مجوّز اخلاقی و عملی یا طبیعی ندارد و فقط زمانی که زنان در جمیع مساعی بشری سهمی کامل و متساوی داشته باشند از لحاظ اخلاقی و روانی جوّ مساعدی خلق خواهد شد که در آن صبح صلح جهانی پدیدار گردد.»
همچنین در مورد حقوق زنان و خانواده در جایی دیگر آمده است:
«همان طور که مستحضرید اصل وحدت عالم انسانی در آثار بهائی به منزلۀ محوری توصیف شده که سایر تعالیم حضرت بهاءالله طائف حول آن است. مفهوم این اصل به قدری وسیع و همه جانبه است که بر همۀ ابعاد فعّالیّت های بشری اثر گذارده موجب تغییر و تحوّل آنها می گردد. این اصل مستلزم ایجاد تغییری بنیادین در نحوۀ ارتباط مردم با یکدیگر و نیز ریشه کن کردن عادات دیرینه ای است که حقوق طبیعی بشر را که مستلزم رعایت احترام و شرافت انسانی هر فرد می باشد انکار می کند.
در محیط خانواده، حقوق هر یک از اعضا باید محترم شمرده شود. حضرت عبدالبهاء در بیانی که متن آن به زبان انگلیسی ثبت شده و مضمون آن به فارسی به شرح ذیل است، چنین می فرمایند:
"پیوند و الفت خانواده را باید پیوسته حفظ نمود و حقوق اعضا را نباید زیر پا گذاشت. حقوق پسر و پدر و مادر، هیچ یک نباید نقض شود و یا دست¬خوش زورگویی گردد. همان گونه که پسر وظایفی نسبت به پدر دارد، پدر نیز در قبال پسر دارای وظایفی می باشد. بر همین منوال، مادر و خواهر و سایر اعضای خانواده نیز هر یک اختیارات مخصوص به خود را دارا هستند. تمامی این حقوق و اختیارات باید محفوظ مانـَد...."
اِعمال زور از طرف فرد قویّ بر علیه فرد ضعیف به منظور تحمیل اراده و رسیدن به امیال شخصی، تخلـّفی فاحش از تعالیم بهائی است. هیچ کس حقّ ندارد با توسّل به زور یا تهدید به اِعمال خشونت، شخص دیگری را به عملی که به آن راضی نیست وادار نماید. حضرت عبدالبهاء می‎فرمایند: "ای یاران الهی جبر وعُنف و زجر و قهر در این دورۀ الهی مذموم..." کسانی که به سبب غلیان غیظ و غضب و یا عدم توانایی در مهار کردن خشم و عصبانیّت خود، به اِعمال خشونت نسبت به دیگران وسوسه می‎شوند، باید متذکّر باشند که این رفتار نکوهیده در امر منیع حضرت بهاءالله محکوم شده است.
از جمله نشانه‎های سقوط اخلاقی در نظام اجتماعی رو به زوال کنونی، ازدیاد خشونت در خانواده، افزایش رفتار تحقیرآمیز و ظالمانه نسبت به همسر و فرزند و شیوع آزارهای جنسی است. بسیار مهم است که اعضای جامعۀ اسم اعظم بسیار مراقب باشند که مبادا به علَّت شیوع چنین اعمالی به قبول آنها تن در دهند. احبّای الهی باید همواره متوجّه و متذکّر باشند که وظیفۀ ایشان ارائۀ نمونه ای از روش جدید زندگی است، روشی که خصوصیّات شاخص آن پای¬بندی به اصول عالی اخلاقی و احترام به منزلت و حقوق تمامی مردم و احتراز از ظلم و ستم و هر نوع تعدّی است.
حضرت بهاءالله امر مشورت را وسیله‎ای برای حصول توافق و راهی برای تعیین نحوۀ عمل مشترک مقرّر فرموده‎اند. استفاده از این وسیله بین دو شریک زندگی زناشویی و در خانواده و در حقیقت در جمیع مواردی که احبّا در اتّخاذ تصمیمات مشترک شرکت می کنند لازم است. مشورت مستلزم آنست که تمام شرکت‎کنندگان آرای خود را با آزادی کامل و بدون واهمه از این که نظرات¬شان مورد انتقاد قرار گیرد و یا تحقیر شود بیان نمایند و البتّه این شرط اوّلیّه برای موفّقیت در مشورت، در محیطی که در آن ترس از خشونت و اهانت وجود داشته باشد قابل حصول نیست.
