باید اعتراف کنم که قبل از خواندن این مصاحبه از شما آمنه غزیز، ازخودم و از مردم ایران(با همه احترام برای همه) دلخور و عصبانی بودم.و حالا بیشتر از همه از خودم. دلیلش این بود که : « چرا برای یک بار هم شده، کسی خود را جای " مجرم،" مادرش،" "خانواده اش" «یک بار» و « فقط یک لحظه» نمی گذارد. همه ١٠٠% و تمامأ پشت سر تو ‌بودند و همه ناسزاها ونفرین ها برای مجرم، با اینکه من هم حق را به تو میدادم و میدهم.(و تاجایی که قدرت تصور و فهمم به من امکان می دهد.حال و روز تو را بفهمم.) ولی از اینکه "همه" و "صد در صد" بر علیه مجرم هستند. و حق هر گونه " انسان بودن وانسانیت داشتن "را از او سلب کردن ازرده بودم.
غزیزم با دل پر از خون برای درد و حجران و مظلومیت تو ، خودم را ،همه مردم ایران را، شریک جرم مجرم پرونده تو میدانم، او تنبیه شد. ولی ما نه.اگر چشمانت سالم بود و گریه های او را می دیدند. میدانستید شاید چی میگویم!. و چی میکشد!. همه به تو ظلم کردیم .ما همه"بزدلانه" آن پسر را فقط دیو می انگاریم.او اگر دیو هست،"دیو"، زاده نشد.ما و فرهنگ ما و جامعه ما ،و آموخته های ما، از او دیو ساخت.هر چند من قبول ندارم که او تمامأ دیو است. ازچشمانش از عمق چشمانش که خون گریه میکرد. درد دیگری نمایان بود. درد محرومیت،درد احساسی که هیچ کس جدی اش نگرفته،التماسی برای ذره ای محبت. اگر او امکانش را می یافت یک بار دست دختری را لمس میکرد. یا دو بار فرصت برخوردی متقابل با دو دختر را می یافت،چه بسا این همه درد و سختی به تو و دیگران و او و خانواده اش نمیرسید.
ما،جامعه ما، علل الخصوص سیاسیون ما ،از تو و او سؤإستفاده حداکثری کردن. برای محکوم کردن کسی که احتمالأ هیچ گاه به او محبت نشده بود. وشاید هیچ کس به او یاد نداد. و یا بهش اجازه اشتباه های کوچک کردن ، داده نشد.او را فقط محکوم می کنیم. او کسی است که دروغ عشق را یاد نگرفت.کسی که در صورت و سیرت تو فرشته ها را دید و تصور کرد.قصه ها را باور داشت.و از تو "آب و رنگ "را،"دیده ها" را گرفت . و از خودش انسانیت را. ما هرگز به او انسانیت نیاموختیم. ما اجازه ندادیم که او به بلوغ انسانی برسد.ما نگذاشتیم آن طفل کوچک،از دنیای کوچکش با "نباید و بایدهایمان"وارد دنیای بزرگتری شود.او پاک بود،بسیار پاک، که این آخری عین لجن است.انسان از گناه های کوچک است که صواب را یاد میگیرید. معصومیت،مصونیت نمیاورد.فاجعه می افریند.او جای دلسوزی خاص خود را دارد.اگر تو قربانی او هستید. او قربانی ما و فرهنگ ما و سنت ما وتنگ بینی های ماست.ما باید هزینه های تو را بدهیم. [ما و حتی پدران ما (ما ملت و دولت ایران و اپوزیسیون.) چون مجرم هستیم.] ، ما نه تنها باید هزینه مالی و معنوی تو را بدهیم. یک بدهی بزرگ به "تو" و "مجرم تو" و "مردم دنیا" داریم و ان "بدهی بزدل بودن" ماست.ما باید بتوانیم با ضعف های فرهنگی خود روبرو شویم و مسيولیت اش را بپذیریم.
_آیابرای دولت ایران و رئیس جمهورش مایه شرمندگی نیست با آن همه سرمایه نفت و طمطراق غزت و کرامت ملی(که لازم است) و.. دختری بینوا این چنین جلو خارجی ها دست دراز کند؟ مگر آنها در "این مورد خاص" مقصرند؟ آنها اگر به یک نفر کمک کنند احتملأ میخواهند ملتی را باهاش بکوبند.
_آيا برای اپوزیسیون که( که این همه هزینه برای،تلوزیون و شبکه مجازی باز کردن دارد و) گُر و گُر جایزه میگیرند(گوارای وجود). این مصاحبه مایه شرمندگی نیست ؟ که فقط از امنه استفاده ابزاری، تبلیغی کردند و میکنند. آمنه از حق قصاص گذشت. اما خاتمی(هر چند دوستش دارم) با "سواستفاده سیاسی" از دو چشم بی سوی او درس "اخلاق و گذشت سیاسی" میداد. کجاست!؟ خاندان پهلوی!(با همه احترام) وآقای خاوری که از آن همه سرمایه غارت شده برخوردارید و این همه خرج مجله های رنگارنگ و عکس و تشکیلات و...میکنید چرا آستین بالا نمی زنید!؟
_زنان ایرانی ،فمنیست های خارج ایران(ضمن تقدیر) چرا از آن همه هزینه که برای جراحی زیبایی ودماغ (برای خوشایند مردها) میکنید! چرا کمی را هزینه یک جراحی که بینایی می بخشد (به یک زن) نمی کنید!؟
- آمنه عزیز من خاضرم "کلیه ام" را بخاطر بازگشت بینایی تو یا بخش کوچکی از سلامتی تو بفروشم.چون در ظلم به تو( و سرنوشت مجرم پرونده تو !!!) (بعنوان یک هموطن) خود را مقصر میدانم. خواهرم بنویس و وضعیتت را به همه بگو. تا ما ایرانی ها حداقل خود را بهتربشناسیم. بگذار «چشمهای بی سوی» تو چشم های ما را ««سو »»ببخشد.ما مادر زاد نابینا بودیم. مغز های ما کور است. ما به آن چشمهای بی سو نیاز داریم. چراغ راه ما باش،بنویس،خار چشم "خود پرست"،"سود جو "و "بی شرم" ما باش. ما بر تو "اسید جهل" پاشیدیم.عاشق تو را ما "اسیدپاشی" آموختیم. ما که دلها و مغزهایمان "سود جو" و " فرافکن"است و برای دیدن حقیقت کور!."رسالت" توست که این ملت و مردم را "بینایی" بخشید. دیگر نگذار سیاست بازان با تو بازی کنند. تو دایره بازی آلوده آنها را بشکن. بگذار آنها محصول اعمالسان را "در آینه چشمان" تو ببینند. رفتار و افکار ما ،گذشته های هزار ساله ما،ارزشهای تقلبی ما.، دل آن پسر را کور کرد .او هم به اندازه خودش قربانی است. در قلب زیبایت او را دوست بدار.نگذار قلب تو مثل ما،و نسلهای پیش ما باشد که عشق به "یکی" را به قیمت نفرت از "دیگری" میخواهد .مجرم تو فقط "عشق" و "نفرت" رامی شناخت. ولی در فاصله بین آن دو "هزاران احساس رنگی" دیگر هست،که ادبیات ما به ما نیاموخت. باید دوباره کشف اش کنیم .عشق و انتقام دو فرم مختلف از یک محتوی هستند.مطلق گرایی در هر دو یک معنی ونتیجه را میدهد.بنویس، این رسالت تو است.نگذار فراموش شوی،آن چشمها هزار و یکشب باید قصه های هزار و یکشب ما شود . باید پایانی باشد بر جهل هزار و یک ساله ما، ما دنیای تو را شب کردیم. تو شب های ما را روز کن.
آزاد

