اعتراضات جهانی: رضا شهابی را هر چه سريعتر آزاد کنيد
با گذشت بيش از ۲۰ روز از اعتصاب غذای تر و دارو توسط رضا شهابی، فعال کارگری در زندان، نگرانی از تداوم بيشتر چنين وضعيتی، سبب شده است تا تشکلهای کارگری در کشورهای مختلف نسبت به وضعيت اين زندانی سياسی اعتراض کنند.
کميته دفاع از رضا شهابی طی اطلاعيهای از ادامه اعتصاب غذا و دارو توسط اين عضو هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه خبر داد و ضمن بيان اينکه "اين وضعيت قابل تداوم نيست" نوشت: "رضا شهابی در اثر بيش از دو سال و نيم زندان، بازجويی و اذيت و آزارهای مختلف در شرايط جسمی بسيار نامساعدی قرار دارد و نياز فوری و مبرم به معالجه و استراحت مطلق دارد."
اين اطلاعيه میافزايد: "تنها راه حل مؤثر برای خاتمه به اين وضعيت آزادی فوری رضا شهابی و معالجه ايشان در يک بيمارستان با امکانات لازمه است."
رضا شهابی از تاريخ ۲۷ آذرماه دست به اعتصاب غذای تر و دارو زده و اعلام کرده است که تا رسيدن به خواستههای مطرح شدهاش از جمله مداوای کامل وی در خارج از زندان به اعتصاب خود ادامه خواهد داد.
اعتصاب غذايی و دارويی رضا شهابی، بازتاب وسيعی در کشورهای ديگر داشت و از آغاز آن تاکنون نگرانی و اعتراضات بسياری از سراسر دنيا را برانگيخته است.
رضا شهابی از تاريخ ۲۷ آذرماه دست به اعتصاب غذای تر و دارو زده و اعلام کرده است که تا رسيدن به خواستههای مطرح شدهاش از جمله مداوای کامل وی در خارج از زندان به اعتصاب خود ادامه خواهد داد
به گزارش کميته دفاع از رضا شهابی، با وجود تعطيلات سال نوی ميلادی، نامههای اعتراضی زيادی توسط تشکلهای کارگری از فرانسه، انگليس، دانمارک تا آمريکا و کانادا خطاب به مسئولان دولتی ايران ارسال شده است و در آنها ضمن درخواست آزادی فوری شهابی، مسئولان بهعنوان تنها مسئول سلامتی و جان رضا شهابی شناخته شدهاند.
فعالان کارگری ايران نيز نگرانی خود را نسبت به وضعيت رضا شهابی اعلام کرده و خواهان آزادی وی و نيز پايان اعتصاب غذايی و دارويی وی شدهاند.
روز سهشنبه ۱۲ دیماه خانواده رضا شهابی سندی تهيه کرده و آن را به دادستانی تحويل دادند تا اين فعال کارگری آزاد شود اما تاکنون هيچ خبری از آزادی او نشده است و خانواده شهابی و فعالان کارگری به شدت نگران حال جسمی او هستند.
رضا شهابی در خردادماه سال ۱۳۸۹ از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به رياست قاضی صلواتی به شش سال زندان و پنج سال محروميت از فعاليت سنديکايی محکوم شد و هم اکنون هم در بند ۳۵۰ زندان اوين، دوران محکوميت خود را میگذراند. او به سختی بيمار است و در طول دوران حضور در زندان نيز به سبب بيماری و درد شديد ستون فقرات و گردن، چند مرتبه در بيمارستانهای تهران بستری شده است و احتمال فلج شدن او نيز میرود.
اين فعال حقوق کارگران، پس از پيگيریهای فراوان از سوی خانوادهاش، بالاخره روز ۲۵ آذرماه سال جاری برای معاينه به بيمارستان منتقل شد، اما در پی جلوگيری از انجام آزمايشهای پزشکی مرتبط و "فحاشی و تهديد به ضربوشتم" از سوی مأموری که وی را از زندان به بيمارستان آورده بود، در بند ۳۵۰ زندان اوين، دست به اعتصاب غذا و دارو زده است.
در همين زمينه:
رضا شهابی در اعتصاب غذا و دارو ـ گفتوگوی بهنام دارايیزاده با محمود صالحی، فعال کارگری و مسعود شفيعی، وکيل رضا
شاید این چیزی که مینویسم، ربطی به این صفحه نداشته باشه ولی تهی از اهمیت نیست! به چه دلیل اپوزیسیون خارج از کشور هنوز نتونستند به یک توافق کلی در مورد شرایط حساس این روزهای ایران برسند؟! چرا نتوستن فکراشون رو با هم یه کاسه بکنند و براساس خردجمعی، چاره ای عقلایی تدبیر کنند؟! همدیگر رو متهم کردن، انگ چسباندن به هم، تخریب کردن همدیگر و دهها مسائل پیش پا افتاده فرعی دیگه چه دردی از مملکت رو دوا میکنه!؟!؟ شرایط داخل ایران رو که دارید میبینید(یا شاید هم ***هستید و واقعا نمیبینید) خفقان و بگیر و ببند و بی اعتمادی مردم به هم بیداد میکنه! ایران مظلوم ما، یکی از سیاهترین روزهای خودش رو داره پشت سر میزاره.واقعا ماها چمون شده؟!چرا هیچکس هیچکاری نمیکنه؟! وای که استبداد دینی و تحجر و تعصبات مذهبی با یه سرزمین چه ها که نمیکنه...
ارسال کردن دیدگاه جدید