با تایید اینکه شما به درستی به معذل رابطه جنسی (سکس) با نگاه باز در این مقاله نگاه کردید با اجازه شما تقاظا دارم که در باره مقصر اصلی که باعث شده طبیعی ترین رفتار و غریزه انسانی به تابو و ممنوعیتها کشیده شود را که همان دین اسلام و الاخصوص شیعه است را بیشتر و باز تر بیان کنید. بیان اینکه هر شب در رختخوابهای ایران شیعه چند تا مرد ایرانی به زور با زنهای خود همبستری میکنند. بیان اینکه برادرهای بزرگتر به خواهر یا یا حتی برادر کودک خود دست درازی میکنند. بیان اینکه خواهر بزرگتر به خواهر و برادر کودک خود دست درازی میکند. بیان اینکه مصرف اشیا و میوه جات شبیح الات مرد و زن چه استفاده های بالایی دارد. دین باعث شده که طبیعی ترین عمل انسانی به پنهانی ترین و ساده بگیم کثیف ترین راه ارضاع جنسی شده. خودتون را بگذارید جای اون کودک 12 یا 13 ساله ای که تازه بدنش میخواد به احتیاجات جنسی برسه. دین میبردش تو کلی ممنوعیات بجای اینکه بهش بگه که کیر چیه و کس چیه. من مخالف استمناع نیستم ولی بیشتر شیعیان **** هستند تا زمانی که ازدواج میکنند. تا اینجاشو درج کنید. چرا که نه در این باره هم بیشتر و اگاهانه و بازتر نظرخواهی بشه.

سلام
مقاله بسیار خوبی بود مخصوصا پایان بسیار مناسب وگیرایی برای آن آورده شده است

مقاله خوبی بود****

متشکرم وبسیار عالی بود .واقعا کسی که این دیدگاه را مطرح کرد بسیار نزدیک با موضوع برخورد دارد وخوب موشکافی شده است .
فقط از مردانی که متعلق به دو نسل قبل هستند وبا استطاعت مالی که کسب کرده اند و همچون شیری زخمی که از قفس رها شده است ،بسیار افراطی از دختران امروزی استفاده های جنسی میبرند ودختران هم منتفع میشوند غافل شدید.

با تشکر از آقای رضائی که تلنگری بود به نسل از خود بیگانه شده ی امروز ایران و واقعا وای به حال فردای ایران .

خب؟ الان شما روشنفکر هستین که این ها رو دیدین و دیدن به رخ خواننده کشیدین؟ این ها رو همه می بینن دوست عزیز. شما حتی زحمت کمی عمیق تر شدن، باز کردن موضوع، و پیدا کردن یک الگوی گویا برای نمایش ساز و کاری که منجر به بازتولید این نمودها که اینجا عاقلانه ردیف کردید به خودتون ندادید! نوشته ی شما بی ارزش است! چرا که آگاهی بخش نیست. خواننده های این نوشته، از هیچ چیزی آگاه نمی شن. فقط آگاهی فعلی خودشونو مرور سطحی و شتاب زده می کنند. شاه ترکان سخن مدعیان می شنود. شرمی از مظلمه ی خون سیاووشش باد!

حدود سی و پنج سال از زمانی که ایران را ترک کرده ام گذشته است. وقتی این مقاله را خواندم دچار تاسف زیادی شدم. از دوستانم در ایران پر س و جو کردم و متوجه شدم وضعیت به مراتب بدتر از چیزی است که نویسنده توصیف کرده است. بازتاب واقعیت های درون ایران گرچه بیشتر دردناک و روح خراش است اما برای ایرانیانی مثل بنده که به هر دلیلی از وطن دور اند آموزنده است.
کاش کاری از دست ما برای تغییر این وضعیت بر می آمد.

حداقل تبعاتش ترویج خشونت در بین عوامل و خودکشی در بین روشنفکران در اثر پوچی به انتها رسیدن در هر دو گروه است. باز تولید دوباره مردسالاری در جهانی که سعی در زدودن ‌این روابط دارد، پی‌آمد قطعی ترویج ‌این خشونت لوکس و اجتماعی است
==
اولین بارم هست این نوع جمله بندی را درادبیات فارسی میخانم....مثل این است که بگویم:
خوردن بادمجان همچنانکه در سرار جامعه به کبد می زند می تواند منجر به نابودی نصفی از جامعه شود.
در جلمه اول بدون هیچ اماری برای خودتان امار سازی کرده اید و لذا من نمیدانم چرا در حالیکه همگی امن در کاری شبیه احمدی نژاد هستیم او را باعث بدبختی امان می دانیم
واقعا که شماها برای چی مقاله می نویسید؟
این مقاله که نه هدفش و نه سر و تهش معلوم نیست به چه دردی میخورد؟
صرفا با یک عکس مشتری رو گول می زنید و به داخل مقاله می کشانید
از طرف دیگر هم سایت زمانه این گونه نظرات را فیلتر میکند...شک داری ؟

