نسخه قابل چاپ

اردشير اميرارجمند گفته است ميرحسين موسوی هنگامی که «معذوريت‌های» فعلی را نداشت بايد درباره اعدام‌های سال ۱۳۶۷ «پاسخ روشن‌تری» بدهد.

ميرحسين موسوی يکی از رهبران مخالفان که هم‌اکنون در بازداشت خانگی به‌سر می‌برد در هنگام اعدام‌های سال ۱۳۶۷ نخست‌وزير ايران بود.

به گزارش تارنمای جنبش راه سبز (جرس)، اردشير اميرارجمند از مشاوران موسوی، در دانشگاه ام‌آی‌تی گفته است ميرحسين موسوی در زمانی که نخست‌وزير بوده خواهان تشکيل کميته‌ای برای تحقيق درباره اعدام‌های سال ۱۳۶۷ بوده است.

اردشير اميرارجمند افزوده موسوی پس از اطلاع يافتن از اعدام‌های سال ۱۳۶۷ استعفا داده اما «همچنان سر کار بودند.»

مشاور موسوی گفته است: «خيلی از کسانی که امروز مطالبه‌گر وقايع دهه ۶۰ هستند خود جزيی از خشونت هستند و آنان نيز بايد بپذيرند که نقد شوند.» ظاهراً این بخش از سخنان امیرارجمند در پاسخ به کسانی است که خواهان پاسخگویی موسوی درباره اعدام‌های این دهه هستند.

اردشير اميرارجمند: موسوی پس از اطلاع يافتن از اعدام‌های سال ۱۳۶۷ استعفا داده اما همچنان سر کار بودند

در حالی که اميرارجمند گفته است موسوی در مقطعی از اعدام‌های سال ۱۳۶۷ اطلاع يافته و «استعفا داده» اما زهرا رهنورد همسر موسوی، مهر ۱۳۸۹ در مصاحبه‌ای گفته بود، آيت‌الله علی خامنه‌ای، رئيس‌جمهور وقت و رهبر کنونی جمهوری اسلامی و ميرحسين موسوی، نخست وزير وقت ايران «از اين جنايت (اعدام‌های ۶۷) اطلاعی نداشته‌اند.»

در دوره زمانی مرداد ۱۳۶۷ تا نزديکی دهمين سالگرد انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۶۷، مقامات ايران شمار زیادی از زندانيان سياسی را اعدام کردند.

مخالفان می‌گویند در جريان اين اعدام‌ها بين ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر زن و مرد کشته شده‌اند.

مخالفان حکومت ايران می‌گويند که اين اعدام‌ها به دستور آيت‌الله خمينی، رهبر فقید ايران انجام شده است.

اين اعدام‌ها پس از حمله سازمان مجاهدين خلق به مرزهای غربی ايران رخ داد. حکومت ايران از اين عمليات به نام «مرصاد» ياد می‌کند و سازمان مجاهدين خلق آن را «فروغ جاويدان» می‌نامد.

برخی مقامات ايران تأييد کرده‌اند که در تابستان ۱۳۶۷ جمع زيادی از اعضای مجاهدين خلق در زندان‌ها اعدام شده‌اند اما جمهوری اسلامی ايران تاکنون به طور رسمی هيچگونه آمار و جزيياتی از اين اعدام‌ها منتشر نکرده است.

شمار زيادی از اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷، در گورستان خاوران در جنوب تهران به طور دسته‌جمعی دفن شده‌اند. حکومت ايران عمدتاً مانع حضور خانواده‌های اعدام‌شدگان در اين گورستان برای برپايی مراسم يادبود آن‌ها می‌شود.