بعضی از سؤالات شما مربوط به رفتار با زنان است و شایسته است که با توجّه به حکم تساوی حقوق رجال و نساء که از تعالیم دیانت بهائی است بررسی گردد. تساوی حقوق زن و مرد امری است به مراتب والاتر از اظهار آرمان‎های قابل ستایش و اصلی است که تأثیر عمیقی بر جنبه های مختلف روابط انسانی دارد و باید جزء لاینفکّی از حیات خانواده و جامعۀ بهائی باشد. اجرای این تعلیم مبارک منشأ تغییر و تحوّل در آداب و رسومی است که در طیّ قرون متمادی مرسوم بوده است. نمونه‎ای از این تحوّلات را در جوابی که از طرف حضرت شوقی افندی به این سؤال عنایت شده که آیا تعالیم بهائی سنّت متداوله را که مرد به زن پیشنهاد ازدواج می‏نماید تغییر می دهد به نحوی که زن اجازۀ پیشنهاد ازدواج به مرد را داشته باشد، می‏توان یافت پاسخ چنین است: "فرمودند بنویس مساوات تامّ است امتیاز و ترجیح جائز نه". با گذشت زمان و به تدریج که زنان و مردان بهائی در اجرای کامل‎تر اصل تساوی حقوق رجال و نساء می کوشند، درک و فهم عمیق‏تری از اثرات و نتایج وسیع و همه‎جانبۀ این تعلیم حیاتی حاصل خواهد شد. حضرت عبدالبهاء در یکی از خطابات خود که متن آن به زبان انگلیسی ثبت شده و مضمون آن به فارسی چنین است، می‎فرمایند: "تا زمانی که مساوات بین مرد و زن کاملاً تمکّن و تحقّق نیافته ممکن نیست عالم انسانی به حدّ کمال ترقّی نماید".
بیت‎العدل اعظم در سال های اخیر مؤکّداً توصیه فرموده‎اند که بانوان و دوشیزگان بهائی تشویق شوند تا در فعّالیت‎های اجتماعی و روحانی و اداری جوامع خود بیش از پیش شرکت جویند و از آنان خواسته‎اند که قیام نموده اهمّیت نقش خود را در کلـّیّۀ میادین خدمت به امرالله نمایان سازند.
توسّل به زور از طرف مرد به منظور تحمیل اراده‎اش بر زن، تمرّدی فاحش از تعالیم دیانت بهائی است. حضرت عبدالبهاء در بیاناتی که متن آن به زبان انگلیسی ثبت شده و مضمون از آن به فارسی چنین است، می‎فرمایند:
"در قدیم دنیا با زور اداره می‎شد و مرد چون جسماً و فکراً از زن زورمندتر و پرخاش‎جوتر بود بر او غالب و مسلـّط بود ولی حال وضع عوض در تغییر است. به مرور اِعمال زور و عُنف، غلبۀ خود را از دست می دهد و هوشیاری، فراست فطری و خصایل روحانی محبّت و خدمت که در زن قویّ است، تفوّق و برتری می یابد."
مردان بهائی این فرصت را دارند که به دنیای اطراف خود چهرۀ جدیدی از روابط زن و مرد را که در آن توسّل به زور و تعرّض از بین رفته و همکاری و مشورت جای¬گزین آن شده است نشان دهند. بیت‎العدل اعظم در جواب به سؤالات واصله فرموده‎اند که در روابط زناشویی، زن و شوهر هیچ یک نباید هرگز به ناحقّ دیگری را تحت سلطۀ خود در آورد. اگر از طریق مشورت توافق حاصل نشود، گاهی زن یا شوهر باید از خواست طرف دیگر تبعیّت نماید، هر زن و شوهری باید خود تصمیم بگیرند که دقیقاً تحت چه شرایطی چنین تبعیّتی باید صورت گیرد.
حضرت بهاءالله بنفسه الأعلی در یکی از الواح مبارکه راجع به رفتار با نسوان چنین می‏فرمایند:
"... باید دوستان حق به طِراز عدل وانصاف و مهر و محبّت مزیّن باشند چنانچه بر خود ظلم و تعدّی روا نمی‏دارند بر اِماءِ اِلهی هم روا ندارند. اِنـَّهُ یَنطِقُ بالحَقِّ وَ یَأمُرُ بِما یَنتفِعُ به عِبادُهُ وَ اِمائُهُ اِنـّه وَلِیُّ الکلّ فِی الدّنیا و الآخرة."