برای اولین بار است که مقاله‌ای به این شکل واقع بینانه در مورد سکس و جوان امروز ایران میخوانم...به نظر من نویسنده با صداقت مساله سکس و جوانان را از جنبه‌های مختلف و با شناسائی علتها مورد نقد و انتقاد قرار داده است و نسبت به دیگر نویسندگانی که در این زمینه قلم میزنند کمی‌ بی‌ پروا تر به علت و معلول پرداخته است که جای قدر دانی‌ دارد ...ولی‌ در عین حل برای تفهیم عمق فاجعه‌ای که رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک الگوی رفتاری پذیرفته شده است هنوز نیاز به بی‌ پروایی بیشتر است و بیان حقیقت به شیوه ذاتی آن که تلخ است و گزنده...موضوعاتی این چنین مهم را بایست به شیوه شادروان کاوه گلستان به قلم آورد:

«من می‌خواهم صحنه‌هایی را به تو نشان دهم که مثل سیلی به صورتت بخورد و امنیت تو را خدشه‌دار کند و به خطر بیندازد. می‌توانی نگاه نکنی، می‌توانی خاموش کنی، می توانی هویت خودرا پنهان کنی، مثل قاتل‌ها، اما نمی‌توانی جلوی حقیقت را بگیری، هیچ کس نمی‌تواند»

ین نوشته فقط حاوی یک سئوال بزرگ است: "سرنوشت جامعه ایران با این نسل جوان به کجا خواهد انجامید؟ سرنوشت جامعه ایران دوباره و چند باره به همون جایی خواهد انجامید که امثال*** این مقاله در سی و چهار سال پیش با ایدئولوژی و تندروی هاشون رسوندند. مسیر جامعه را به سمت برزخی هدایت کردند که بتونن بشینند کنار شومینه و قهوه شونو بگیرن دستشون و از روی شکم سیر در مورد نسلی بنویسند که ازش هیچی نمیدونن. هیچی نفهمیدن. از همه اضطرابهای کودکیش که انتهای نقاشیهاش به یک شهیدی که از خونی که از بدنش جاریه یک لاله رشد میکنه و هواپیمایی که داره شهر رو بمبارون میکنه، از همه محدویت ها و تحقیرشدن های نو جوونیش به وسیله یک پاسدار بو گندو عوضی و یا حتی مدیر دست نشونده حکومتی مدرسه برای رنگ سفید جورابش، از سرخوردگیها و ناکامیهای فعالیتهای سیاسی و اجتماعیش که بازهم سر حلقه طلاییش رسید به دست یک سری ادم ایدءولوژیک دیگه که پست و قدرت آنچنان کورشون کرد که اسم بچه هایی که برای همیشه ازکوی دانشگاه تهران غایب شدند رو برای همیشه فراموش کردند. این پدیده تازه ای نیست که در فرهنگ ما ابتدای یک حرکت انتزاعی نقد کردن و در انتهاش هم باز همون نقد کردن و تو سر دیگران زدن باشه بدون هیچ توصیه ای برای راه حل. بدون هیچ همدلی و درک وحمایت و رهبری بدون دنبال مقصر گشتن. انتهای این مردم به هر جاییی برسه بهتر از جایی است که نسل قبل براشون تعریف کرد، چون اگر مخارج لوازم آرایششان بالاست یا شورتشون از زیر شلوار پیداست، اگر کتاب نمیخونن یا موسیقی خوب گوش نمیدن یا .... اینها فقط به خودشون ختم میشه نه به تعیین تکلیفهای پوچ حزبی و چریکی و ... و از همه مهمتر هیچ ریا و تزویری ندارند اونهم در جامعه ای که مسیر پیشرفت از روی ریا میگذره. موضوعات جنسی رو هایلات کردید، اگر در خارج از ایران زندگی میکنی که جمعه شبها سری به کلابها و بارها بزنید آیا جوانان ما چیزی عجیبتر از جوانان در کشورهای توسعه یافته انجام میدن؟ فرقش فقط در اینه که مکان ها ی تعریف شده وجود نداره و به خیابان کشیده شده. در شهری که من زندگی میکنم جلسات حقوق بشری هست و بحث ثابتی بر سر اینکه چرا جوونها در جلسات حقوق بشر، و ... شرکت نمیکنن؟ و گاه بحث میشه که چون مباحث حقوق بشری جذاب نیست نمیان! نه به خاطر اینکه موضوعات جذاب نیست به خاطر اینکه میدونن با نسلی باید کار کنن که بهش هیچ اعتمادی ندارند. پیشینه فعالیتهای این نسل، ایدءولوژیک، دور از واقعیت و سیاهه و عملکرد امروزشون هم با یک بدبینی عمیق و انتظار عجیب و غریبی از نسل بعد همراه است... نویسنده عزیز و دوستانی که به به و چه چه راه انداختید، آینده این نسل هم اگر از اینده نسل قبلشون بهتر نشه آینده بچه هاشون از آینده بچه های نسل پدران ما خیلی بهتر خواهد شد