نسخه قابل چاپ

لیدا حسینی‌نژاد - روز گذشته ۲۶ نوامبر (ششم آذر) چند تن از وکلای هلندی به منظور حمایت از نسرین ستوده، به نشانه اعتراض در مقابل سفارت ایران در شهر لاهه گرد هم جمع شدند.

نسرین ستوده،وکیل دادگستری، از  ۲۶ مهرماه، یعنی از حدود چهل روز پیش، در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد و دلیل اعتصاب غذای خود در زندان را عدم اجرای آئین‌نامه اداره امور زندان‌ها و محرومیت از حقوق یک زندانی عنوان کرده است.

سازمان «وکلا برای وکلا» که در سال ۱۹۸۴ میلادی با هدف دفاع از آزادی و استقلال وکلا در سراسر جهان تشکیل شده، به دلیل نگرانی از وضعیت این وکیل زندانی طوماری را به امضای شماری از وکلای عضو این سازمان رسانده و قرار بود روز گذشته آن را به دست سفیر ایران در کشور هلند برساند. در این زمینه با فون فان‌دن‌بیسن، مدیر این سازمان گفت‌وگویی کرده‌ایم.

نخست کمی در مورد این تجمع و حرکت اعتراضی توضیح دهید.

فون فان‌دن‌بیسن: ما اعتراض خودمان را به گوش سفارت ایران در لاهه رساندیم. به این دلیل که ما بسیار نگران وضعیت همکارمان نسرین ستوده هستیم.

فون فان‌دن‌بیسن: اگر ما تنها سازمانی باشیم که چنین حرکتی را برنامه‌ریزی می‌کند، تاثیر زیادی نخواهد داشت ولی همانطوری که شما هم می‌دانید افراد و سازمان‌های بسیاری هستند که سعی می‌کنند اعتراض خودشان را به شکل‌های مختلف نشان بدهند. ما همکاران دیگرمان در دیگر نقاط اروپا را هم تشویق می‌کنیم تا چنین حرکت‌هایی را انجام بدهند.

از نظر ما با او در زندان، بسیار ناعادلانه و بی‌انصافانه رفتار می‌شود. ما معتقدیم که اصلا جای یک وکیلِ و فعال حقوق بشر، در زندان نیست. در ضمن از او حق ملاقات با فرزندان و همسرش گرفته شده است. به این ترتیب با محدود کردن حق ملاقات او و فشار روی خانواده‌اش، او را مشمول مجازات بیشتر کرده‌اند.

ما تلاش کردیم در این زمینه با سفیر ایران در  هلند گفت‌وگو کنیم، اما موفق نشدیم. چون به ما گفته شد که سرش بسیار شلوغ است. به همین دلیل تصمیم گرفتیم با گروهی از وکلای سازمان «وکلا برای وکلا»، مقابل سفارت ایران تجمع کنیم تا نشان دهیم که به نحوه‌ رفتار با نسرین ستوده در زندان اعتراض داریم.

در همین زمینه یک طومار هم تهیه کردیم و قصد داریم آن را به دست سفیر برسانیم تا به مقامات ایران این پیام را بدهیم که فورا باید این شرایط ناعادلانه علیه نسرین ستوده متوقف شود و او هم مثل هر زندانی دیگری، از حقوق یک زندانی برخوردار شود و فشارها از روی خانواده او برداشته شوند.

شما خودتان هم اشاره کردید که قصد داشتید که این طومار رو به دست سفیر ایران در هلند برسانید. آیا موفق شدید؟

خیر. به این دلیل که سفارت به ما گفت که هیچ وقت طوماری را از هیچکس و در هیچ زمانی قبول و دریافت نمی‌کند. به ما گفته شد که باید طومار را در صندوق پست بیندازیم. بسیار تاسفبار است. ما فکر کردیم حداقل یک نفر به بیرون از سفارت می‌آید و این طومار را از ما قبول می‌کند و حرف‌های ما را می‌شنود و با ما گفتگو می‌کند ولی این اتفاق ممکن نشد. در نتیجه ما هم پاکت طومار را در صندوق پست انداختیم.

آیا فکر می‌کنید این حرکت‌ها و طومارها در شرایط نسرین ستوده یا افرادی نظیر او و در شرایط مشابه او تاثیری داشته باشد؟

من فکر می‌کنم اگر ما تنها سازمانی باشیم که چنین حرکتی را برنامه‌ریزی می‌کند، تاثیر زیادی نخواهد داشت ولی همانطوری که شما هم می‌دانید افراد و سازمان‌های بسیاری هستند که سعی می‌کنند اعتراض خودشان را به شکل‌های مختلف نشان بدهند. ما همکاران دیگرمان در دیگر نقاط اروپا را هم تشویق می‌کنیم تا چنین حرکت‌هایی را انجام بدهند و صدای خودشان را به گوش مقامات ایرانی برسانند و اعتراض خودشان را نسبت به رفتاری که با نسرین ستوده می‌شود نشان بدهند.

ما فکر می‌کنیم هر‌چه صداهای مختلف و بیشتری به تهران رسانده شود احتمال تغییر در این وضعیت هم بیشتر می‌شود.

آیا شما با رضا خندان، همسر نسرین ستوده در تماس هستید؟ آیا ایشان از این حرکت شما با خبر هستند؟

بگذارید اینطور بگویم که تلاش می‌کنیم که به همسرش اطلاع‌رسانی بشود.

آیا برنامه ای برای ادامه‌ این حرکت اعتراضی در هلند دارید؟

در این لحظه قصد داریم تا همکارانمان را از حرکت اعتراضی که انجام دادیم مطلع کنیم و همانطور که گفتم تمرکز ما بر این است که همکاران دیگرمان در کشورهای اروپایی را تشویق کنیم تا آنها هم حرکت مشابهی انجام بدهند. اولویت ما در درجه اول این است.