رضا شهابی به اعتصاب خود پايان داد

رضا شهابی، فعال کارگری زندانی که در بند ۳۵۰ زندان اوين دست به اعتصاب غذا و دارو زده بود، پس از گذراندن ۲۳ روز اعتصاب برای پنج روز به مرخصی آمد و به اعتصاب خود پايان داد.

به گفته کميته دفاع از رضا شهابی، اين عضو هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ساعت ۲۲ و ۴۵ دقيقه دوشنبه ۱۸ دی‌ماه از زندان آزاد شد و ساعت ۲۳ و ۳۰ دقيقه توانست خودش را به خانواده‌اش برساند.

بنا بر اين گزارش رضا شهابی توسط هم‌بندان خود با خواندن سرود بدرقه شد و در ميان اعضای خانواده و چند نفر از فعالان کارگری اعتصاب غذای خود را شکست.

رضا شهابی از تاريخ ۲۷ آذرماه دست به اعتصاب غذای تر و دارو زد و اعلام کرد که تا رسيدن به خواسته‌های مطرح شده‌اش از جمله مداوای کامل وی در خارج از زندان به اعتصاب خود ادامه خواهد داد.

رضا شهابی توسط هم‌بندان خود با خواندن سرود بدرقه شد و در ميان اعضای خانواده و چند نفر از فعالان کارگری اعتصاب غذای خود را شکست

رضا شهابی در خردادماه سال ۱۳۸۹ از سوی شعبه‌ ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به رياست قاضی صلواتی به شش سال زندان و پنج سال محروميت از فعاليت سنديکايی محکوم شد. او به سختی بيمار است و در طول دوران حضور در زندان، به سبب بيماری و درد شديد ستون فقرات و گردن، تا به امروز چند مرتبه در بيمارستان‌های تهران بستری شده است و احتمال فلج‌ شدن او نيز وجود دارد.

اين فعال حقوق کارگران، پس از پيگيری‌های فراوان از سوی خانواده‌اش، سرانجام روز ۲۵ آذرماه سال جاری برای معاينه به بيمارستان منتقل شد، اما در پی جلوگيری از انجام آزمايش‌های پزشکی مرتبط و "فحاشی و تهديد به ضرب‌وشتم" از سوی مأموری که وی را از زندان به بيمارستان آورده بود، در بند ۳۵۰ زندان اوين، دست به اعتصاب غذا و دارو زده بود.

اعتصاب رضا شهابی، بازتاب وسيعی در کشورهای ديگر داشت و از آغاز آ‌ن نگرانی و اعتراضات بسياری را برانگيخت.

با وجود تعطيلات سال نوی ميلادی، نامه‌های اعتراضی زيادی توسط تشکل‌های کارگری از فرانسه، انگليس، دانمارک تا آمريکا و کانادا خطاب به مسئولان دولتی ايران ارسال شد که در آن‌ها ضمن درخواست آزادی فوری شهابی، مسئولان حکومتی به‌عنوان تنها مسئول سلامتی و جان رضا شهابی شناخته شدند.

دو روز پيش کميته دفاع از رضا شهابی طی اطلاعيه‌ای ضمن بيان اين‌که "اين وضعيت قابل تداوم نيست" نوشته بود: "رضا شهابی در اثر بيش از دو سال و نيم زندان، بازجويی و اذيت و آزارهای مختلف در شرايط جسمی بسيار نامساعدی قرار دارد و نياز فوری و مبرم به معالجه و استراحت مطلق دارد."