خاتمی و هاشمی بعنوان یک سیاستمدار نشان دادندکه: « سیاستمداران از عمله های سیاسی خود فقط بعنوان ابزار استفاده میکنند.»

آقای خاتمی و امثال ایشان راه و رسمشان روشن است. این ما برخی از مردم هستیم که دچار توهم در باره افراد میشویم. با مختصر حرفهای مردمی دچار این داوری میشویم که اینها مردم خواهند. آقای خاتمی یک چیز میخواهد آن هم ماندن این حکومت است. پنهان هم نکرده و نمی کند. امثال خاتمی مردم را هم میخواهند ولی در چارچوب رژیم جمهوری اسلامی و برای پشتیبانی ازآن. ایشان همان سرپرست کیهان هستند که بودند . نوشته های ایشان در آن زمان همین نوشته های آقای شریعتمداری است دراین زمان، یعنی متناسب با شرایط و البته با تاثیر ویژگیهای شخصی. در اصل آقایان خمینی و رفسنجانی و منتظری و بهشتی و خامنه ای و رفسنجانی و لاجوردی و مصباح یزدی و آن یکی یزدی و کنی و جنتی و صانعی و ... و در سطح پایین تر آدمهایی چون عسکراولادی ( آدم پستی چون حسن آیت که قابل نیست دراین ردیف نام برده شود )، دنبال حکومت اسلامی از نوع همین جمهوری اسلامی هستند. ولی طبیعی است که برسر بعضی روشها و برسر تقسیم قدرت و امتیازها دعوایشان میشود. در آیین این آقایان مردم جایی ندارند مگر این که تابع و مرید اینها باشند. حتا آقای موسوی و کروبی هم بر سر رسیدن به ریاست جمهوری با آقایان اختلاف پیدا کردند وگرنه پیش ازاینها که اعتراضی تا این اندازه نداشتند. خانم رهنورد هم در زمان آقای احمدی نژاد رئیس دانشگاه بود و زندگیش را میکرد. اکنون در باره ایشان هم زیاده گویی و اغراق میشود. هربار کشمکش و درگیری برسر قدرت و امتیازها ( و ثروت ) است . آقای بهشتی تحصیلات حقوقی نداشت، حتا یک روز کار و تجربه قضایی نداشت، یک آخوند سیاسی و رئیس یک حزب درگیر در کشمکش های سیاسی بود، ولی در بالاترین جایگاه قضایی کشور نشست. همزمان هم درگیری های سیاسی و حزبی داشت و سخنرانی ها و فعالیتهای سیاسی گسترده میکرد و هم رئیس دیوان عالی کشور و «قاضی القضات» (!) بود! هم مدعی و هم قاضی القضات بدون تحصیل و تجربه قضایی! بسیاری از مردم و حقوقدانان هم اعتراض کرده بودند. کدام یک ازاین آقایان دستکم دراین باره خاموش ماندندو پشتیبانی نکردند؟ من بیاد ندارم که بنفع جایگاه ناعادلانه آقای بهشتی فعالیت و سخنرانی نکرده باشند . تازه با این ایشان در یک جناح سیاسی بودند و با رقیبان سیاسی ایشان درگیری داشتند. کدامشان به آنهمه اعدام و شکنجه و زندان و سرکوب مردم در دهه 60 اعتراض کردند؟ همه هم پشتیبان جنایتکاران و همدستشان و بلکه در جای خود رئیسشان بودند.یا به آقای خمینی برای رفتار ضدمردمیش انتقاد کرده باشند ؟ تازه افتخار هم میکردند و میکنند که پیرو ولایت فقیه اند. همین آقای منتظری چرا پیش از گرفتن اطرافیان و اعدام برخی از دوروبری هایش اعتراض نکرد؟ تازه پشتیبان حاکمان ضدمردمی و خودشان هم یکی از آنها که چه عرض کنم رئیس آنها بودند. اکنون برخی در باره ایشان افسانه سازی ها و تمجیدهایی میکنند که با یک کامیون سریش هم به ایشان نمی چسبد. ولی خوب، عاقبت به خیر شد. همان اعتراضهای دیرهنگام هم مایه آبروی او شد. آقایان موسوی و کروبی و خانم کروبی ورهنورد هم آبرو یافتند. ولی در آینده نمیدانیم چه شود. بویژه به خانم رهنورد نباید خیلی امیدوار بود. به اینها احترام میگذاریم تا طرف مردم را دارند دوستشان داریم و از آنها پشتیبانی میکنیم ولی باید هشیار بود و دچار توهم و اغراق نشویم. حواسمان جمع باشد که اینها با هم درگیری بر سرقدرت و شغل و امتیاز ( و ثروت ) دارند. اینها جنگ قدرت دارند درچارچوب بقول خودشان نظام. ما مردم نباید دچار توهم شویم. این علی لاریجانی را که از دبیری شورای امنیت ملی (!) برداشتند و جلیلی را گذاشتند. عده شروع کردند از لاریجانی فرومایه تعریف کردن! ازین مثالها فراوان است. در پیکار برای آزادی و دموکراسی باید در زمان خود از موقعیتها و آدمهایی که کمک میکنند بهره برد ولی نباید به توهم دچار شد که اینها مردمی هستند. آقای خاتمی هم در همین حدود است . وقت صرف اینها نکنیم، رویشا سرمایه گذاری نکنیم و انتظارهایی نداشته باشیم که بعد ناامید شویم و اسیب بیشتر ببینیم. ببخشید که سخن به درازا کشید. دوستدار : بابک از تهران