اگر آمنه می خواست که نامش و کارش ماندگار بشود، نمی بایست از قصاص می گذشت. حاکمیت دوست ندارد قصاص کند چون چهره ی وحشیانه ی قوانین اسلامی مورد توجه قرار می گیرد. ولی واقعیت این است که اسیدپاشی بیش از حد انتظار در جامعه رخ می دهد و خشونت بارترین انتقام جنایی است که کسی می تواند از شخص دیگری بگیرد. بنابراین این مسأله مسأله ی شخصی نبوده، و اگر قصاص صورت می گرفت شاید جانیان بالقوه گزینه ی اسیدپاشی را از جنایت های شان حذف می کردند. ولی ظاهراً اسید پاشی با واکنش جدی قضایی مواجه نمی شود.

امنه عزیز اقدام بزرگمنشانه شما را میستایم و امیدوارم که هرجه زودتر موفق به دریافث کامل دیه ات شوی. ایکاش مسیولین محترم در حمایت کامل از انسانی که در جایگاه قدرت از انتقام صرف نظر کرد کوتاهی نمیکردند.

متاسفانه امنه قربانی جهل جامعه ی ایران است نه تنها امنه بلکه هزاران زن و مرد ایرانی قربانی جهل فرهنگی است که بر روح و روان مردم ایران سوار است اگر بچه ها منظور دختر و پسر از کودکی در مدرسه ها با هم درس میخواندن و از همان کودکی این دیوار دوری از هم می پاشید بسیاری از این مشکلات در کشور وجود نمی داشت و بسیار چیزهای دیگر فرهنگ مردم ایران مثل ناموس پرستی ابرو داری که در سال باعث جنایات وحشتناکی در ایران میشودند پدری که دختر خود را برای اینکه با پسری حرف زده و ابروش رفته است دست و پای دختر را ببندد و با نفت ریختن روی دختر او را به اتیش میکشد تا بمیرد و دادگاه هم او را محکوم نکند چون شاکی مادر دختر است و مادر هم گذشت کرده و نمیتواند شوهر خود را روانه زندان بکند مردم ایران در فرهنگی وحشتناک و جنایت پرور زندگی میکنند بیچاره قربانیان این جامعه که امنه و مجید هم جزوه هزراران هزار نفر قربانی ان می باشند و هر روز امنه ها و مجید ها در این فرهنگ تولید میشود