اگر گفته شود که مسئولان جمهوری اسلامی از رویداد زلزله و پیامدهای آن خوشحال میشوند ممکن است گفته شود که این دیگر زیاده روی است، ولی با کمی ژرف نگری براحتی میتوان روانشناسی این موجودات را درک کرد: هرگونه رویدادی که بتواند توجه عمومی را از مشکلات مبتلابه به جای دیگری منعطف کند همچون یک نعمت الهی تلقی میشود، بدون هیچ تردیدی بشار اسد با حسرت و حسد به زلزله آذربایجان نگاه میکند! خوانده ایم که هیتلر در آخرین روزهای جنگ سال 1945 با الحاح و اصرار از وزیر صنایع اش میخواهد که برلین را منفجر کند شهری که کمتر از 24 ساعت میلیونها تن توپ و خمپاره روسها سوراخ سوراخش کرده بود. این روحیه مشترک تمامی سردمداران دیکتاتور است که هانا آرنت به شیوائی و دقت تمام توصیفش کرده است. مباد آنکه تهران ویران، ناشی از زلزله یا بمباران، قند در دل این سیاهکاران تاریخ آب کند!