راهپیمایی روز دوشنبه ۲۵ بهمن، به دعوت میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دوتن از رهبران مخالفان دولت، در تهران برپا شد.همانطور که پیش‌بینی می‌شد، حضور خیابانی مردم با سرکوب خشن نیروهای انتظامی و لباس شخصی‌ها روبه‌رو شد.در گفت‌وگویی با فرخ نگهدار، فعال سیاسی در لندن از او پرسیده‌ام: تحلیل شما از تظاهرات روز دوشنبه چیست و چه تفاوت‏هایی در نحوه‏ی حضور و هم‏چنین شکل سرکوب تظاهرکنندگان با تظاهرات‏های مشابه جنبش اعتراضی در سال گذشته وجود داشت؟

جایی نوشته بودم برآوردم در مورد ۲۵ بهمن ۸۰ درصد عقلی است و ۲۰ درصد احساسی؛ به این معنا که اگر بخواهم منطقی بنگرم، تا ۸۰ درصد احتمال می‌دهم ۲۵ بهمن در نهایت چیزی نظیر سالروز ۲۲ خرداد باشد، ولی ته دلم حسی می‌گفت ایرانیان مردمان بزنگاه‌های سرنوشت‌سازند و ۲۰ درصد احتمال می‌دادم این مردم غیرتی و احساسی، در این بزنگاه مهم، خیابان، این یکی از اصلی‌ترین عرصه‌های مبارزه را خالی نمی‌گذارند و انصافاً خالی هم نگذاشتند.

 فراخوان میرحسین موسوی و مهدی کروبی برای دوشنبه ۲۵ بهمنماه و موانع فراروی حضور خیابانی معترضان همچنان دغدغه‌ی اصلی فعالان سیاسی همسو با جنبش اعتراضی است. برخی بر این باور هستند که سال گذشته، اعتراض‌های خیابانی جنبش اعتراضی موسوم به «جنبش سبز» مردم ایران، با اعمال خشونت گسترده سرکوب شد. امروز نیز همچنان احتمال اعمال خشونت عریان از طرف حاکمیت وجود دارد.

 من ۲۵ بهمن در خیابان‌ام، شما چطور؟

پیشتر در جستار «چه راهبردی وجود دارد؟»، درباره‌ی راهپیمایی ۲۵ بهمن چیزهایی نوشته‌ام؛ این‌که چرا این حرکت مفید نیست و پیش‌نیازهایی دارد که ابتدا باید آنها وجود داشته باشند. با این حال، باید به نکاتی توجه کرد: نخست این‌که خیابانِ خالی در این روز یعنی تمام دستگاه رسانه‌ای جمهوری اسلامی از مرگ جنبش سبز سخن خواهند گفت. این خیابانِ خالی چنان ضربه‌ای به جنبش سبز وارد خواهد کرد که جبران آن به این راحتی‌ها امکان‌پذیر نخواهد بود. دیگر آن‌که، خیابانِ به نسبت پر جان تازه‌ای به پیکر جوان جنبش سبز خواهد بخشید وانرژی تازه‌ای برای رسیدن به پیروزی ایجاد خواهد کرد؛ هرچند پس از آن بگیر و ببندها به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش خواهد یافت و ضرورت کارهای دیگری که در همان نوشتار ذکر شده، بیش از پیش خواهد شد. در نهایت، خیابانِ پر چنان ضربه‌ای به حکومت وارد خواهد کرد که جبران آن به این راحتی‌ها نخواهد بود و دیگر برای حکومت جانی برای اجرای نمایشی نظیر نهم دی باقی نمی‌ماند.

از یک سو، ما مردم احساسی می‌توانیم در بزنگاه‌هایی، چنان حرکت‌های غیر قابل پیش‌بینی‌ای انجام دهیم که در هیچ تحلیلی نگنجد.می‌توانیم این‌بار نیز کاری کنیم کارستان؛ نظیر آن کارستانی که تیم ملی ایران مقابل استرالیا در ملبورن انجام داد و نظیر آن حماسه‌هایی که در سال گذشته خلق کردیم. از سوی دیگر، نشانه‌هایی دیده می‌شود مبنی بر این‌که حکومت بسیار برای این روز آماده شده و از آن بسیار وحشت دارد.