عناوین جذاب و موضوعات متهورانه شرط لازم یک رسانه ی موفق و نو جوست اما کافی نیست. سنگ محک اصلی رسانه ها زاویه دید جدید و شناخت عمیق تری است که در عین سادگی و همه فهمی به خواننده منتقل میکنند.
رادیو زمانه انگار دارد تبدیل میشود به مجموعه ی مجلات خانوادگی دیجیتال، پر شده از «سرگذشت تلخ من»ها و «بر سر دوراهی »ها ،پر از راویان قصه گویی که از کودکی و نوجوانی و مهمانی هایشان خاطره میگویند و در آخر هم در یک دو خط نتیجه ی اخلاقی داستانشان را سرهم بندی میکنند.
در این مقاله حتی خاطره هم با دقت و حقیقت مانندی نوشته نشده، زنی که تا ده سال پیش مدرسه مختلط میرفته(قبل از انقلاب) در سال اول دانشگاه از خاطرات گشت ارشاد(آغاز طرح امنیت اجتماعی سال ۱۳۸۶) خود حرف میزند!!
کاش رادیو زمانه از ما به این آسانی و مفتی گرفته نشود.

میترا خانم درست نخواندید. کجا نوشته بود مدرسه محتلط؟
اتفاقا برشی از زندگی بود که برای همه قابل درک است و سندی اجتماعی.

دوست گرامی...میترا جان.
گرچه که در بن مایه سخن تان با شما همدلم و رسانه را بیشتر جای تحلیل و تعمق می دانم تا خلوت دنجی برای خاطره بازی...اما دوست من،بازگویی قصه تلخی که بر نسلهای مختلف این سرزمین گذشت برای نسلهای بعدی حاوی تجربیاتی ست که به بهای از دست رفتن بی بازگشت دوره ای از زندگی نسلهای پیشین تمام شده.نه تنها انتقال تجربه بلکه گاهی دریچه ایست برای آشنایی و شناخت و سندی ست برای روایت صادقانه زمانه خویش هم چون تاریخی شفاهی.
دوست خوب من...من نیز جوان پرامید و پرتلاطم همان سالهایی هستم که نویسنده از آن یاد کرده اند.و الحق که راوی صادقی ست بر بخشی از رنجهایی که بر ما تحمیل شد.خواهر خوب من بد نیست بدانید که نخستین گشت های ارشاد نه با آغاز طرح امنیت اجتماعی که از آعاز دهه شصت در خیابانها به ارشاد جوانان مشغول بوده اند..این اشتباه شما از آنجا ناشی شده که با آغاز دوره اصلاحات ، به تدریج حضور ملموس و فیزیکی گشتهای ارشاد ،آنچنان از خیابانها برچیده شد که شما را بدین تصور رسانده که شاید ظهور چنین هیولایی برای نخستین بار در دهه هشتاد و برای نسل شما اتفاق افتاده...نه خواهر خوبم...آنچه نسل شما تجربه میکرد،نسخه تعدیل شده و اتوکشیده ای بود از هیولایی که هیچ حریمی را برای شهروندان قایل نمی شد.از آرایش مو تا نوع پوشش...از رنگ جوراب تا کوتاهی و بلندی آستین...از قدم زدن تا صدای موسیقی در خانه...از ویدیوهای پیچیده در ملحفه و پتو تا جرعه ای الکل تا بدان رنج آن ایام را از خاطر می بردی...
بله خواهر من...گاهی شنیدن خاطرات نیز برای تحلیل درست تاریخمان ضروری ست.

‫خانم سمیه تیرتاس
‫این بنده در کشوری زندگی می کنم که آزادی به حدی بی کنترل شده است که به اعتراف عموم
‫به بی بند و باری مبدل گشته است. دخترها در ۱۳ و ۱۴ سالگی حامله میشونند و پدر و مادرها کاری
‫از دستشان بر نمی آید و اکثر پسر بچه ها که عامل آن هستند مسئولیت عمل خود را قبول نکرده
‫و قانون هم کاری نمی تواند انجام دهد چون سنشان قانونی نیست. اکثر نوزادان این روابط حتی
‫فامیل مادر را دارا می باشند چرا که پسر پچه ها حتی از دادن اسم فامیل خود اجتناب می کنند.
‫و هیچ راه قانونی هم برای آن وجود ندارد و اگر اقدامی هم بشود نتیجه ای جزء صرف وقت و پول
‫ندارد. و در ضمن سقط جنین هم ممنوع می باشد
‫در مورد اینکه شما را بدلیل خندیدن و حرف زدن با صدای بلند و پریدن در راهرو ها و پله ها محکوم
‫کردنند نظری ندارم چون اینجا کسی را به این اقدامات محاکمه نمی کنند بلکه باور کنید سریعأ
‫می فرستنش ‫روان شناس و روان پزشک تا معالجه بشه و بعدش با رضایت و گواهی روانشناس
‫می تواند برگردد ‫سز درسش.
‫

خانم میترا من نمیدونم شما از کجا توانستید بفهمید که نویسنده در یک مدرسه مختلط درس میخوانده.اگر دقت کرده باشید دختر قصه بچه انقلابه و همه چیز در همین دوره و زمانه بعد از انقلاب اتفاق می افته .و حتما میدونید که ما بعد از انقلاب مدرسه مختلط نداشتیم. لطفا کمی منصفانه تر قضاوت کنید.

