نسخه قابل چاپ

حمید مافی − دولت احمد‌ی‌نژاد تصمیم گرفته است که هشت طرح بزرگ فولادی را به شرکت‌های چینی واگذار کند. آن گونه که پایگاه‌های اینترنتی وابسته به انجمن صنایع فولادی ایران گزارش داده‌اند، واگذاری این طرح‌ها پیش از این در هیئت دولت و سازمان خصوصی‌سازی ایران به تصویب رسیده اما بنا به دلایلی اعلام نشده تا به امروز به تأخیر افتاده است.

خرداد ماه امسال، ایران یک قرارداد ساخت سد با یک شرکت چینی را به حالت تعلیق درآورد. این قرارد داد دو میلیارد دلاری به دلیل تاخیر شرکت چینی در اجرای آن به صورت یک طرفه از سوی ایران لغو شد. آن گونه که مقام‌های ایرانی اعلام کرده‌اند، ارزش قراردادهای شرکت‌های چینی با ایران، به بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار می‌رسد. اما هیچ یک از این قرارداد‌ها در موعد مقرر به بهره برداری نرسیده است. شرکت‌های چینی مجری طرح‌های توسعه در پروژه‌های «یادآوران»، «پارس جنوبی»، پارس شمالی «، آزادگان جنوبی»، «آزادگان شمالی» و «فاز دوم طرح ایران ال ان جی» هستند. بر اساس گزارش پایگاه خبری نفت نیوز، حداقل میزان تاخیر چینی‌ها در این پروژه‌ها، ۱۱ درصد است و برخی از این قرارداد‌ها هنوز به مرحله اجرایی نرسیده است.

آنچه به عنوان اصل ۴۴ و خصوصی سازی در ایران به اجرا درآمده، شبه خصوصی سازی است. سیاست‌های خصوصی‌سازی در ایران به تقویت بنیادهای اقتصادی وابسته به نهادهای نظامی و دینی انجامیده است. هم اکنون بنا بر گزارش منابع مستقل، بیش از ۶۰ درصد اقتصاد ایران در اختیار بنیادهای نظامی و شبه نظامی است.

آن گونه که عسگر اولادی گفته است، می‌توان علت اصلی این واگذاری‌ها را، همان نیاز ایران به مراودات بین المللی و کسب رضایت چین دانست و نه ضعف و ناتوانی بخش خصوصی. چرا که پیش از این مقام‌های ایرانی اعلام کرده بودند که شرکت‌های داخلی بخش خصوصی توانایی رقابت با شرکت‌های بین المللی را دارند. همچنین چهار سال قبل، مقام‌های دولتی اعلام کردند که در صنعت فولاد به خودکفایی رسیده‌اند و بسیاری از کشورهای جهان، مشتری تکنولوژی صنایع فولادی ایران هستند. حال یا باید گفته‌های پیشین مقام‌های ایرانی را دروغ دانست و یا به استناد گفته‌های عسگر اولادی، این اقدام را گامی دیگر برای رضایت بخشیدن به چین برشمرد.