هیچ شوهر بهائی نباید هرگز همسرش را کتک بزند و یا با وی به نحوی ظالمانه رفتار نماید. مبادرت به چنین عملی رفتاری سوء و مردود در روابط زناشویی و مخالف تعالیم جمال مبارک است.
فقدان ارزش‎های معنوی و روحانی در اجتماع، منجرّ به تدنـّی خُلق و خویی که باید بر روابط بین دو جنس مخالف حکم¬فرما باشد می‎گردد که در نتیجه زنان صرفاً وسیله ای برای ارضای امیال جنسی به حساب می آیند و از احترام و ادبی که از جمله حقوق همۀ افراد بشر است محروم می شوند. حضرت بهاءالله چنین اِنذار می‎فرمایند: "اِنَّ الّذینَ یَرتکِبُونَ البَغی وَ الفحشاءَ اُولئِکَ ضَلَّ سَعیُهُم وَ کانوا مِنَ الخاسِرین." شایستۀ یاران حضرت رحمن آنکه دربارۀ معیارهای والای اخلاقی که نیل به آن را حضرت بهاءالله در یکی از بیانات خود به "اَهل بَهاء" توصیه می‎فرمایند، تعمّق نمایند: "وَلَو یَردنَ عَلیهم ذواتُ الجَمال بأحسَن الطِّراز لاتَرتدَّ اِلیهِنَّ أبصارُهُم بالهوی اُولئِکَ خُلِقوا مِنَ التّقوی کذلِکَ یُعَلـِّمُکُم قلمُ القِدَم مِن لدُن رَبِّکُمُ العَزیزِ الوَهّاب...."
یکی از شنیع‏ترین و قبیح‎ترین تخلـّفات جنسی جرم تجاوز جنسی است. چنانچه یکی از احبّا مورد تجاوز جنسی قرار گیرد مستحقّ مَحبّت و حمایت اعضای جامعه می باشد و مختار است که علیه متجاوز بر طبق قانون مملکت خویش اقدام نماید. اگر در اثر این تجاوز حامله شود مؤسّسات بهائی نباید به او فشار آورند که ازدواج کند. اَخذ تصمیم دربارۀ حفظ و یا سقط جنین راجع به شخص اوست تا با توجّه به ملاحظات طبّی و عوامل مربوطۀ دیگر و در پرتو تعالیم مبارکه، آنچه را مایل باشد مُجری دارد. اگر در نتیجۀ این تجاوز طفلی متولـّد شود، اخذ تصمیم در مورد طلب کمک مالی از پدر جهت نگه¬داری فرزند به خود مادر راجع است، ولی ادعای هرگونه حقّ پدری از طرف متجاوز بر طبق احکام بهائی، با توجّه به شرایط مربوطه، زیر سؤال برده می شود.
حضرت ولیّ امرالله در توقیعات مبارکه‎ای که از طرف آن حضرت به زبان انگلیسی صادر شده و مضمون آن ذیلاً نقل می شود توضیح می‎فرمایند که: "دیانت بهائی ارزش انگیزۀ جنسی را تصدیق می نماید..." و همچنین می‎فرمایند: "... استفادۀ صحیح از غریزۀ جنسی حقّ طبیعی هر فرد می باشد و نهاد ازدواج نیز دقیقاً به همین منظور به وجود آمده است." در این جنبه از روابط زناشویی نیز، مانند دیگر جوانب آن، باید رعایت و احترام متقابل حکم¬فرما باشد. اگر یک زن بهائی از طرف شوهرش مورد آزار و یا تجاوز جنسی قرار گیرد او حقّ دارد که برای کمک و راهنمایی به محفل روحانی مراجعه کند و یا برای کسب حمایت قانونی اقدام نماید. چنین آزارهایی ادامۀ زندگی زناشویی را شدیداً به مخاطره می اندازد و به احتمال قویّ سبب بروز نفرت و بیزاری آشتی ناپذیر می گردد.» (جزوۀ «حیات بهائی»، مجموعه‎ای از نصوص مبارکه و ترجمه ای از دستخط های صادره توسّط و یا از طرف حضرت ولی امرالله و بیت‎العدل اعظم الهی، تهیّه و تنظیم: دایرۀ مطالعۀ نصوص و الواح بیت العدل اعظم (از: مرکز جهانی بهائی) مارس ۲۰۰۸بیت العدل اعظم، ترجمه. مکتوب ۲۴ ژانویه ۱۹۹۳ از طرف بیت‎العدل اعظم به یکی از احبّاء. «حیات بهائی»، فقرۀ۳۳.)