نسخه قابل چاپ

محمود خوشنام - سال‌های پس از مشروطیت، همراه با کوشش‌های مستقیم شاگردان خاندان هنر که از آن‌ها در برنامه‌های پیشین مجموعه "برجستگان سنتی" یاد کردیم، جریان دیگری در موسیقی ملی ایران پدید آمد که بیش از آواز به تصنیف‌سازی توجه می‌کرد. این جریان که تا امروز ادامه دارد، با علی اکبر شیدا و عارف قزوینی آغاز می‌گردد.

این دو هنرمند، علی اکبر شیدا و عارف قزوینی هر چند تحصیلات مکتبی نداشتند، اما به نیروی ذوق و احساس آثار خاطره‌انگیز و دل‌انگیزی از خود به یادگار گذاشتند. آن‌ها کوشیدند ابتذالی را که در دوره ناصری تصنیف‌سازی سنتی به آن مبتلا شده بود، از میان بردارند.
از زندگی علی اکبر شیدای اصفهانی آگاهی زیادی در دست نیست. آنچه که می‌دانیم از اشاراتی‌ست که عارف قزوینی درباره او به میان آورده یا از یادداشت‌ها و خاطره‌نگاری‌های پراکنده هنرمندان و تصنیف‌سازانی‌ست که بعدها از علی اکبر شیدا یاد کرده‌اند.
علی اکبر شیدا بی‌تردید طلایه‌دار موسیقی ملی ایران است، اما به دلیل بی‌توجهی تاریخ نگاران دوران ناصری به هنرمندان زندگی این هنرمند برجسته در ابهام فرورفته است. در برنامه این هفته "برجستگان سنتی" تلاش می‌کنیم این هنرمند بزرگ را به شنوندگان بشناسانیم. این برنامه را که با تصنیف‌هایی از علی اکبر شیدا همراه است، می‌توانید از طریق فایل صوتی بشنوید.
 

در همین زمینه:

::برنامه رادیویی "برجستگان سنتی"، محمود خوشنام، رادیو زمانه::