«شهادت هدی صابر، نشانه فرعونيت حاکم بر ايران است»
شورای هماهنگی راه سبز اميد، «شهادت» رضا هدی‌صابر، فعال ملی مذهبی را سند «مظلوميت ايرانيان» و نشانه «فرعونيت» حاکم بر ايران توصيف کرد.
به گزارش تارنمای کلمه، اين شورا طی بيانيه‌ای افزوده ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ «ﻣﺴﺘﺒﺪ» ﻧﻬﺎﺩﻫﺎی ﺍمنيتی ﻭ قضايی با «بی‌اعتنايی» به حقوق اساسی شهروندان ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ، هر روز «فاجعه‌ای» جديد می‌آفرينند.
رضا هدی‌صابر، روز شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۰ و پس از ۱۰ روز اعتصاب غذا در بيمارستان مدرس تهران درگذشت.
خانواده آقای صابر به منابع خبری گفته‌اند ساعت چهار صبح روز جمعه ۲۰ خرداد، وی دچار درد شدید شده اما مسئولان زندان دست‌کم دو ساعت در انتقال وی به بيمارستان تأخير کرده‌اند.
به گفته خانواده آقای صابر، اين تأخير باعث مرگ رضا هدی‌صابر شده است.
شورای هماهنگی راه سبز امید: ﻣﺘﻮﻟﻴﺎﻥ «ﻣﺴﺘﺒﺪ» ﻧﻬﺎﺩﻫﺎی ﺍمنيتی ﻭ قضايی با «بی‌اعتنايی» به حقوق اساسی شهروندان ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ، هر روز «فاجعه‌ای» جديد می‌آفرينند
آن‌ها همچنين گفته‌اند که به دليل «تأخير در انتقال آقای صابر به بيمارستان و مخفی نگهداشتن خبر درگذشت وی» شکايتی را نزد قاضی کشيک که به بيمارستان مدرس مراجعه کرده، ارائه کرده‌اند.
رضا هدی‌صابر، عضو هیأت تحريريه مجله توقيف‌شده «ايران فردا» از روز ١٢ مردادماه ١٣٨٩ در بازداشت به‌سر می‌برد و از تاريخ ١٢ خرداد در اعتراض به درگذشت هاله سحابی دست به اعتصاب غذا زده بود.
هاله سحابی ۱۱ خرداد و در جريان مراسم خاک‌سپاری پدرش عزت‌الله سحابی به علت حمله نيروهای امنيتی دچار ايست قلبی شد و درگذشت.
مخالفان حکومت ايران می‌گويند مأموران امنيتی هاله سحابی را «کشته‌اند.»
سازمان گزارشگران بدون مرز نیز طی اطلاعيه‌ای مقامات رسمی جمهوری اسلامی ايران را «مسئول» مرگ هدی صابر خواند.
اين سازمان مدافع حقوق روزنامه‌نگاران در جهان ضمن اعلام «نهايت تأثر و تأسف خود از مرگ هدی صابر روزنامه‌نگار و روشنفکر ايرانی» نوشته است که مقامات ايرانی را به دو دليل مسئول مرگ اين فعال ملی ـ مذهبی می‌داند «نخست به دليل دستگيری خودسرانه اين روزنامه‌نگار و سپس عدم کمک‌رسانی پزشکی به موقع و مناسب.»
گزارشگران بدون مرز با اعلام اين‌که از «اقدامات دادخواهانه» خانواده هدی صابر پشتيبانی می‌کند، گفته است که «همه حقايق در باره قتل‌های پی‌درپی روزنامه‌نگاران و زندانيان سياسی بايد روشن شود.»
اين نهاد مدنی افزوده است: «متأسفانه مسئولان زندان اوين بر خلاف ماده ١٠٣ آئين‌نامه اجرائی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمينی و تربيتی کشور که تأکيد دارد "در موارد فوری محکوم بيمار به دستور پزشک يا بهداری زندان و اجازه رئيس مؤسسه يا زندان يا جانشين او به بيمارستان اعزام می‌گردد و مراتب بايد در اسرع وقت به صورت کتبی به قاضی ناظر گزارش شود"؛ علی‌رغم اطلاع از اعتصاب غذای او و ضعف جسمانی و درد، از انتقال به‌موقع هدی صابر خودداری کرده‌اند.»
رضا هدی‌صابر از سال ۱۳۷۹ تا پيش از درگذشت بارها بازداشت شده بود.
[1]
