باید به اقای سارکوزی داستان حمله هلاکوخان مغول به بغداد را گوشزد کنم. داستانش کمی طولانی است اما سغی میکنم کوتاهش کنم. گویند در زمان خلیفه المعتصم بالله مردی به دربارش امد تا برایش شعری بخواند و انعامی بگیرد. از قشا چون وی از سرزمین عجم امده بود خلیفه را خوش نیامد. اما برای ادامه صحبت از او پرسید توکه از دیار عجم می ایی بگو ببینم از طایفه گاوانی یا خران؟ مرد تاملی کرد و سپس جواب داد من از طایفه گاوان هستم و بعد هم دل شکسته جواب داد اچازه بدهید به به دیار عجم بازگدرم و انرا بیاورم و انجارا ارام ترک کرد.

در همین حین هلاکوخان معول به ایران انزمان مشکر کشی کرد و پادشاه سرزمین پارس شد. همان مرد کذایی که از دربار خلیفه رانده شده بود را به صدارت خود گماشت. ان مرد همان خواجه نصیرالدین طوسی بود که خلیفه وی را ازرد.

باری خواجه هر روز خلیفه را تشجیع و تشویق کرد تا به بغداد لشکر کشد و سرانجام هم وی این کاررا کرد و معتص را زنده دستگیر کرد و به حضور وی و خواجه اوردند. خواجه با ملایمت از خلیفه معزول پرسید: یادتان هست بنده امدم بغداد و شما از من رشیدید از کدام طایفه ام و بعد هم پرسیدید که شاخم کجاست و بعد هم به هلاکوخان اشاره کرد و گفت این همان شاخ من است که فرموش کرده بودم حالا اوردمش پیشتان.
بعد هم هلاکورا راضی کرد که وی بایستی اعدام شود. مردم بغداد هجوم اوردند و گفتند اگرخلیفه مسلمین را بکشید اسمان به زمین خواهد امد. خواجه نصیر گفت اشکالی ندارد خلیفه را در نمد می پیچیم و اورا ارام ارام می مالیم اگر احیانا دیدیم که اسمان دارد پایین می اید او را رها میکنیم و به این وسیله خلیفه را به دیار عدم فرستاد.

حالا اقای سارکوزی باید اگاه باشند که هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد شما یک ترقه در کنید و بعد ببینید اخوندی ها همه به سوی پاه چمکران فرار خواهند کرد یانه!؟ اگر فرا کردند که هه چیز درست است اما اگر نکردند انوقت چندتا از ان موشکهای تاماهاک را روانه بیت خلیفه کنید نه اسمان به زمین می اید و نه اتفاق مهمی خواهد افتاد فقط مردم ایران از دست این ضحاک خلیفه ازاد میشوند. تا این مردم شاید یاد بگیرند دیگر به اخوند جماعت اعتماد نکنند.

تحریم ها، نفی حمله نیست
مقدمات حمله نظامی است

رئیس جمهور فرانسه، در یکی از آخرین موضع گیری هایش در ارتباط با ایران، ضمن مخالف با مداخله نظامی علیه ایران، گفت: چنین اقدامی جز آغاز جنگی جدیدی در منطقه و نابودی کل خاور میانه و شاید هم جنگی درسطح جهان پیامد دیگری نخواهد داشت. اما، از طرف دیگر خواهان تحریم های نفتی و تحریم بانک مرکزی ایران در مبادلات بین المللی و در خواست از روسیه و چین برای پیوستن به این تحریم شد. او گفت که روسیه و چین برای نرفتن منطقه به کام جنگی تازه باید با اتحادیه اروپا در تحریم ایران شرکت کنند.

این سخنان به هیچ وجه پرهیز از جنگ و ویرانی نیست، بلکه با ذکر عواقب هولناک منطقه ای چنین جنگی، روسیه و چین را تهدید می کند که با امریکا و اروپا برای تحریم نفت و بانک مرکزی ایران همسو شوند. در حقیقت او می گوید: اگر همراه نشوید، علیه ایران حمله خواهیم کرد و ویرانی بزرگ را ببار خواهیم آورد و شما نیز ضرر خواهید کرد. حرف او اینست!

همین نکته را روزنامه "اومانیته" ارگان مرکزی حزب کمونیست فرانسه، در چارچوب طرح دولت فرانسه برای جلوگیری از پیروزی "چپ" در انتخابات ریاست جمهوری این کشور مطرح کرده و نوشته است که سرکوزی در تدارک برافروختن جنگ علیه ایران است تا بازی انتخاباتی کنونی در فرانسه را بهم بزند!

در واقع نیز، تحریم ها، که طی سالهای اخیر گام به گام جلو برده شده، بموجب موارد مشابه، از جمله عراق و لیبی و افغانستان و... مقدمات حمله نظامی به ایران است نه جدا از حمله نظامی به ایران و یا اجتناب از حمله نظامی به ایران. این آن نکته ایست که مخالفان حمله نظامی به ایران، یا آن را درک نمی کنند و یا درک می کنند و آگاه اند اما ترجیح میدهد درباره آن به دو دلیل سکوت کنند. نخست این که حمایت از حمله نظامی به ایران چنان قبیح و ضد ملی است که صلاح خود نمی دانند از آن حمایت کنند، و دوم این که میدانند این تحریم ها به همان سمت و مطلوب آنها پیش می رود، دیگر چرا عجله کنند و از حمله دفاع کنند؟ حمایت از همه تحریم ها، خود به معنای همان حمایت از حمله است. دراین میان، حاکمیت جمهوری اسلامی نیز بخشی آگاهانه زمینه ساز تحریم و در انتظار بهره گیری از حمله به ایران به امید حذف رقبای سیاسی و معامله با امریکا و اروپاست و بخشی خوش باورانه، تصور کرده پرچمدار سیاستی اتمی و نظامی است که در صورت پیروزی این سیاست، قدرت را انحصاری خود خواهد کرد. درهر دو گروه، هستند دست های پنهان خارجی که این توطئه ویرانگر را تا لحظه ای پیش می برند که دزد سوم وارد میدان شده و ایران تکه پاره را برای ایرانی ها باقی بگذارد. یعنی ایران موزائیکی شده، با ویرانی ساختارهای اقتصادی که با پول نفت و مالیات و زحمت مردم ایران طی یکصد سال اخیر بدست آمده است. ایرانی درگیر جنگی خانگی، که صلحی در افق آن نیست. چنان که در افغانستان نیست، درعراق نیست، در یوگسلاوی همچنان نیست.... به همین دلیل است، که هر روز تاخیردرتغییر سیاست های نظامی حاکم در جمهوری اسلامی، یک گام به سوی فاجعه است!

پیک نت 3 بهمن