این مشکل خانمها ریشه در فرهنگ ما دارد و گناه آن را نباید فقط به گردن مسلمانان اصولگرا انداخت.هرچند که انان مأمور حفاظت و ترویج این فرهنگ هستند.تا زمانی که روابط سالم و محدود دختر و پسر با اطلاع خانواده ها یک عمل غیر اخلاقی و منحرف محسوب میگردد،ارتباط دختر و پسر لائیک و لیبرال هم زیر سؤال بوده و منجر به مشکلات اجتماعی ، خانوادگی و فردی میشود.
اینکه دوستی ساده کاری،دانشگاهی و یا خانوادگی یک دختر با یک پسر موجبات مزاحمت برای دختر از طرف پسران دیگر در محله و محیط کار و درس و حتی پسران فامیل می شود،نشانگر عدم قبول جامعه نسبت به روابط دوستی دختر و پسر در کشور است.اینکه این روابط کاری،علمی و یا یک دوستی خانوادگی است،مورد توجه ٩٠ درصد جامعه قرار نمی گیرد و ملاک نیست.همچنین به ما فهمانده شده است که ارتباط دوستی دختران با پسران فقط به دو منظور صورت میگیرد:اول روابط جنسی و دوم روابط عشقی-
چنانچه دیداری اتفاقی بین خانم و اقائی قبل و یا پس از شروع درس و یا در موقع پیاده شدن از اتوبوس و رفتن به محل کار و یا در سطح شهر صورت پذیرد و همکاران و یا همکلاسیها و یا اقوام ببینند نیز برای ان دو نفر مشکل ساز خواهد شد.خب در اینجا باید مقصر اصلی را مروجین چنین دیدگاه هایی معرفی کرد و این مروجین در درجه اول روحانیون و در درجه دوم افراد مذهبی و در درجه سوم خود عوام هستند که این فرهنگ را پذیرفته اند.
مبارزه با این طرز تفکر بسیار سخت است و فشاری که این فرهنگ غلط به خانواده ها می آورد هم بسیار شدید و غیر قابل تحمل است.به طوری که حتی روشنفکران و منتقدین مذهبی و غیر مذهبی زیر بار این فرهنگ و آموزگاران دینی مروج آن هم عاجز مانده اند و خود نیز تلاش میکنند رعایت جدائی مرد و زن را تا اندازه ای رعایت کنند و اگر دخترشان با پسری روابط دوستی محدود و انسانی داشته باشد،به او نصیحتهای فراوان و توصیه برای فرار از بدگوئی مردم و احتیاط لازم برای عدم اطلاع فامیل و دوستان را میکنند و با این حال باز هم نگران عواقب بد فهمی از این ارتباط و بد گوئی مردم و خانواده پسر و اقوام هستند.فراموش نکنید که این فرهنگ مختص مردم مسلمان هم نیست ولی در جوامع اسلامی به شکل خشن حکمفرماست.همچنین در زمان شاه هم این فرهنک همه جا مشاهده میشد،ولی نه به این اندازه و به شکل عذاب آور امروزی آن.ضمنا غالب شدن این فرهنگ روابط جنسی و روابط غیر اخلاقی چون لوات را بیشتر دامن میزند و هیچ کمکی به رفع مشکلات جنسی و روابط دختر و پسر نمیکند.روان شناسان،روانکاوان،جامعه شناسان و کسانی که در روابط سکسی و عشقی و خانواده تحقیقات جامعی کرده اند،جملگی بر این عقیده هستند که با محدود کردن روابط طبیعی جنسی،کنجکاوی و حریص شدن را موجب خواهیم شد و افراد زیادی هم به دلائل بیولوژیکی و روانی بعد از مدتی که روابط سکسی مخفی و غیر عاطفی-عشقی دارند،به سکس معتاد شده و خطری برای شهروندان خواهند بود و اگر آنان نتوانند نیاز خود را از راههای معمولی بدست آورند ،به تجاوز روی آورده و برای گریز از قانون هم دست به کشتن شخص قربانی میزنند و یا به خردسالان و نوجوانان تجاوز میکنند.متاسفاته روحانیون ما با گرفتن پول از مردم (به عناوین مختلف)قادرند چند زن مطیع فرمان و کم توقع را به عقد خود در آورند و یا به داشتن یک زن رسمی قانع شده و با صیغه کردن زنان محتاج و درمانده رفع مشکل جنسی کنند .لذا قادر به درک نمودن و احساس همدردی کردن با افراد مجرد نیستند و چون فهم علمی درستی هم از نیازهای انسان ندارند،از مشورت با متخصصین اجتماعی،روانشناسان و روانکاوان جامعه پرهیز کرده و متوجه نیستند که چه جنایتی را در مورد جوانان پسر و دختر مرتکب شده و میشوند.در پایان باید به این نکته مهم اشاره کنم که بیشتر کسانی که در خارج از کشور به خاطر جو گیر شدن، شعار آزادی جنسی بدون قید و شرط ،انهم بدون فرهنک سازی را می دهند هم افرادی کم دانش و مضر هستند و با شعارهای غیر منطقی خود مانع از همکاری مذهبیون و کارشناسان علوم انسانی میگردند.بدتر اینکه با تبلیغ بی بند و باری جنسی به مردان متعصب و روحانیان کم دانش،کمک میکنند که انان بیشتر مردم فریبی کنند ومبارزه با فحشاگری را بر سر نیزه کنند.موفق باشید