سرگئی پروکوفیف: خالق باله سیندرلا
امیر حسین آهویی - سرگئی پروکوفیف آهنگساز، پیانیست و رهبر ارکستر روس، یکی از آهنگسازان مطرح قرن بیستم به شمار می‌آید.
مشهور‌ترین آثارش پنج کنسرتوی پیانو، ۹ سونات و هفت سمفونی هستند. او همچنین باله‌های معروفی مثل «رومئو و ژولیت» و «سیندرلا» را ساخته است.
سرگئی پروکوفیف در سال ۱۸۹۱ در اوکراین متولد شد. مادرش به دلیل مرگ دو فرزند، زندگی‌اش را وقف موسیقی و پیانو کرده بود. پروکوفیف هم با شنیدن صدای پیانوی مادرش به این ساز علاقمند شد و به سرعت در موسیقی پیشرفت کرد، به طوری که اولین اپرایش را در نُه‌سالگی نوشت.
پروکوفیف که در کنسرواتوار سنت پیترزبورگ تحصیل کرده بود، در ابتدا به عنوان آهنگساز و پیانیستی بدعت‌گذار معروف شد. چون چند قطعه تکنیکی برای پیانو نوشت که به نظر جامعه موسیقی آن زمان ناهنجار می‌آمد. اما اولین موفقیت بزرگش را با شکستن قالب آهنگساز- پیانیست و نوشتن آثار ارکستری به‌دست آورد: آثاری مثل سویت سکایی، پله فولادی و شوت. اما همواره علاقه اصلی‌اش اپرا بود و چندین کار هم در این ژانر انجام داد؛ آثاری همچون قمارباز و فرشته آتشین.
پروکوفیف در سال‌های آخر عمرش بیمار بود و به همین دلیل نمی‌توانست خیلی در موسیقی فعال باشد. او سرانجام در پنجم مارس ۱۹۵۳ – هم‌زمان با روزی که مرگ استالین اعلام شد- از دنیا رفت. دلیل مرگ او خونریزی مغزی اعلام شد، ولی نمی‌دانیم علت بیماری او در سال‌های آخر حیاتش چه بود.
این برنامه را از طریق فایل صوتی زیر بشنوید:
[1]
●سمفونی زمانه:
هربرت فون کارایان: عقاب کوه‌های آلپ [2]
ایگور استراوینسکی: پرنده آتشین موسیقی [3]
اولیویه مسیان، تصویرگر آواز پرندگان [4]
کلود دبوسی: امپرسیونیست فرانسوی [5]
بلا بارتوک از پایه‌گذاران علم اتنوموزیکولوژی [6]
پیر بولز، مفسر دقیق موسیقی [7]
گرایش‌های سوررئال و الکترونیکِ گیورگی لیگتی [8]
جان کیج و چهار دقیقه و ۳۳ ثانیه سکوت [9]
مورتن فلدمن، از پیشگامان موسیقی سیال [10]
«کارل هاینس اشتوکهاوزن» و نوآوری در موسیقی [11]
«استیو رایش»، بزرگ‌ترین آهنگساز زنده آمریکا [12]
سایمون راتل و تفسیرهای بدیع [13]
دانیل بارنبویم، رهبر ارکستر اسرائیلی – آرژانتینی [14]
موسیقی مینیمال، فیلیپ گلس [15]
«آرنولد شوئنبرگ» و ترس از عدد [16]۱۳ [16]
آرو پرت و مینیمالیسم عرفانی [17]
«گوستاو مالر»، ایستاده بر لبه دو دوران [18]
ویدئو:Prokofiev Piano Concerto No 3 Mvt 2 - Ian Munro
[19]
